Δικαιωμένο από τη «μοναχική» πορεία που επέλεξε αισθάνεται το ΚΚΕ

Τα απανωτά συνέρια «συνεργασιολογίας», αφού κατά τα φαινόμενα δεν θα υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές, κρίνονται από το ΚΚΕ ως αποπροσανατολιστικά. Κοινός τους παρανομαστής, τονίζουν στελέχη του κόμματος, είναι όχι ασφαλώς η αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια όπως αυτή καταγράφεται στις απανωτές δημοσκοπήσεις, αλλά η διαχείριση και, τελικά, η χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων. Ο Περισσός εκτιμάει ότι στο πλαίσιο αυτό κινούνται και οι διάφορες εναλλακτικές λύσεις, «ψευδεπίγραφες» τις χαρακτηρίζουν, που πλασάρουν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ.
Για το ΠΑΣΟΚ ξεκαθαρίζουν ότι είναι στιγματισμένο από την ανυποληψία της πολιτικής που επί τόσα χρόνια εφάρμοσε ως κυβέρνηση και στην ουσία ταυτίζεται με την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ. Ως παράδειγμα αναφέρουν ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπερθεματίζει σε παροχές «πτωχοκομείου» που εξαγγέλλει η κυβέρνηση, ενώ κλείνει, μαζί με τη ΝΔ, το μάτι στο μεγάλο κεφάλαιο, αφού υποστηρίζει τα κυβερνητικά μέτρα που ευνοούν την κερδοφορία του, όπως είναι η σταδιακή μείωση της φορολογίας στα επίσημα κέρδη από το 25% στο 20%.
Φυσικά, ο Περισσός συνεχίζει να έχει στο στόχαστρό του τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού εκτός των άλλων, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, στις επικείμενες ευρωεκλογές θα γίνει «μάχη» για την πρωτοκαθεδρία στον χώρο της Αριστεράς. Ως εκ τούτου δεν τσιγκουνεύονται σε χαρακτηρισμούς και διαλαλούν ότι ο ΣΥΝ βομβαρδίζει τον λαό με «διαχειριστικές αυταπάτες» και επικεντρώνει την κριτική του απλώς στα περί «ανίκανης κυβέρνησης», αφήνοντας στο απυρόβλητο τα ιερά και τα όσια του συστήματος. Απώτερος στόχος του ΣΥΝ, εκτιμούν, είναι να διεκδικήσει μια θέση στη διαχείριση του συστήματος και γι’ αυτό τα διάφορα σενάρια εναλλαγής στην κυβέρνηση περιλαμβάνουν και τον ΣΥΝ, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι κραδασμοί στο «αστικό πολιτικό σύστημα», προκειμένου αυτό να συνεχίσει να λειτουργεί
απρόσκοπτα σε βάρος του λαού. Είναι χαρακτηριστικό, αναφέρουν στελέχη του ΚΚΕ, ότι ο ΣΥΝ, παρά τη φραστική του διαφοροποίηση από τα κόμματα του δικομματισμού, συμπορεύεται στο συνδικαλιστικό κίνημα με τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚΕ, δίνοντάς τους το «αριστερό άλλοθι» για να περνάει η κυρίαρχη πολιτική.
Η λύση από τα σημερινά αδιέξοδα, κατά το ΚΚΕ, είναι η «μαζική συμμετοχή στην ταξική πάλη» και η διεύρυνση της ενίσχυσης του ΚΚΕ, του οποίου η πρόταση «για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία» αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση υπέρ των εργαζομένων, σε αντίθεση με τις εναλλακτικές προτάσεις των κομμάτων «του ευρωμονόδρομου», οι οποίες ευνοούν τη στρατηγική της άρχουσας τάξης και δεν αφορούν τους εργαζόμενους.
Το ΚΚΕ, μέσω του ΠΑΜΕ, είχε δυναμική παρουσία στις διαδηλώσεις που έγιναν στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, και μάλιστα παρουσία διακριτή από τις άλλες δυνάμεις, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια. Με τη στάση του αυτή, το ΠΑΜΕ θέλει να δείξει ότι είναι η μόνη δύναμη που μαχητικά και με συνέπεια αντιπαλεύει την κυβερνητική πολιτική, σε αντίθεση με τις άλλες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα που, κατά το ΠΑΜΕ πάντα, κινούνται στα ρηχά νερά της συναίνεσης. Το ΠΑΜΕ θα εξακολουθήσει να αποτελεί την αιχμή του δόρατος της δράσης του ΚΚΕ, με διάφορες δυναμικές ενέργειες,
όπως αυτή στο υπουργείο Εργασίας, όταν στελέχη του ΠΑΜΕ εισέβαλαν στην αίθουσα όπου συνεδρίαζε η επιτροπή για τα βαρέα και ανθυγιεινά και διέλυσαν τη συνεδρίαση.