Επίσκεψη-αστραπή του Καραμανλή στη ΔΕΘ

Η επίσκεψη του Κώστα Καραμανλή στη ΔΕΘ αποτελούσε ανέκαθεν ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό τριήμερο, που του επέτρεπε να επιδείξει το επικοινωνιακό του ταλέντο και να κατατροπώσει τους αντιπάλους του, παίζοντας στο «δικό του γήπεδο» – αυτό της πόλης που τον ανέδειξε και στην οποία οι φίλοι του ήταν πολύ περισσότεροι από τους αντιπάλους και τους επικριτές του.
Φέτος, τα πράγματα έχουν ανατραπεί και μάλιστα τραγικά για τον ίδιο.
Παντού γκρίνιες και προβλήματα. Από κάθε κατεύθυνση επικριτικές φωνές και αγανάκτηση. Ακόμη και αυτοί που σε άλλες περιπτώσεις συνωθούνταν για να τον κολακέψουν και να αποσπάσουν ένα φιλικό νεύμα του, τώρα ψάχνουν ευκαιρία για «να του τα χώσουν» προκειμένου να «διασώσουν το τομάρι τους» και να έχουν την επαύριο το επιχείρημα ότι «εγώ του τα ‘πα έξω από τα δόντια».
Και δεν αναφέρομαι φυσικά στον λαουτζίκο, που πάντα ήταν έξω από τα σαλόνια, ούτε στα συνδικάτα που παραδοσιακά οργανώνουν συλλαλητήρια για να εκφράσουν τις διαφωνίες τους στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης ζητώντας περισσότερα για τους πολλούς και λιγότερα για τους έχοντες και τους κατέχοντες. Δεν μιλώ επίσης ούτε για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους που στήριξαν με νύχια και με δόντια την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία, για να κερδίσουν τώρα περισσότερα προβλήματα και ακόμη μικρότερο εισόδημα.
Αναφέρομαι στους μέχρι τώρα «καλούς συμμάχους» της κυβέρνησης, ακόμη και στα προβεβλημένα τοπικά στελέχη του κόμματος, που δεν διστάζουν να εκφράσουν δημόσια την αγανάκτησή τους για τον απολογισμό του κυβερνητικού έργου στην πόλη και την προσωπική τους δυσφορία για την εγκατάλειψή τους από τον παλιόφιλό τους Κώστα Καραμανλή.
– Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, όταν μιλά σε στενούς του συνεργάτες, δεν κρύβει την πικρία του για το «άδειασμα» του από το Μαξίμου και τη χαλαρή υποστήριξή του στη σκανδαλολογία που τον ταρακουνά. Δημοσίως βεβαίως κρατά τα προσχήματα γνωρίζοντας ότι ο Καραμανλής είναι «η μόνη του ελπίδα», ο μόνος που μπορεί να τον διασώσει από την πνιγηρή ατμόσφαιρα του Καραβάν Σεράι, τοποθετώντας τον για παράδειγμα στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος στις εκλογές του ερχόμενου καλοκαιριού.
– Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης παραμένει έξαλλος από τη συμπεριφορά των κυβερνητικών παραγόντων απέναντί του (δεν του δίνουν λεφτά και τον αποφεύγουν διαρκώς) και αγανακτεί από τα μηνύματα που δέχεται ότι ο Καραμανλής δεν τον θέλει για υποψήφιο δήμαρχο της πόλης.
– Ο Μητροπολίτης Άνθιμος διαφωνεί ανοιχτά με την πολιτική της κυβέρνησης στο «Σκοπιανό», ενώ είναι ιδιαίτερα θυμωμένος από τις πληροφορίες που διαχέονται ότι οι άνθρωποι του πρωθυπουργού αναζητούν τρόπους για να αποφύγουν την ομιλία του στην εκδήλωση των εγκαινίων της ΔΕΘ.
– Τα γνωστά «γαλάζια» στελέχη των τοπικών επιμελητηρίων μήνες τώρα φωνάζουν σε ώτα μη ακουόντων για την καθοδική τροχιά που έχει πάρει η οικονομία της πόλης, για τις τεράστιες καθυστερήσεις σε όλα τα έργα και για τη μη εκπλήρωση των υποσχέσεων που τους δόθηκαν τα τελευταία χρόνια. Επαγγελματίες, έμποροι, βιοτέχνες, βιομήχανοι, διαπιστώνουν τον περιορισμό της «παραγωγικής βάσης της πόλης», τη μείωση της «οικονομικής πίτας», την απόσταση της Θεσσαλονίκης από τις ανταγωνιστικές βαλκανικές πόλεις που εξελίσσεται αρνητικά για την πρωτεύουσα του ελληνικού βορρά.
– Οι τοπικοί βουλευτές της Α΄ αλλά και κυρίως της Β΄ Θεσσαλονίκης μιλούν ανοιχτά πλέον κατά των «κυκλωμάτων που τους παραγκώνισαν» και του «κλειστού συστήματος εξουσίας που κάνει ό,τι θέλει δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανέναν». «Γιατί να φάω εγώ το ξύλο στα χωριά για τις επιλογές των υπουργών;», επαναλαμβάνει μονότονα τοπικός βουλευτής, ο οποίος βλέπει τα μέχρι τούδε επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε για την προσέλκυση των ψηφοφόρων του να καταρρίπτονται από τη ζωή το ένα μετά το άλλο.
Ο Κώστας Καραμανλής και το επιτελείο του στο μέγαρο Μαξίμου διαπίστωσαν το δυσάρεστο γι’ αυτούς διαμορφούμενο κλίμα στη Θεσσαλονίκη και πήραν κάποιες αποφάσεις -από αυτές που είχαν διαθέσιμες- προκειμένου να προστατευτεί η εικόνα του πρωθυπουργού και να βγει η κυβέρνηση κατά το δυνατόν αλώβητη από την επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη.
Στο πλαίσιο αυτό:
• Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη με την ευκαιρία των εγκαινίων της ΔΕΘ περιορίζεται σε μιάμιση ημέρα αντί των τριών ή και τεσσάρων που συνηθίζονταν σε άλλες εποχές. Έτσι ο Κώστας Καραμανλής θα εμφανιστεί μόνον στις απαραίτητες εκ του πρωτοκόλλου εκδηλώσεις, ματαιώνοντας κάθε άλλη σκέψη και πρόταση.
• Δεν οργανώνεται υποδοχή του πρωθυπουργού στο αεροδρόμιο (ποιος θα πήγαινε) και καταργείται η παραδοσιακή συνάντηση του κυβερνητικού κλιμακίου με τους φορείς της πόλης (για να αποφευχθεί η άσκηση κατά πρόσωπο κριτικής στον Κώστα Καραμανλή).
• Ο τυπικός εγκαινιασμός της ΔΕΘ, ενώ παραδοσιακά γινόταν σε ανοιχτή εκδήλωση στο Βελλίδειο (βράδυ Παρασκευής), θα γίνει το πρωί του Σαββάτου… στα γραφεία της ΔΕΘ. (Έτσι, θα αφήσουν τον Άνθιμο να μιλάει στους δέκα παριστάμενους, ματαιώνοντας την ομιλία του στο Βελλίδειο σε ζωντανή μετάδοση από τα κανάλια).
• Ματαιώνεται το δείπνο του Σαββάτου και η ομιλία του πρωθυπουργού θα γίνει σε ανοιχτό ακροατήριο. Με τον τρόπο αυτό, αφενός θα αποφευχθεί το φαινόμενο των άδειων καρεκλών (πολλοί από τους προσκεκλημένους στο επίσημο δείπνο έχουν δημόσια δεσμευτεί πως δεν επρόκειτο να παραστούν, σε ένδειξη διαμαρτυρίας) και αφετέρου θα αποτραπεί να καθίσει ο Κώστας Καραμανλής στο τραπέζι των Παπαγεωργόπουλου, Ψωμιάδη και Άνθιμου, καθώς θέλει όπωσδήποτε να αποφύγει αυτήν την εικόνα.
• Βάλανε τον Αλογοσκούφη, μια βδομάδα πριν την παρουσίαση της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης από τον πρωθυπουργό, να ανακοινώσει αυτός τα σκληρά φορομπηχτικά μέτρα, απαλλάσσοντας τον Κώστα Καραμανλή από το βάρος τού να γίνει δυσάρεστος και επιτρέποντάς του να ανακοινώσει τις όποιες παροχές και να επαναλάβει τις γνωστές υποσχέσεις.
• Αρνήθηκε να κλείσει ραντεβού με τον Παπαγεωργόπουλο, αλλά και με τον Ψωμιάδη, στους οποίους ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ως αντάλλαγμα να τους χαιρετήσει διά χειραψίας κατά την επίσκεψή του στα γραφεία της διοίκησης της ΔΕΘ.
Με αυτά και αυτά, ο Κώστας Καραμανλής φιλοδοξεί να μετριάσει την αρνητική εικόνα που φοβόταν ότι θα εκπέμπονταν από το τριήμερό του στη Θεσσαλονίκη και να μπορέσει ελεύθερα να πει ό,τι θέλει δίχως αντίλογο και εκφράσεις δυσφορίας.