Διπλή παγίδα

Μπορεί η κυβερνητική παράταξη να βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο της αξιοπιστίας της, όμως το ΠΑΣΟΚ έχει περιπέσει σε έναν φαύλο κύκλο εσωκομματικής εσωστρέφειας και κρίσης, προσφέροντας πολύτιμο «άλλοθι» στην παραπαίουσα Νέα Δημοκρατία.
Σε δύο μεγάλες «παγίδες» έχει πέσει εδώ και πολλούς μήνες το ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του: Στη «σκανδαλολογία» και στη «συνεργασιολογία».
Η «σκανδαλολογία» αποτελεί εύκολο και προφανή στόχο, αφού η κυβερνητική παράταξη μετράει πλέον τη «διαδρομή» με βήματα που οδηγούν από το ένα ολίσθημα στο άλλο, από την μια αποτυχία στην επόμενη…
Όμως αυτή η μονομερής επικέντρωση οδηγεί το ΠΑΣΟΚ σε ένα αδιέξοδο, σε έναν κλειστό κύκλο πολιτικής επιρροής, πολλώ μάλλον που και το κυβερνητικό παρελθόν του ίδιου έχει να επιδείξει πολλά παρόμοια «περιστατικά»… Και, το χειρότερο, η τακτική αυτή εμποδίζει το ΠΑΣΟΚ να χαράξει τον δικό του αυτόνομο προγραμματικό δρόμο, να βγει από τις συγκεχυμένες και επαμφοτερίζουσες θέσεις, να απευθυνθεί ξεκάθαρα στην κοινωνία.
Η δεύτερη παγίδα που απειλεί το ΠΑΣΟΚ είναι η περίφημη επίκληση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με αποτέλεσμα να αποκαλύπτει το ίδιο το ΠΑΣΟΚ την αδυναμία του να συγκροτήσει αυτόνομα ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο ικανό να το οδηγήσει στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ανακτήσει την ηγεμονική του θέση και όχι να ετεροπροσδιορίζεται πολιτικο-ιδεολογικά.
Η ρητορική περί «συμμαχικών» κυβερνήσεων δεν είναι ούτε νομοτελειακό φαινόμενο ούτε μόδα. Αποκαλύπτει απλώς την πολιτική κρίση που μαστίζει τα κόμματα και το πολιτικό μας «προσωπικό». Και έτσι πρέπει να αντιμετωπισθεί…

ΟΦΙΣ