«Αρχαίο πνεύμα αθάνατο», σύγχρονο πνεύμα κατάπτυστο

Ήμουνα κυριολεκτικά κρεμασμένος από τα τρία κανάλια της ΕΡΤ, ρίχνοντας κατά τις παρεμβολές διαφημίσεων και ματιές στο Eurosport, και… ρούφαγα, χωρίς να χάνω στιγμή, ό,τι μεταδιδόταν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Και αυτό, όχι μόνο επειδή είμαι παιδιόθεν λάτρης του αθλητισμού σε όλες του τις εκφάνσεις, αλλά και επειδή, ως ζώον πολιτικόν, ήθελα να διαπιστώσω το εύρος της εμπορευματοποίησης και του γιγαντισμού που βιώνουμε με γεωμετρική σχεδόν πρόοδο τις τελευταίες δεκαετίες. Τουτέστιν: το δωρεάν ΘΕΑΜΑ για δισεκατομμύρια ανθρώπους και τον πλουσιοπάροχον ΑΡΤΟΝ για καμιά εκατοστή χιλιάδες εμπνευστές -και καρπωτές- της μεθοδευθείσας ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗΣ του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων. (Όσο για το… αθάνατο πνεύμα που τους διέπει και τις κατά ριπάς εξιδανικεύσεις του, μόνο αδιόρθωτα αφελείς εκστασιάζονται πλέον…)
Η ανατριχιαστική εξάπλωση των αναβολικών και η συνεχής αναζήτηση καινούργιων ουσιών ώστε να εξασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητά τους, αλλά και να καθίσταται δυσχερέστερη η ανακάλυψή τους, κυριάρχησαν στις δημόσιες συζητήσεις αρμοδίων και (φλυαρούντων) αναρμοδίων πριν και κατά τη διάρκεια των Αγώνων του Πεκίνου. Ιδιαίτερα οι ασύλληπτες για τον ανθρώπινο νου επιδόσεις που επιτεύχθηκαν εκεί, με αναρίθμητες καταρρίψεις ολυμπιακών και παγκόσμιων ρεκόρ, προκάλεσαν τεράστιας έκτασης δυσπιστία για τη δήθεν ισομέρεια στις ευκαιρίες και την… καθαρότητα της πλειονότητας των αγωνισθέντων. (Τη χαριστική βολή σε όσους πιστεύουν ακόμα στην αποτελεσματικότητα του αντιντόπινγκ την έδωσε η εφιαλτική επινόηση του ΓΟΝΙΔΙΑΚΟΥ ΝΤΟΠΙΝΓΚ. Η επέμβαση δηλαδή στο DNA των αθλητών!)
Τα ρίγη ενθουσιασμού των θεατών και των τηλεθεατών για τα απίστευτα κατορθώματα των πλείστων ολυμπιονικών δεν ξενίζουν και δεν είναι αδικαιολόγητα. Και αυτό, επειδή λειτουργεί πάντοτε η ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΤΑΥΤΙΣΗ του κοινού με τους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, όπως συμβαίνει και με τις κινηματογραφικές ταινίες. Όμως, τα ρίγη αυτά του ενθουσιασμού ουδόλως αντισταθμίζουν την τεράστια αδικία εις βάρος των τίμιων και των νομοταγών που κατατροπώθηκαν από τους ασύδοτους αντιπάλους τους, οι οποίοι, χωρίς τσίπα και ενοχές, έκαναν περίπατο πάνω στα θαυματουργά δεκανίκια των αναβολικών.
Σημειώνω, για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Απωανατολίτες (οι Κινέζοι συγκεκριμένα) ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ τη WADA και κατ’ επέκτασιν ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ από αυτήν! Το άκρον άωτον, δηλαδή, του… υγιούς ανταγωνισμού και της οφθαλμοφανέστατης υποκρισίας, με απτότατο αποτέλεσμα η συντριπτική πλειονότητα των μεταλλίων να περιέρχεται σε… νομίμως ντοπαρισμένους! (Για την ακρίβεια, οι Κινέζοι τυπικά αναγνωρίζουν αλλά ουσιαστικά ΔΕΝ αναγνωρίζουν τη WADA, αφού ΔΕΝ επιτρέπουν στους ελεγκτές της να εισέρχονται στην κινεζική επικράτεια ενάμιση μήνα πριν από τους Αγώνες.)
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στις μέρες μας είναι ΑΠΟΦΥΣΗ της παγκοσμιοποίησης, ή μάλλον αντίστροφα, επειδή χρονικά η βάναυση παραχάραξη του πνεύματος -και του νοήματος- των πρώτων προηγήθηκε της δεύτερης. Η παγκοσμιοποίηση εδραιώθηκε και πρόσφερε τους απάνθρωπους καρπούς της στους ελάχιστους παντοδύναμους στον πλανήτη, επειδή τα συστατικά της, με κύριο τα παγκόσμιας εμβέλειας ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΑ (και ισοπεδωτικά για αρχές και αξίες) ΜΜΕ, λειτούργησαν σε πολλούς Ολυμπιακούς Αγώνες προηγουμένως ως κράχτες της αθλητικής βιομηχανίας του υπερθεάματος και ως τροφοδότες των πανίσχυρων οικονομικά (και… ανιδιοτελών) χορηγών τους.
Θα προσθέσω και κάτι άλλο. Το ντόπινγκ, ως γνωστόν, είναι μια τεράστια επιχείρηση με ιλιγγιώδη κέρδη δισεκατομμυρίων. Ερωτώ: Το αντιντόπινγκ τι είναι; Δεν είναι ΚΑΙ ΑΥΤΟ μια επίσης τεράστια επιχείρηση με ιλιγγιώδη κέρδη δισεκατομμυρίων; Υπάρχει, όμως, μια κραυγαλέα ΠΟΙΟΤΙΚΗ διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Οι καρπωτές της πρώτης είναι οι ΕΜΦΑΝΩΣ αδίστακτοι και ανήθικοι. Δηλαδή: οι μεγάλες αλλά και μικρές φαρμακοβιομηχανίες, οι διακινητές των απαγορευμένων -και καταστροφικών για την υγεία- ουσιών, οι προπονητές των αθλητών, οι πάσης φύσεως παράγοντες και παραγοντίσκοι αθλητικών ομοσπονδιών και σωματείων (που κόπτονται να παρουσιάσουν επιτυχίες για να διατηρήσουν -και με το αζημίωτον- τις καρέκλες τους), καθώς και οι κυβερνήσεις των κρατών (οι οποίες φλέγονται να εδραιώσουν την εξουσία τους ΚΑΙ με κάλπικα μετάλλια).
Οι καρπωτές των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων αντιντόπινγκ είναι οι… ηθικοί και οι… αδιάβλητοι. Αυτοί που… προστατεύουν την υγεία των αθλητών και… εξασφαλίζουν τον… ανεπίληπτο ανταγωνισμό! Και τα διατυμπανίζουν αυτά με δηλώσεις, αποδεικνύοντάς τα ενίοτε και με πράξεις που στρέφονται μονίμως εναντίον μικρών και ανυπεράσπιστων χωρών. Πρόκειται για, ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ, υποκριτές και αρχιψεύτες, οι οποίοι, χωρίς να θησαυρίζουν οι ίδιοι (αλλά οι μεγάλες και μικρές φαρμακοβιομηχανίες και τα περί αυτές λαμόγια), εδρεύουν στη ΔΟΕ. Μια ΔΟΕ με πρόεδρό της τον κύριο «efkaristoume Ellada, efkaristoume Athina», που φέρεται να μας απένειμε το ΧΡΥΣΟ της ντόπας και που δεν δίστασε να μας παραπέμψει, ως μοναδική χώρα στον κόσμο, στα ελληνικά δικαστήρια, λόγω των αποκαλυφθέντων κρουσμάτων 15 επιπόλαιων αθλητών μας (οι οποίοι υπήρξαν ΘΥΜΑΤΑ των προπονητών τους).
Αλλά ο κύριος αυτός, «ανίδεος» της τεράστιας έκτασης των ντοπαρισμένων αθλητών, διαψεύδεται παταγωδώς από τον προκάτοχό του Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, ο οποίος ιδού τι μας συνιστούσε για την επιτυχία των Αγώνων της Αθήνας: «Πρέπει να κερδίσετε αρκετά μετάλλια για να φέρετε τον κόσμο στα στάδια. Και ειδικότερα στην αρχή, ώστε να λειτουργήσουν σαν κράχτες». Μας το θυμίζει αυτό (και το θυμίζει έμμεσα και στον… ανυποψίαστο διάδοχο του κ. Σάμαρανκ) ο Φίλιππος Συρίγος σε άρθρο του της 26ης Αυγούστου στην «Ελευθεροτυπία».
Η ελληνική αποστολή στο Πεκίνο και οι επιδόσεις των πλείστων αθλητών μας μάς απογοήτευσαν. Κάτι αναμενόμενο, άλλωστε, αφού ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΕΠΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ. Οι ιθύνοντες του αθλητισμού μας, με δόγμα το «βλέποντας και κάνοντας», στηρίχτηκαν σε ενδεχόμενες ευνοϊκές συγκυρίες, κοιμώμενοι, κατά τα άλλα, τον ύπνο του δικαίου. Η επιλογή του σημαιοφόρου μας αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος εξευτελιστική. Αντικειμενικά θεμελιωμένες ελπίδες για διάκριση καταποντίστηκαν, όπως συνέβη, για παράδειγμα, στο άλμα εις μήκος -στον προκριματικό είχαν αποκλειστεί οι Αμερικανοί και άλλοι ικανοί άλτες- με βαρύτατη υπαιτιότητα του Τσάτουμα και του προπονητή του. Οι περιγράφοντες τα αγωνίσματα, ιδίως στον στίβο και στην κολύμβηση, δημιουργούσαν φρούδες ελπίδες στους έλληνες τηλεθεατές. Αφήνω τις λεκτικές κοτσάνες και το ότι άλλα έβλεπες και άλλα σου έλεγαν ότι βλέπεις. Κάποιος, για να δείξει πόσο πλούσια είναι τα ελληνικά του, είπε, μετά από επιτυχημένη προσπάθεια ρώσου αθλητή, ότι «τον χειροκροτούν ΑΡΚΕΤΑ ευάριθμοι υποστηρικτές του στις εξέδρες»! Πολλοί, δηλαδή, ενώ «ευάριθμοι» σημαίνει λίγοι… Ένας άλλος είπε το αμίμητο: «Και τώρα ο μεγάλος τελικός των 1.500 ΑΝΔΡΩΝ! Μετέχουν οι ΑΘΛΗΤΡΙΕΣ…»! Εύφημη μνεία θέλω να κάνω στον εκπληκτικό και χαλκέντερο στη δουλειά του Βασίλη Σκουντή (που προλάβαινε να γράφει και μακροσκελή άρθρα καθημερινά στο «Goal News»), καθώς και στον αφανή ήρωα, καθότι δεν εμφανιζόταν στην τηλεόραση, Άκη Δημακό. Μοναδικό παρήγορο σημείο των Αγώνων, ορισμένοι ταλαντούχοι νέοι αθλητές μας που θα έχουν λαμπρό μέλλον, αν πέσουν σε καλά χέρια.