Η αντιφατική πολιτική Χριστόφια κάνει πλάτες σε Άγκυρα και Λονδίνο

Ο τούρκος υπουργός των Εξωτερικών Αλί Μπαμπατσάν με επιστολή του προς το ΝΑΤΟ διευκρινίζει ότι η χώρα του δεν θα αποδεχθεί ένταξη της Κύπρου στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, παρότι η Λευκωσία δεν έχει εκδηλώσει τέτοια πρόθεση. Αντιθέτως, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας είναι αντίθετος και με την ένταξη της Κύπρου στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη στην Ευρώπη (PFP) και στο ΝΑΤΟ.

Το παιχνίδι των Τούρκων

Συνεπώς, από τη μια η τουρκική θέση διατυπώνεται προληπτικά και στο πλαίσιο της πολιτικής της Άγκυρας να θέτει βέτο σε όλους του Διεθνείς Οργανισμούς, εκεί και όπου μπορεί, κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από την άλλη, η στάση του Προέδρου Χριστόφια, η οποία επιβάλλεται από τα αντιΝΑΤΟϊκά του αισθήματα διευκολύνει τελικά την Άγκυρα και τη Βρετανία, αφού αμφότερες επιδιώκουν πριν από και μετά τη λύση να ελέγχουν γεωστρατηγικά την Κύπρο. Η Τουρκία ουδέποτε θα ήθελε να δει την Κυπριακή Δημοκρατία να εντάσσεται στο ΝΑΤΟ, διότι έτσι χάνει το ΝΑΤΟϊκό μονοπώλιο που ασκεί μέσω Κύπρου στην ανατολική Μεσόγειο και μοιράζεται με τη Βρετανία, η οποία διαθέτει στη Μεγαλόνησο στρατιωτικές βάσεις. Σε μια κίνηση εξευμενισμού ο, κατά τα άλλα αντιΝΑΤΟϊκός, Πρόεδρος Χριστόφιας δεσμεύτηκε δημοσίως όταν είχε επισκεφθεί την Αθήνα ότι δεν θα ενοχλήσει τις βρετανικές βάσεις, μέσω των οποίων ΝΑΤΟ και Λονδίνο ελέγχουν τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Οι αντιφάσεις της πολιτικής του κύπριου Προέδρου οδηγούν τελικά στην εξυπηρέτηση των τουρκικών και των βρετανικών συμφερόντων. Πραγματικότητα είναι ότι ευθύνη για την όλη κατάσταση φέρει και η Αθήνα, η οποία προκειμένου να απαλλαγεί από τον πονοκέφαλο του Κυπριακού έχει παραιτηθεί των στρατηγικών της συμφερόντων στην ανατολική Μεσόγειο με αποτέλεσμα να παίζει το παιχνίδι της Βρετανίας και της Τουρκίας.

Οι εντολές

Πάντως, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ενοχλείται όταν λαμβάνει αναφορές από τις κυπριακές διπλωματικές υπηρεσίες στις Βρυξέλλες ότι η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να ενταχθεί στον PFP. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κύπριος υπουργός Άμυνας Κώστας Παπακώστας έχει προτρέψει τους κύπριους στρατιωτικούς διπλωμάτες και τα λοιπά στελέχη της Κυπριακής Μόνιμης Αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες να αποφεύγουν αναφορές με τις οποίες να ζητούν την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στον PFP. Την πολιτική Χριστόφια είχε υιοθετήσει και ο τέως Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος, προσδοκώντας ότι κάνοντας τα χατίρια του ΑΚΕΛ θα διατηρούταν στην εξουσία. Λίγο πριν από τις εκλογές ο τέως υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Λιλλήκας είχε αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο στον επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας της ΕΕ ότι κοντά στον Απρίλιο του 2008 η Κύπρος θα υπέβαλε αίτηση ένταξης στον PFP για να διευκολύνει και τον διάλογο και στις σχέσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Βρετανικός έλεγχος

Το ΝΑΤΟ σχετίζεται με τα ζητήματα ασφάλειας που αφορούν στο Κυπριακό. Τουρκία και Βρετανία ποτέ δεν θα ήθελαν να δουν την Κύπρο μετά τη λύση ως κράτος μέλος του ΝΑΤΟ. Από την άλλη, η Λευκωσία επιμένει στην αποστρατιωτικοποίηση, την οποία η Τουρκία όμως απορρίπτει υπό την έννοια ότι αφενός ζητά τη διατήρηση των εγγυητικών και επεμβατικών της δικαιωμάτων, αφετέρου την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στο νησί. Στην καλύτερα των περιπτώσεων η Κύπρος θα είναι μεν αποστρατιωτικοποιημένη μετά τη λύση, όμως η άμυνά της θα τελεί υπό την εποπτεία της Τουρκίας και της Βρετανίας, λόγω της τουρκικής γεωγραφικής εγγύτητας και λόγω των στρατιωτικών βάσεων των Άγγλων, που φαίνεται ότι θα συνεχίσουν την παρουσία τους στη Μεγαλόνησο και μετά τη λύση.

Το θέμα της ασφάλειας είναι ένα από κεντρικά ζητήματα των απευθείας συνομιλιών που θα αρχίσουν στις 3 Σεπτεμβρίου μεταξύ του Προέδρου Χριστόφια και του τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Οι συνομιλίες αρχίζουν παρότι δεν υπάρχει κοινό έδαφος. Η κάθε πλευρά ερμηνεύει όπως θέλει τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Ταλάτ και Άγκυρα υποστηρίζουν ότι θα δημιουργηθεί στην Κύπρο ένας νέος συνεταιρισμός δύο συνιστώντων κρατών επί τη βάσει της παρθενογένεσης, καθώς και ότι το νέο πολιτειακό σύστημα που θα προκύψει από τη λύση δεν θα είναι η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εφόσον δεν θα είναι η συνέχειά της, η λύση θα συνιστά τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από το σημερινό παράνομο ψευδοκράτος και τα υπολείμματα της Κυπριακής Δημοκρατίας που θα συνιστούν αντίστοιχα το τουρκοκυπριακό και το ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος.