επικαιρότητα
1 Η Αφρική είναι η μοναδική ήπειρος του πλανήτη μας που διαθέτει ακόμη ανεκμετάλλευτο πλούτο και γι’ αυτόν τον λόγο αποτελεί το «μήλο της Έριδος» των μεγάλων ληστοσυμμοριών του «πολιτισμένου» κόσμου μας. Πολλές οι εστίες ανάφλεξης σε όλη τη μαύρη ήπειρο. Οι μηχανορραφίες και οι επεμβάσεις των ισχυρών δυνάμεων, πολλές και βρώμικες, έχουν καταστήσει την Αφρική ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί όταν τα συμφέροντα των ισχυρών δυνάμεων το απαιτήσουν. Μια μόνιμη εστία ανάφλεξης είναι και η περιοχή του Σουδάν και του γειτονικού Τσαντ. Στο Σουδάν η πλειονότητα είναι χριστιανοί, όμως η αραβική (μουσουλμανική) μειοψηφία, άριστα οργανωμένη και οπλισμένη, κατάφερε το 1989 να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία και να εγκαταστήσει ένα τυραννικό καθεστώς. Εναντίον του καθεστώτος αυτού εξεγέρθηκαν οι φυλές του νότιου Σουδάν και άρχισε ένα ατελείωτος εμφύλιος πόλεμος με χιλιάδες θύματα και απειράριθμους πρόσφυγες. Η ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Σουδάν άναψε μεγάλες φωτιές. Το 2003 ξεσηκώθηκαν οι φυλές του Νταρφούρ ενάντια στο αραβικό δικτατορικό καθεστώς. Η εξέγερση αυτή πνίγηκε στο αίμα από τις κυβερνητικές δυνάμεις και την αραβική πολιτοφυλακή. Πέρα από τις χιλιάδες των νεκρών, περίπου 500.000 πρόσφυγες αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν σε στρατόπεδα που έφτιαξαν στο γειτονικό Τσαντ οι δυνάμεις του ΟΗΕ. Λειτουργούν 42 τέτοια στρατόπεδα προσφύγων από το Ντάρφουρ, που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες αφού σε κάθε ένα από τα στρατόπεδα αυτά στεγάζονται από 10.000 μέχρι 16.000 άτομα! Και επιβιώνουν χάρη στην ανθρωπιστική βοήθεια και τη συνεισφορά του ΟΗΕ. Τελικά η Αφρική επιβιώνει σήμερα χάρη στη βοήθεια των διαφόρων Οργανισμών (ΟΗΕ, Ερυθρού Σταυρού, Παγκόσμιας Τράπεζας, ΕΕ κ.λπ.) και φιλανθρωπικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Μπορεί στην Αφρική η αποικιοκρατία να τελείωσε, όμως η ζωή των Αφρικανών εξακολουθεί 50 χρόνια μετά να παραμένει βασανισμένη και εξαθλιωμένη. Ίσως να έγινε και χειρότερη από τον ανταγωνισμό των ισχυρών. Ο «πολιτισμός» των λευκών θα φέρει και εκεί την κόλαση, όπως γίνεται σήμερα στην Ασία (Μέση Ανατολή, Περσικός, Καύκασος κ.λπ.).
2 Όμως η ιστορία μας δεν τελειώνει εδώ. Στο γειτονικό Τσαντ ο τωρινός Πρόεδρος Ιντρίς Ντεμπί κατέλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία το 1990 και οικοδόμησε τη δική του δικτατορία. Και για να προσδώσει στο καθεστώς του δημοκρατικό ένδυμα έκανε δύο εκλογές, το 1996 και το 2001, ακατανόμαστης βίας και νοθείας. Το αποτέλεσμα εξασφαλισμένο. Με συντριπτική πλειοψηφία, το δικτατορικό καθεστώς του Ντεμπί κυριάρχησε και στις δύο αυτές εκλογικές… αναμετρήσεις. Το 2006 η κυβέρνηση άλλαξε το Σύνταγμα και το έφερε στα μέτρα της. Στόχος η διαιώνιση στην εξουσία. Η αντιπολίτευση ξεσηκώθηκε και σχηματίστηκαν τρεις αντάρτικες ομάδες και άρχισε και εδώ ένας εξοντωτικός εμφύλιος πόλεμος. Τον περασμένο Φεβρουάριο, μετά από συνεχείς νίκες και με την αμέριστη υποστήριξη του Σουδάν, οι αντάρτες έφτασαν μέχρι την πρωτεύουσα, την Ν’τζαμένα, και πολιόρκησαν το προεδρικό μέγαρο του Ιντρίς Ντεμπί επί τρεις μέρες. Και ξαφνικά αποχώρησαν για αιτίες που ακόμη δεν έχουν πλήρως εξακριβωθεί. Πάντως από πολλούς θεωρείται ύποπτος ο ρόλος των γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων που σταθμεύουν στην πρωτεύουσα του Τσαντ, στα πλαίσια της εκεί Ευρωπαϊκής Ειρηνευτικής Δύναμης (EUFORE). Η υποστήριξη των ανταρτών από το Σουδάν προκάλεσε την οργή του καθεστώτος του Ντεμπί. Έτσι άρχισε και αυτός να υποστηρίζει το αντάρτικο στο Σουδάν. Στα μέσα Μαΐου του 2008 οι σουδανοί αντάρτες κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το Χαρτούμ, την πρωτεύουσα του Σουδάν. Προ των πυλών της πρωτεύουσας και ενώ όλοι περίμεναν την κατάληψή της από τους αντάρτες και τον τερματισμό του αραβικού δικτατορικού καθεστώτος, στην πιο κρίσιμη μάχη, στα προάστια του Χαρτούμ, οι αντάρτες ηττήθηκαν και διαλύθηκαν. Η νίκη των κυβερνητικών δυνάμεων ήταν ανέλπιστη, όπως σημείωναν τότε οι ανταποκριτές των ΜΜΕ. «Ανεξήγητα» γεγονότα που συμβαίνουν στην περιοχή της ανατολικής Αφρικής. Κοιτάσματα πετρελαίου ανεκμετάλλευτα ακόμη, επαναστάτες-αντάρτες που μετά από συνεχείς νίκες καταρρέουν κατά τρόπο ύποπτο κατά τις κρίσιμες μάχες, ύποπτος ρόλος της Ειρηνευτικής Δύναμης. Και το αποτέλεσμα; Νεκροί, σακατεμένοι, πρόσφυγες, πείνα και εξαθλίωση. Ο υπόγειος πόλεμος των ισχυρών δυνάμεων για το «χρυσόμαλλο δέρας», τον πλούτο των αδύναμων, μικρών λαών. Για όλα αυτά δεν μπορεί να καυχάται ο πολιτισμός του 21ου αιώνα!