Αντι-κανάλι
Είναι αλήθεια ότι ζούμε στον πλουραλισμό της έκφρασης του λόγου, της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας, τα οποία προσφέρουν στον λαό τα ΜΜΕ, ιδίως τα ηλεκτρονικά. Είναι επίσης αλήθεια ότι αυτή η «προσφορά» ποιοτικά είναι η χειρότερη δυνατή. Κυρίως, ο ρόλος της εκπαιδευτικής λειτουργίας των μέσων ενημέρωσης, ιδίως της ιδιωτικής τηλεόρασης, είναι και στρεβλός. Είναι μακράν και πέραν του πολιτισμού μας, των παραδόσεών μας, της ιστορίας του λαού μας, του κοινωνικού μας ήθους και δεν υπηρετεί τον ιστορικό προορισμό των Ελλήνων.
Η ιδιωτική τηλεόραση στον παιδαγωγικό, πολιτιστικό, πνευματικό και ενημερωτικό της ρόλο λειτουργεί, επίσης, έξω από το πλαίσιο που ορίζει το άρθρο 15 παρ. 2 του Συντάγματος, το οποίο, μεταξύ άλλων, ορίζει ότι η τηλεόραση και ραδιοφωνία «έχει σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, καθώς και τον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας».
Κάνει κάποιο από αυτά; Κανένα. Εκείνο, όμως, που αποτελεί την παθογένεια της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης, ενίοτε και της κρατικής, είναι η έλλειψη αντικειμενικότητας, η οποία υποτάσσεται πολλές φορές στη σκοπιμότητα συμφερόντων και, κυρίως, το έλλειμμα, ή καλύτερα ο αποκλεισμός, μιας άλλης άποψης ή άλλων απόψεων οι οποίες απορρέουν από τα συμφέροντα των ευρύτερων κοινωνικών ομάδων αλλά και των καλώς εννοούμενων συμφερόντων του έθνους.
Η συλλογική ιστορική συνείδηση του λαού μας δεν βρίσκει ανταπόκριση, η ανάγκη της ποιοτικής αναβάθμισης της ψυχαγωγίας του δεν ικανοποιείται, η επιβαλλόμενη διαπαιδαγώγησή του και ιδιαίτερα της νεολαίας δεν γίνεται στο πλαίσιο της ιστορικής μνήμης, της κρατούσας κοινωνικής ηθικής και με στόχο την ενίσχυση των χαρακτηριστικών της εθνικής μας ταυτοπροσωπίας. Αντί να αναδεικνύει τον αξιακό πλούτο του τεράστιου και αδιάσπαστου χρονικά πολιτισμού μας, αυτό το ανεξάντλητο ηθικοπνευματικό αποθησαύρισμα αιώνων το περιθωριοποιεί χάριν ευτελών επιλογών, οι οποίες όχι μόνο είναι κατώτερες της καλαισθησίας του λαού μας αλλά και προσβάλλουν την αισθητική του. Μια ανίερη διαπλοκή πολιτικοοικονομικών συμφερόντων έχει μετατρέψει το πλέγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης σε βιομηχανία παραγωγής ακατάλληλων για «κατανάλωση» προϊόντων.
Σκέπτομαι πολλές φορές ότι αν υπήρχε στοιχειώδης ποιοτικός και «υγειονομικός» έλεγχος αυτών των «προϊόντων», όπως υπάρχει στην αγορά των τροφίμων, πολλές μονάδες αυτής της ανεξέλεγκτης και ασύδοτης βιομηχανίας «πνευματικής, ψυχαγωγικής και ενημερωτικής τροφής» θα είχαν κλείσει. Φαίνεται όμως πως το ΕΣΡ είναι σε διακοπές διαρκείας.
Συνεπώς, υπάρχει ανάγκη και υπάρχει έδαφος για να δημιουργηθεί ένα Αντι-κανάλι το οποίο να αντιπαρατεθεί με ελευθερία και τόλμη απέναντι στο «καρτέλ» των μεγάλων ιδιωτικών καναλιών, με ποιοτική υπεροχή στην αντικειμενική ενημέρωση, στην ψυχαγωγία και στην πολιτισμική προσφορά. Ιδιαίτερα ένα Αντι-κανάλι διαπαιδαγώγησης και παιδείας για την ελληνική νεολαία που διψάει για ό,τι γνήσιο, ό,τι αληθινό, ό,τι ελληνικό. Αυτό το Αντι-κανάλι μπορεί στο ξεκίνημά του να είναι μικρό, αλλά όταν έχει τους παραπάνω στόχους, όταν εκφράσει τον λαό, τις προσδοκίες και τις ελπίδες του, όταν, με δυο λέξεις, καθρεφτίζεται σε αυτό η ψυχή του λαού, τότε θα γίνει μεγάλο.