ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΘΕΩΡΕΙΟ

Η πολιτική επιστρέφει

σιγά σιγά από τις

καλοκαιρινές διακοπές

Χρόνια τώρα ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί το χρονικό όριο για την –έστω σταδιακή– «επιστροφή» της πολιτικής από τις καλοκαιρινές διακοπές. Το ίδιο μπορεί να πει κανείς ότι συμβαίνει και φέτος, παρόλο που για τη Βουλή δεν ισχύει ακριβώς αυτό, αφού οι φετινές θερινές διακοπές, που είναι οι μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων, θα τελειώσουν στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.

Ακόμη κι έτσι, όμως, οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν προγραμματίσει το τέλος των θερινής του ανάπαυλας σήμερα και, από αύριο, για αρκετούς από αυτούς ισχύει το γνωστό «τα κεφάλια μέσα…».

Όχι φυσικά ότι θα πέσουν όλοι με τα «μούτρα στη δουλειά» –μακάρι να γινόταν τέτοιο θαύμα– και ούτε πιστεύει κανείς ότι θα αποφύγουν τελείως τις αποδράσεις των Σαββατοκύριακων, αλλά, όσο να ‘ναι, το βαρύ πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται πριν καν συμπληρωθεί χρόνος από τις τελευταίες εκλογές δεν αφήνει πολλά περιθώρια για εφησυχασμούς και ανέμελες διακοπές για το πολιτικό προσωπικό όλων των παρατάξεων.

————–*—————

Το «καυτό» φθινόπωρο και η πιθανότητα εκλογών

Ο πολιτικός ορίζοντας έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα που προοιωνίζονται ένα πολύ «καυτό» φθινόπωρο. Τα σκάνδαλα, η εσωτερική αναταραχή στα κόμματα εξουσίας, η διαφαινόμενη υποχώρηση των δυνάμεων του δικομματισμού, αλλά και τα μεγάλα προβλήματα στην ελληνική οικονομία είναι τα θερμά πεδία που ανά πάσα στιγμή μπορούν να αναφλεγούν.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση, που πρωτίστως πλήττεται από όλα, δεν δείχνει, παρά τη νωπή εντολή που διαθέτει, ανακλαστικά αποτελεσματικής αντίδρασης στη βαριά πολιτική ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, όπως εύστοχα παρατηρούσε ο Μάκης Κουρής στο άρθρο του την περασμένη Κυριακή, είναι απών, ενώ και οι υπουργοί του δεν ενδιαφέρονται ούτε καν για τους τομείς της αρμοδιότητάς τους, παρά μόνο για την προσωπική τους επιβίωση.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, διέξοδος από τα μεγάλα αδιέξοδα δεν φαίνεται, ενώ οι κινήσεις που λέγεται ότι μελετούν στο Μέγαρο Μαξίμου δεν δείχνουν διάθεση για υπέρβαση. Ούτως ή άλλως, τα περιθώρια για θεαματικές πρωτοβουλίες είναι πολύ περιορισμένα, είτε πρόκειται για ανασχηματισμό της κυβέρνησης είτε για αιφνίδια προσφυγή σε εκλογές, κάτι που με βάση το Σύνταγμά μας θα οδηγούσε σε αυτόματη παραγραφή όλων των υποθέσεων στις οποίες ενδεχομένως εμπλέκονται κυβερνητικά στελέχη της περιόδου 2004 – 2007.

————–*—————

Γιατί δεν αποτελεί λύση

ο ανασχηματισμός

Η πρόσφατη πολιτική ιστορία έχει αποδείξει ότι τις περισσότερες φορές οι ανασχηματισμοί δημιουργούν αρνητικές εντυπώσεις και τα όποια θετικά τους εξαντλούνται γρήγορα, καθώς με τις αλλαγές προσώπων στην πολιτική ηγεσία «παγώνουν» τα πάντα και η κυβερνητική μηχανή θέλει πολύ χρόνο για να ξαναπάρει μπροστά.

Βλέπετε, οι περισσότεροι υπουργοί θεωρούν τα υπουργεία προσωπικά τους «βιλαέτια» για το βόλεμα δικών τους ανθρώπων και αυτό το έχουμε δει να συμβαίνει κατά κόρον επί των ημερών της σημερινής κυβέρνησης στις πολύ περιορισμένες αλλαγές υπουργών και υφυπουργών που έγιναν τα τελευταία χρόνια. Μόνο τα όσα συνέβησαν πολύ πρόσφατα στα υπουργεία Μεταφορών και Απασχόλησης, με το –δικαιολογημένο ή μη– «ξήλωμα» από τον Κωστή Χατζηδάκη και τη Φάνη Πετραλιά σχεδόν όλων των στελεχών που είχαν τοποθετήσει προκάτοχοί τους υπουργοί, αρκούν για να πάρει κανείς μια γεύση του τι θα συμβεί αν γίνουν ευρύτερες αλλαγών προσώπων.

Για να μη θυμηθούμε και το γεγονός ότι σε προηγούμενες μεταθέσεις υπουργών είδαμε τα ίδια πρόσωπα να συνοδεύουν τους υπουργούς στα νέα τους πόστα, μεταμορφωμένοι με χαρακτηριστική ευκολία από παντογνώστες του τουρισμού σε ειδήμονες της υγείας.

Πέραν αυτών, δεν μπορεί να μη ληφθεί υπόψη και η δυσκολία με την οποία μπορεί ο πρωθυπουργός να κάνει αλλαγές σε βασικούς τομείς, όπως η εξωτερική πολιτική και η οικονομία, αντικαθιστώντας στελέχη όπως η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Γιώργος Αλογοσκούφης ή ο Γιώργος Σουφλιάς.

Αν και μόνο έτσι θα μπορούσε να εκπεμφθεί μήνυμα για «νέο ξεκίνημα», τέτοια διάθεση δεν φαίνεται να υπάρχει στο Μαξίμου, όπως λένε όσοι είναι σε θέση να ερμηνεύσουν το κλίμα που επικρατεί εκεί.

————–*—————

Η αύξηση των «ανταρτών» και οι κάλπες από…

ατύχημα

Μία ακόμη παράμετρος που κάνει αναποτελεσματικό το μέτρο του ανασχηματισμού είναι και το ότι θεωρείται βέβαιο πως θα αυξήσει τον αριθμό των δυσαρεστημένων στελεχών της κυβερνητικής παράταξης.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι εμφανιζόμενοι αυτήν την περίοδο ως «αντάρτες» προέρχονται στο σύνολό τους από τη «δεξαμενή» των όσων κόπηκαν από τα προηγούμενα κυβερνητικά σχήματα. Από τον Βύρωνα Πολύδωρα και τον Πέτρο Τατούλη έως τον Γιάννη Λαμπρόπουλο, τον Βασίλη Μιχαλολιάκο, τον Θανάση Γιαννόπουλο, τον Τάκη Σκανδαλάκη, όλοι όσοι σήμερα ασκούν κριτική στην κυβέρνηση διετέλεσαν αξιωματούχοι το προηγούμενο διάστημα.

Αν και οι –εντός ή εκτός εισαγωγικών– «γαλάζιοι» αντάρτες μέχρι στιγμής δεν συνιστούν άμεση απειλή για την κυβέρνηση, αφού δεν καταψηφίζουν νομοσχέδια, αρκετοί αναλυτές παρατηρούν με ανησυχία ότι αυξάνουν τις… στροφές στην κριτική τους και να μην εξαιρούν πλέον από αυτήν τον πρωθυπουργό, που μέχρι πρότινος ήταν στο απυρόβλητο.

Από ορισμένους, μάλιστα, όπως ο Π. Τατούλης, ακούστηκαν λόγια που θα οδηγούσαν σε αυτόματη διαγραφή εάν είχαν ειπωθεί σε περίοδο με ανετότερη κυβερνητική πλειοψηφία, κάτι που, αν ίσχυε, θα είχε οδηγήσει και στην «καραντίνα» του πρώην υπουργού Αρ. Παυλίδη, μετά την άσκηση δίωξης κατά του συνεργάτη του και την εισαγγελική παραγγελία για τη διερεύνηση και του δικού του ρόλου στην καταγγελλόμενη «μίζα» για τις άγονες γραμμές.

Με όλα πάντως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται το ενδεχόμενο να προκύψουν πρόωρες εκλογές από… ατύχημα, είτε επειδή κάποιοι από τους «αντάρτες» θα περάσουν –συνειδητά ή όχι– τα εσκαμμένα είτε γιατί οι αποκαλύψεις κατά κυβερνητικών στελεχών δεν θα αφήνουν περιθώρια, για να συνεχίσει να… σφυρίζει αδιάφορα η κυβερνητική ηγεσία.