Παιχνίδια των ΜΜΕ

Στην πολιτική μας σκηνή υπάρχουν υπουργοί της κυβέρνησης Καραμανλή που βρίσκονται στο απυρόβλητο και υπουργοί που έφυγαν ή στοχοποιήθηκαν επειδή έκαναν τα μισά λάθη από τους πρώτους οι οποίοι εξακολουθούν να βρίσκονται στη θέση τους.

Υπουργός της κυβέρνησης έχει διαπράξει λάθη και παραλείψεις πιστοποιημένες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ σε προσωπικό επίπεδο παρ’ ολίγον να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, πάλι από δικά του λάθη και παραλείψεις. Η μοίρα φαίνεται πως του επεφύλαξε πολλά παιγνίδια, όχι όμως και την απομάκρυνση, που θα ήταν η αναπόφευκτη εξέλιξη για οποιονδήποτε άλλον υπουργό. Για λιγότερο προκλητικές επιδόσεις έχουν απομακρυνθεί στελέχη και υπουργοί της κυβέρνησης στην πρώτη της θητεία, ο συγκεκριμένος όμως υπουργός παραμένει, αν και κάποιοι ισχυρίζονται πως έχουν χάσει τον λογαριασμό των λαθών και παραλείψεών του.

Αντιθέτως, άλλοι υπουργοί έχουν στοχοποιηθεί κατά καιρούς, έχουν γίνει πρωτοσέλιδο, έχουν διασυρθεί και τελικά σε πολλές περιπτώσεις έχουν τεθεί στο περιθώριο της πολιτικής ιστορίας, γεγονός άδικο και υπερβολικό.

Τα Μέσα ενημέρωσης έχουν όμως μια δική τους λογική. Ορισμένα στηρίζουν πολιτικούς παντελώς άλλης εποχής και άλλα, εντελώς προκλητικά, ξεχνούν τα λάθη εκείνων που έχουν θέσει υπό την προστασία τους.

Το φαινόμενο όμως έχει και άλλες διαστάσεις.

Όπως μια κοινωνία που αδιαφορεί ποιοι εργάζονται και ποιοι όχι, ποίων ο βίος και η πολιτεία αποτελεί ένα βήμα προς τα εμπρός και ποιοι προπορεύονται της εποχής τους, δεν μπορεί να περιμένει προκοπή και πρόοδο, έτσι και μια κυβέρνηση που ορισμένα μέλη της στο απυρόβλητο από τα Μέσα ενημέρωσης και άλλα στοχοποιούνται χωρίς προστασία από τους υπόλοιπους, είναι σίγουρο ότι δεν διάγει και τις καλύτερες ημέρες του βίου της.

Με απλά λόγια, το ότι ορισμένοι βρίσκονται στο απυρόβλητο από κάποια Μέσα ενημέρωσης δεν σημαίνει ότι δεν ελέγχονται από την ίδια την κοινωνία και τους ψηφοφόρους και κυρίως ότι δεν πρέπει να ελέγχονται από τα συλλογικά κοινοβουλευτικά όργανα και τον πρωθυπουργό.

Γιατί σε αντίθετη περίπτωση, η απογοήτευση εκείνων που θεωρούν πως θα πρέπει να τύχουν μιας καλύτερης μοίρας θα συμπαρασύρει σε καταστάσεις άσχημες και θα οδηγήσει ορισμένους φιλότιμους στην πλήρη απραξία. Για ποιον λόγο κάποιοι να εργάζονται περισσότερο και να έχουν επιτυχίες όταν οι κύριοι του «απυρόβλητου» θα απολαύουν πάντα καλύτερης μεταχείρισης… Εάν το ίδιο το πολιτικό σύστημα δεν θέσει στο περιθώριο ή τουλάχιστον εάν δεν ψέξει εκείνους που υποκύπτουν σε γκάφες, είναι ξεροκέφαλοι και κινούνται με ταχύτητες χελώνας, τότε πώς θα αναδειχθούν οι υπόλοιποι; Καμιά φορά η άνοδος η πολιτική δεν έχει σχέση με τις επιδόσεις ορισμένων αλλά με τις μη επιδόσεις των άλλων. Υπό την έννοια αυτή πώς θα πρέπει να αισθάνονται ορισμένοι υπουργοί με την ανοχή που δίνει το πολιτικό σύστημα σε γκαφατζήδες και αποτυχημένους υπουργούς της κυβέρνησης;

Από πότε η σοβαροφάνεια έγινε πολιτική έκφραση και το θάψιμο διαφόρων υποθέσεων τεχνική παραμονής ορισμένων υπουργών στο πόστο τους; Γιατί αυτοί να μην κρίνονται το ίδιο αυστηρά όπως οι υπόλοιποι;

Στον επόμενο ανασχηματισμό αναμένουμε πλήρη δικαίωση όλων εκείνων που πραγματικά έχουν εργασθεί και ταυτόχρονα απόρριψη και καταδίκη αυτών που αποτελούν πλέον βάρος για την κυβερνητική παράταξη. Έχει φθάσει ο καιρός που θα πρέπει ορισμένοι να πάνε σπίτι τους και να τοποθετηθούν νέοι, άφθαρτοι, με όρεξη για δουλειά κι ας μη διαθέτουν την καλή μαρτυρία ορισμένων μέσων ενημέρωσης που εξακολουθούν να στηρίζουν καταστάσεις και πρόσωπα που δεν θα μπορούσαν να σταθούν σε καμία κυβέρνηση.