βυζάντιον

Ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι για μένα θα γραφτεί κάτι αντίστοιχο όταν θα «τους λείψω» για πάντα, μαζί με τα κλισέ για «καλό ταξίδι, Προκόπιε, ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει». Για να είμαι ειλικρινής, ήδη με σκεπάζει το χώμα, συγκεκριμένα πρόκειται για άμμο παραλίας. Είμαι σε διακοπές με το laptop. Για την ακρίβεια, πιστεύω ότι είναι το laptop που πηγαίνει διακοπές και με την ευκαιρία παίρνει και μένα μαζί του για να το μεταφέρω. Γιατί συντηρώ αυτήν την κατάσταση; Μα επειδή μου δίνει την ευκαιρία να καταλάβω πως είμαι καμένο χαρτί, βουτηγμένος στη διαστροφή αυτής της δουλειάς, ποτισμένος μέχρι το μεδούλι με το τοξικό δηλητήριο της κοινής, της κοινωνικής μας ζωής.

Ευτυχώς, παραμένω άσημος μεταξύ αγνώστων. Ο αριθμός του τηλεφώνου μου είναι άγνωστος σε υπουργούς. Κανένας δεν θα με καλέσει ζητώντας μου να επιμεληθώ μια διακριτική παρουσίαση του «πόθεν έσχες» που κατέθεσε. Έχει συμβεί, όμως, σε άλλους. Λέει ο υπουργός: «Αφού ξέρεις ρε, μου την έχουν στημένη, θέλουν να με σκίσουν, αυτό περίμεναν. Σε παρακαλώ, δες αν γίνεται να το χειριστείτε διακριτικά». Και ο συνομιλητής του υπόσχεται πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τύχει καλής μεταχείρισης ο βιοπαλαιστής υπουργός. Ορισμένες φορές δεν μπορώ να καταλάβω αν το πρόβλημα βρίσκεται στους πολιτικούς, στους δημοσιογράφους ή στους δικαστές. Υπουργός έλεγε σε δημοσιογραφική παρέα πριν από λίγες μέρες πως είναι μάγκας, επειδή βγαίνει και δηλώνει τα περιουσιακά του στοιχεία και δεν τα έχει περάσει σε off-shore εταιρείες. Νομίζω πως και ο Ντίλιγκερ, λίγο πριν συλληφθεί, απολάμβανε ευρύτατης κοινωνικής αποδοχής για την παρεμβατικότητά του. Ζήτησα να μάθω αν κάποιος από τους δημοσιογράφους ρώτησε τον υπουργό πώς απέκτησε όλα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Δεν το έκανε κανείς. Και ορθώς δεν το έκανε. Μέρες που είναι, μπορεί ο συνάδελφος να συναντηθεί με τον υπουργό στα σοκάκια της Μυκόνου. Γιατί να μην πιουν το ποτό τους ανέμελοι και με καλή διάθεση;
••••

Η καλή διάθεση είναι το διακύβευμα των διακοπών. Είτε είσαι στην Αιδηψό είτε στη Μύκονο, κινδυνεύεις να πέσεις στην ίδια δίνη, στη μιζέρια που βάζει κι αυτή σορτσάκι και σαγιονάρες και έρχεται να σε τραβήξει κοντά της. Οι διακοπές είναι η δικαίωση του μαγκούφη. Να πηγαίνεις μόνος σου σε διαμέρισμα που βλέπει στον κεντρικό δρόμο του Λουτρακίου ή ακόμα και σε χλιδάτο δωμάτιο στις Κυκλάδες – δεν έχει σημασία ο προορισμός, δεν πηγαίνεις διακοπές για τα μάτια, αλλά για τ’ αφτιά σου. Κάθεσαι στην πλαστική καρέκλα του μπαλκονιού, παίρνεις ένα ποτό, ανάβεις τσιγάρο και περιμένεις να σημάνουν μεσάνυχτα. Και τότε φτάνει η μαγική ώρα που τα ζευγάρια αρχίζουν να τσακώνονται. Μερικά παίζουν μπουνιές, κάποια άλλα εκτοξεύουν λόγια βουτηγμένα στη χολή. Η ένταση είναι τόσο μεγάλη, που διώχνει και τα κουνούπια από το δωμάτιο, κι έτσι θα επιβιώσουν, δεν θα σκοτωθούν από έναν τύπο που θα τα κυνηγάει μέσα στη νύχτα με το «Ciao» στο χέρι. Εσύ τ’ ακούς όλα αυτά και κοιτάζεις τα αστέρια, περιμένοντας μήπως και δεις τον Ύψιστο για να τον ευχαριστήσεις που είσαι μόνος στον κόσμο αυτό. Την άλλη μέρα προσπάθησε να εντοπίσεις αυτά τα ζευγάρια. Στις πλαζ είναι αμίλητα, εκείνη διαβάζει κάποια βλακεία τύπου «Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα» και ο άλλος παλεύει με τον αέρα για να κρατήσει τις σελίδες της εφημερίδας του. Το μεσημέρι θα τους βρεις αμίλητους πάνω από μια χωριάτικη. Λυπάμαι που το λέω, αλλά μέρες που είναι, ο ψυχάκιας από τη Σαντορίνη έχει βάλει ιδέες σε πολλούς…
••••

Προς το παρόν δεν κινδυνεύω από τέτοιες ιδέες, θεωρώ πιθανότερο να μου πάρει κάποιος άλλος ή άλλη το κεφάλι παρά να αφαιρέσω κάποιο εγώ. Το δικό μου κεφάλι απλώς καραφλιάζει περισσότερο μ’ αυτά που ακούω στα τηλεφωνήματα. Θα προσπαθήσω εν συντομία να σας πω τι μαθαίνω, αν και λίγο έως πολύ θα τα περιγράφουν και όσοι δημοσιεύονται πριν από μένα. Γι’ αυτό και θα κινηθώ στα γνώριμα νερά του φθηνού κουτσομπολιού, αρχίζοντας από τα χαμηλά. Ξέρω πολιτευτή της Νέας Δημοκρατίας στη Βόρεια Ελλάδα ο οποίος είναι τόσο δεξιός, που μπροστά του ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ θα θύμιζε πρωτοπαλίκαρο του Άρη. Ο τύπος δέχθηκε κανονικότατη κρούση από τον ΛΑΟΣ για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια. Του εξήγησαν πως στον νομό του αποκλείεται να εκλεγεί στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ. Αυτό το ξέρει και ο ίδιος. Μετά του είπαν ότι, αν συνεργαστεί με τον ΛΑΟΣ, έχει ελπίδες να εκλεγεί, ενώ δεν θα φερθεί άσχημα προς την παράταξη, αφού ο δρόμος της συνεργασίας είναι ανοιχτός και, εντέλει, ο πολιτευτής μας θα αναδειχθεί σε ισχυρό παράγοντα της περιφέρειάς του. Αυτές οι κουβέντες έχουν πυκνώσει αρκετά το τελευταίο διάστημα και γίνονται σχεδόν αποκλειστικά στη Βόρεια Ελλάδα, όπου ο πρόεδρος Καρατζαφέρης διακρίνει δυναμική και προοπτικές δικαίωσης του ονείρου του, δηλαδή να μπει στο σαλονάκι της εξουσίας από το παράθυρο και να κάτσει, αν όχι στον καναπέ, σε μια αναπαυτική πολυθρόνα. Προσωπικά τον ζηλεύω. Είναι πια τόσο άνετος, που γνωρίζει πως, όταν οι άλλοι θα έχουν το πεπόνι στο πιάτο, εκείνος θα έχει το μαχαίρι.
••••

Μεταξύ μας, μια συγκυβέρνηση Καραμανλή – Καρατζαφέρη (Θεέ μου, ανατριχιάζω) «κάθεται», σε όσους γνωρίζουν, ως το πιο πιθανό και υποφερτό σενάριο. Από την άλλη, ένας μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μπορεί να είχε βέβαια κάποια αποτελεσματικότητα σε μεγάλα θέματα, αλλά θα ξανάνοιγε τα γραφεία μεταναστεύσεως για όλους εμάς που θα επιθυμούσαμε να πάρουμε τα κουβαδάκια μας και να πάμε να παίξουμε άλλου. Ένας εκ των σοβαρών δεξιών εξηγούσε πως, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα ισοδυναμεί μ’ ένα καθημερινό πάρτι για όλα τα λαμόγια της επικράτειας. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως οι κομματικοί μηχανισμοί των δύο κομμάτων θα ενωθούν σ’ ένα ατελείωτο φαγοπότι στις πλάτες μας. Η έννοια της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα εκλείψει και θα έχεις μόνο φωνές τύπου ΣΥΡΙΖΑ που, καμιά φορά, ελάχιστα απέχουν από τα όρια της γραφικότητας.
••••

Είναι και το άλλο, εκείνο το καταραμένο που μας μπερδεύει. Νομίζουμε πως το πρόβλημα βρίσκεται στα σχήματα και όχι στα πρόσωπα. Όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή τι θα μπορούσε ν’ αλλάξει αν τα ίδια ακριβώς πρόσωπα, οι ίδιοι οι γητευτές της μίζας αλλάξουν στρατόπεδο ή όνομα; Αλλάζει κάτι, αν συναντηθεί στην ίδια στέγη ο «γαλάζιος» με τον «πράσινο»; Όχι βέβαια, πάλι ίδιοι θα είναι. Δυστυχώς, όμως, είμαστε μικρό χωριό και οι ανθρώπινοι πόροι είναι εξαιρετικά περιορισμένοι. Ακόμα κι αν εκδηλωθεί μια πρωτοβουλία με νέα πρόσωπα, θα έχει κεφάλι για να μιλήσει, αλλά όχι πόδια για να περπατήσει. Διότι τα all time classic κόμματα έχουν εκείνο που είχε και ο «Γερμανός» και υποχρέωσε τον ΟΤΕ να τον κάνει έλληνα Κροίσο με οκτώ γράμματα: δίκτυο. Δίκτυο και μηχανισμό.
••••

Τέλος πάντων, μη σας πρήζω με τα δικά μου ιδεολογήματα. Κλείνω το θέμα, αφού πρώτα σας ενημερώσω πως οι αναλύσεις που δίνει το επιτελείο Λούλη στο Μαξίμου εκτιμούν ότι δεν υπάρχει προοπτική, ούτε καν περίπτωση, να υπάρξει συνεργασία μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Η γεωγραφία του πολιτικού χώρου, λένε, έχει ομαλά χαρακτηριστικά και με κάποιες καλές πρωτοβουλίες η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί. Επίσης, θεωρείται θετικό πως, παρά την απαξιωτική στάση των πολιτών, το ενδιαφέρον για τα κοινά παραμένει ενεργό. Αν σας πω ότι συμφωνώ μαζί τους, θα με πιστέψετε;
••••

Α, και κάτι ακόμα. Το σενάριο του ανασχηματισμού αποκλείεται προς το παρόν για πρακτικούς και μόνο λόγους. Διότι πολύ απλά δεν έχει ποιους να βάλει στην κυβέρνηση αντικαθιστώντας αυτούς που έχει τώρα. Το λέει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε φίλους του…
••••

Ας είναι. Μετά από δυο-τρεις εβδομάδες θα έχουμε όλο τον χρόνο να ασχοληθούμε μ’ αυτά. Αν τώρα έχει κολλήσει και σας ενδιαφέρει τόσο πολύ η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, μπορείτε να πάτε στο βιντεοκλάμπ της γειτονιάς σας και να ζητήσετε την ταινία «American Gangster» που βασίζεται σε αληθινή ιστορία και δείχνει πώς είχαν μοιράσει οι συμμορίες, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, το εμπόριο ναρκωτικών και την προστασία των μαγαζιών στη Νέα Υόρκη. Επίσης, οι τύποι είχαν καταφέρει να έχουν ως υπαλλήλους το 30% των αστυνομικών, αρκετούς δικαστικούς και μερικούς πολιτικούς. Ε, μετά μπορείτε να το κάνετε σαν τα παιχνίδια των σταυρολέξων: Δείτε καλά την ταινία και βρείτε τις διαφορές με την ελληνική πραγματικότητα. Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να τις εντοπίσετε…
••••

Όσο εσείς βλέπετε την ταινία, οι υπόλοιποι μπορούμε να χαζεύουμε Ολυμπιακούς Αγώνες με αρχαίο πνεύμα αθάνατο σε κινέζικη έκδοση. Στην ενδιαφέρουσα αυτή χώρα, όπου γίνονται περίπου δέκα εκτελέσεις την ημέρα, συναντιούνται τα νιάτα του κόσμου κ.λπ. Σκέφτομαι πως μια καλή ιδέα θα ήταν να διοργανώσουν το αγώνισμα της σκοποβολής με ζωντανούς στόχους, με τον τρόπο που εμείς βάλαμε τις ντοπαρισμένες αθλήτριες να ρίξουν σφαίρα στην Αρχαία Ολυμπία. Αυτό που ονομάζουμε «διεθνής κοινότητα» δεν νομίζω να έχει κανένα πρόβλημα με το γεγονός. Άλλωστε, όλοι τους ήταν στην εξέδρα των επισήμων κατά την τελετή έναρξης. Ας αφεθούμε, λοιπόν, στην αγνότητα του Ολυμπισμού και ας αναφωνήσουμε: Πέντε κύκλοι ένα τάλιρο!