Χωρίς μνήμη, χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιστορία

Με την παράδοση -και τη βέβαιη εξόντωση του Ρ. Κάρατζιτς- η νέα Γιουγκοσλαβία, το σημερινό απομεινάρι του ένδοξου ομοσπονδιακού έθνους, προσέρχεται ως ταπεινός ικέτης στις δομές και τους θεσμούς τους οποίους εδώ και πολλά χρόνια χειραγωγούν οι ΗΠΑ.
Και για να γίνει δεκτή και αποδεκτή στους θεσμούς αυτούς η νέα Γιουγκοσλαβία θα πρέπει, πριν απ’ όλα, να απορρίψει την ιστορική της ταυτότητα, την αξιοπρέπειά της, να καταδικάσει ολόκληρο το ιστορικό της παρελθόν.
Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο θα διεκδικήσει «νόμιμη» παρουσία στην αγκαλιά της «νέας τάξης»…
Ποιο δικαστήριο θα δικάσει τον Ρ. Κάρατζιτς; Ένα δικαστήριο που κατευθύνεται και καθοδηγείται από τις ΗΠΑ και έχει ως προορισμό να νομιμοποιήσει στην πράξη όλα τα εγκλήματα πολέμου και τις επεμβάσεις της «νέας τάξης», που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του 1990. Το δικαστήριο αυτό καταδικάζει, μέσα από μια διαδικασία παγκόσμιας διαπόμπευσης, τους αντιπάλους-σύμβολα όπως τον Μιλόσεβιτς ή τον Σ. Χουσεΐν. Και αντίστοιχα αθωώνει, όπως συνέβη πριν από λίγο καιρό, τους σφαγείς των Σέρβων στο Κόσοβο και στη Βοσνία.
Ασφαλώς σε μια πολεμική αναμέτρηση, ιδιαίτερα όταν αυτή προσλαμβάνει τη μορφή εθνοτικής/θρησκευτικής σύγκρουσης, τελούνται εγκλήματα πολέμου από τους αντιπάλους. Ο Ρ. Κάρατζιτς κατηγορείται για τις σφαγές της Σρεμπρένιτσα όπως και για εγκλήματα που τελέσθηκαν κατά τη διάρκεια της τριετούς πολιορκίας του Σεράγεβο. Και δεν αποκλείεται να έχει σοβαρή ευθύνη για πολλά από αυτά. Θα πρέπει όμως να εξηγηθεί με ποιον τρόπο ένας προστατευόμενος θύλακας, όπως αυτός της Σρεμπρένιτσα, από τους Ολλανδούς βρέθηκε ξαφνικά κατακλυσμένος από στρατιωτικές δυνάμεις των βοσνίων μουσουλμάνων… Πώς η Βοσνία μεταβλήθηκε σε πολεμική μηχανή εναντίον των Σέρβων.
Ας μην αυταπατώμεθα πίσω από κούφιες διακηρύξεις και αφορισμούς. Τον αιματηρό και πολυετή πόλεμο στα Βαλκάνια τον προετοίμασαν και τον προκάλεσαν οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους.
Αυτοί οδήγησαν στην πολεμική σύγκρουση λαούς και έθνη που συμβίωναν ειρηνικά.
Τα Βαλκάνια θα έπρεπε να διαλυθούν, να τεμαχισθούν σε κράτη προτεκτοράτα, που αδύναμα να επιβιώσουν θα προσδένονταν στα «σιδερένια κλουβιά» των οικονομικών και στρατιωτικών δομών της «νέας τάξης».
Τα κράτη-έθνη θα έπρεπε να μεταβληθούν σε κράτη-παρίες, οι λαοί σε ικέτες πολίτες-ιδιώτες του παγκόσμιου μηχανισμού, χωρίς μνήμη, χωρίς ταυτότητα, χωρίς παρελθόν. Γι’ αυτό και όταν, ακόμα και μετά τις πολεμικές συγκρούσεις, τις αποσχίσεις, την ανακήρυξη των «νέων κρατών», δεν είχε εξοντωθεί η Γιουγκοσλαβία, αποφασίσθηκαν οι βομβαρδισμοί της «νέας τάξης», το μεγαλύτερο σύγχρονο έγκλημα που συντελέσθηκε στην Ευρώπη μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ποιο διεθνές δικαστήριο θα καταδικάσει τους εγκληματίες που βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία;
Ποιος θα παραπέμψει σε δικαστήριο τον κ. Κλίντον, τον κ. Μπους, τον κ. Σολάνα και τους ομοίους τους;
Ας μην αυταπατώμεθα. Δεν υπάρχει διεθνής νομιμότητα, δεν έχουν ουσιαστική ισχύ οι διεθνείς οργανισμοί.
Υπάρχουν και λειτουργούν στην πράξη οι μηχανισμοί νομιμοποίησης των επιλογών και των πράξεων-εγκλημάτων της «νέας τάξης».
Δυστυχώς σήμερα, πολιτικοί, διανοούμενοι, αλλά και ευρείες κοινωνικές πλειοψηφίες υποτάσσονται στη λογική αυτή. Δεν υπάρχουν ισχυρές αντίθετες φωνές που θα προσλάβουν συλλογικές και αποτελεσματικές μορφές έκφρασης και αντίστασης.
Η κυριαρχία της ισχύος των μηχανισμών της «νέας τάξης» έχει επιβάλει την ενιαία, τη μονόδρομη σκέψη, έχει απαγορεύσει στην πράξη την προβολή της αντίθετης γνώμης.
Ασφαλώς ουδείς τρέφει κάποια ιδιαίτερη συμπάθεια προς το πρόσωπο του κ. Ρ. Κάρατζιτς ή του κ. Μλάντιτς. Ασφαλώς, αν έχουν διαπράξει εγκλήματα, θα πρέπει να τιμωρηθούν. Όπως θα πρέπει να τιμωρηθούν όχι μόνο όσοι διέπραξαν παρόμοια και μεγαλύτερα εγκλήματα, αλλά και προκάλεσαν στην ουσία τα όσα καταγγέλλονται κατά των σέρβων ηγετών και στρατιωτικών.
Ή υπάρχει δικαιοσύνη και αυτή αφορά όλους ή πρόκειται για «δικαιοσύνη» της ισχύος που μετατρέπεται αυτόματα σε καταφανή αδικία.
Είναι θλιβερό το φαινόμενο να εμφανίζονται έλληνες πολιτικοί και να υιοθετούν «αυτονόητα» σκεπτικά που αντιβαίνουν σε στοιχειώδεις αρχές.
Τέτοιο θλιβερό φαινόμενο αποτέλεσαν οι δηλώσεις της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη και του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ (δηλαδή του Γ. Παπανδρέου). Η πορεία εισόδου της Γιουγκοσλαβίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς δεν μπορεί ούτε πρέπει να συνδέεται με την παράδοση του Ρ. Κάρατζιτς ή αύριο με εκείνη του Μλάντιτς.
Εκτός κι αν χρειάζονται «δηλώσεις μετάνοιας» για το ιστορικό παρελθόν των λαών, εκτός κι αν χρειάζονται «σφάγια» για το θυσιαστήριο της «νέας τάξης» πραγμάτων στη Χάγη… Κι αυτό μόνο αποδεικνύει την ηθική και πολιτική πτώση στην οποία κατολισθαίνει η κατά τα άλλα πολιτισμένη και προοδευτική Ευρώπη…