Ράντοβαν Κάρατζιτς (πιθανές απαντήσεις στο παιδί μου)

ΘΑ ΗΤΑΝ ολιγωρία εκ μέρους μας να μην αναφερθούμε στη σύλληψη στις αρχές της εβδομάδας, του αρχηγού των Σερβο-Βόσνιων Ράντοβαν Κάρατζιτς, από τους Σέρβους συμπατριώτες του μέσα στο Βελιγράδι. Η νέα σερβική κυβέρνηση, δέκα μέρες μετά τον σχηματισμό της -συνεργασία των Δυτικόφιλων με το πάλαι ποτέ Σοσιαλιστικό κόμμα του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς- δίνει ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ όσον αφορά τον προσανατολισμό της: σταθερά προς τη Δύση, σταθερά μ’ αυτούς που τους διέλυσαν σαν χώρα, με τους ισχυρούς, για να λάβουν το ξεροκόμματο που τους αναλογεί, να ζήσουν κι αυτοί το καταναλωτικό όνειρο έστω σε περιορισμένη δόση…
Γιατί χαίρεται ο κόσμος, γιατί είναι όλοι (ΗΠΑ, Ε.Ε.) περιχαρείς, πατέρα; Διότι πιάστηκε ο «εγκληματίας πολέμου» Ράντοβαν Κάρατζιτς, παιδί μου, «δολοφόνος» των Βοσνίων Μουσουλμάνων της Σρεμπρένιτσα… Πού και πώς θα αποδοθεί Δικαιοσύνη στο πρόσωπό του; Μα, από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης: Ενώπιον του οποίου ΠΕΘΑΝΕ ο ηγέτης της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Ενώπιον του οποίου ΑΘΩΩΘΗΚΕ ο πρώην «Πρωθυπουργός» των Αλβανόφωνων του Κοσόβου Ραμούς Χαραντινάι, «για την συμμετοχή του οποίου σε εγκλήματα πολέμου δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία»… Τότε, πατέρα; Το Δικαστήριο της Ντελ Πόντε, παιδί μου, είναι ένα δικαστήριο των ΝΙΚΗΤΩΝ. Οι ηττημένοι, όπως πάντα, θα φορτωθούν τις αμαρτίες όλων. Ουαί τοις ηττημένοις… Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς (στον βαθμό που δεν αυτοκτόνησε! – όπως τον είχε συμβουλέψει ο αρχηγός του Ριζοσπαστικού κόμματος της Σερβίας Τόμιτς για να μην πέσει στα χέρια των διωκτών του…) θα κληθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του σε προκατειλημμένο «ακροατήριο». Δεν βλέπεις πώς χαίρονται εν Αθήναις, όλοι οι ΠΑΡΑΓΙΟΙ, όλα τα ΨΥΧΟΠΑΙΔΙΑ της Νέας Τάξης, της ενδοτικότητας, της Ομογενοποίησης, του Πολυπολιτισμού; Βγάλε συμπέρασμα. Είναι αυτοί που αν τους πεις ότι -τουλάχιστον για τους Σέρβους- ο Ράντοβαν Κάρατζιτς είναι ένας ήρωας πολέμου, θα σε αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας… Γι’ αυτούς ή δεν υπάρχουν Ήρωες πολέμου, ή αν υπάρχουν, είναι αυτοί που υπαγορεύουν οι νικητές… Γι’ αυτό μην μπερδεύεσαι, παιδί μου: παραμένει σταθερά υψηλά στην εκτίμησή μας ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, γιατί στρατεύτηκε στον Αγώνα Υπεράσπισης του λαού του. Όπως παραμένουν ψηλά στην εκτίμησή μας όλοι όσοι αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την εξυπηρέτηση των λαϊκών στόχων, για την προάσπιση των Χωρών, των Λαών και των Εθνών τους… Γι’ αυτό μην παρασύρεσαι από τους κράχτες. Ποιον να ακολουθούμε και να τιμάμε δηλαδή; Τον Κυριάκο; Τον Τσουκάτο; Τον Τατούλη; Τον Νεονάκη; Τον Μαργαρίτη; Έλεος…
Και σ’ αυτό το θέμα: Φτηνοί δημοσιογραφίσκοι αναπαράγουν ό,τι τους σερβίρουν, ψευτο-διανοούμενοι στο ρόλο υπηρέτριας…
Χρειαζόμαστε μια διανόηση επαν-εθνικοποιημένη, ακομπλεξάριστη, διατεθειμένη να ρισκάρει, να λέει αλήθειες. Η πλειοψηφούσα υπάρχουσα, έτσι ή αλλιώς, είναι τοποθετημένη. Με τις δυνάμεις της συντήρησης και της υποτέλειας, με την Ντελ Πόντε και τον Ιμπεριαλισμό
– ασχέτως αν κάποιοι αλληλοπροσφωνούνται ως εκπρόσωποι της «προόδου»…