Οι πολιτικές εξελίξεις

Ωστόσο, η συζήτηση είναι πρόωρη για τους εξής λόγους: Πρώτον, εκλογές πριν συμπληρώσει έναν χρόνο θητείας η κυβέρνηση Καραμανλή αποκλείονται, καθότι θα τις διενεργούσε υπηρεσιακή κυβέρνηση. Δεύτερον, επειδή όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν ότι για την επίτευξη αυτοδυναμίας θα χρειαζόταν και δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, η χώρα θα έμπαινε σε μια παρατεταμένη περίοδο πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας, με δραματικές επιπτώσεις στο οικονομικό κλίμα και στα δημόσια οικονομικά. Άρα, αναγκαστικά η συζήτηση περί πρόωρων εκλογών αποκτά ουσία και περιεχόμενο κοντά στο ορόσημο των ευρωεκλογών. Αφού έτσι κι αλλιώς θα έχουμε ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2009, κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν διπλές και να επακολουθήσει μια νέα εκλογική αναμέτρηση προς επίτευξη αυτοδυναμίας.
Πάντως, και πάλι το εγχείρημα είναι αμφίβολο, καθότι την άνοιξη του 2010 θα προκύψει η εκκρεμότητα με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, οπότε το λιγότερο που θα συμβεί είναι να βιώσει η χώρα μια παρατεταμένη περίοδο πολιτικής αστάθειας – κι ας μην ξεχνάμε ότι το 2010 η κυβέρνηση Καραμανλή θα έχει κλείσει έξι χρόνια στην εξουσία, άρα θα έχει φθαρεί και άρα θα είναι αδύναμη να επιλύσει με τους δικούς της όρους την εκκρεμότητα της προεδρικής εκλογής.
Βέβαια, οι κινήσεις του πρωθυπουργού εξαρτώνται κι από την κατάσταση του ΠΑΣΟΚ. Ένα ΠΑΣΟΚ συσπειρωμένο και εξωστρεφές θα είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο στα σχέδια Καραμανλή. Αντίθετα, ένα ΠΑΣΟΚ διχασμένο και εσωστρεφές είναι ό,τι χρειάζεται ο πρωθυπουργός. Και με την ευκαιρία, να επισημάνουμε πως τα λεγόμενα «κορυφαία στελέχη» του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύονται κορυφαία στην γκρίνια και στην καλλιέργεια της εσωστρέφειας και όχι στην αντιπολιτευτική δράση. Τέτοια «κορυφαία» στελέχη να τα «χαίρεται» ο κ. Παπανδρέου.