Να αρθεί η αναστολή ποινικής δίωξης κατά των υπευθύνων της κυπριακής τραγωδίας

Μπορεί οι πρωταγωνιστές να σάπισαν ή να τελείωσαν τη ζωή τους στη φυλακή, αλλά στη Δικαιοσύνη δεν λογοδότησαν για την τραγωδία.
Αυτό επισημαίνει σε αίτησή του προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, την οποία κοινοποίησε προς τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων ο δικηγόρος Στυλιανός Γρηγορίου.
Στην αίτησή του ο γνωστός δικηγόρος μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Δυνάμει της από 3.5.1976 υπουργικής αποφάσεως του υπουργού Δικαιοσύνης Κων. Στεφανάκη εν συνδυασμώ προς την υπ’ αρ. 44/7.3.1975 Πράξιν του Υπουργικού Συμβουλίου ανεστάλη η ποινική δίωξις κατά απάντων των υπευθύνων της κυπριακής τραγωδίας, διότι εκρίθη ότι ʽʽ…ανακύπτει κίνδυνος να προκύψουν γεγονότα ικανά να διαταράξουν τας διεθνείς σχέσεις της Ελλάδος μετ’ άλλων κρατών…ʼʼ.
Η Βουλή των Ελλήνων, κατόπιν πολιτικής αποφάσεως του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, απεφάσισε και συνεκρότησε κατά το έτος 1986 Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή διά την κυπριακή προδοσία, η οποία διεξήγαγε την σχετική έρευνα.
Παρότι το συλλεγέν αποδεικτικόν υλικόν ήτο απολύτως επαρκές, οι μετέπειτα κυβερνήσεις δεν ήραν την ισχύουσα αναστολή της ποινικής διώξεως και ως εκ τούτου δεν ησκήθηκαν οι αναγκαίες ποινικές διώξεις κατά των ποινικών υπευθύνων της κυπριακής τραγωδίας.
Έκτοτε, επί 34 συναπτά έτη ο ʽʽφάκελος της Κύπρουʼʼ παραμένει ερμητικά κλειστός και οι ένοχοι της κυπριακής τραγωδίας εκφεύγουν της νεμέσεως της Δικαιοσύνης.
Η ειρηνική απόφασις του υπουργού Δικαιοσύνης εμποδίζει την άσκησιν ποινικών διώξεων υπό της Εισαγγελίας της χώρας μας και, ως εκ τούτου, αποτελεί τον βασικόν νομικόν λόγον διά τον οποίον η κυπριακή τραγωδία δεν δύναται να ερευνηθεί υπό της Δικαιοσύνης και να καταλογισθούν οι ποινικές ευθύνες εις τους υπαιτίους αυτής.
Επειδή εθνικόν είναι ό,τι είναι αληθές, αυτονόητον καθίσταται ότι η ποινική τιμωρία των ενόχων της κυπριακής τραγωδίας αποτελεί εθνικόν καθήκον, επιτασσόμενον από την απώλεια του εθνικού εδάφους των κατεχομένων της Κυπριακής Δημοκρατίας, από τις μνήμες των αδικαίωτων νεκρών από την κραυγή των αγνοουμένων και των χιλιάδων προσφύγων.
Η παρέλευσις τοσούτον μακρού χρονικού διαστήματος ισοδυναμεί προς την παροχήν, ανεπιτρέπτως, αμνηστίας εκ μέρους της ελληνικής Πολιτείας διά τα εγκλήματα της κυπριακής τραγωδίας.
Ουδεμία πολιτική ή διεθνής σκοπιμότης και ουδεμία πολιτική συγκυρία δύναται πλέον να αναστέλλει την εκπλήρωσιν του εθνικού χρέους.
Ως εκ τούτου, διά την ανάληψιν οιασδήποτε εθνικής πρωτοβουλίας επί του θέματος τούτου, ως η υποβολή μηνύσεων υπό των πολιτών και συναφώς η άσκησις υπό της Εισαγγελίας της αναγκαίας ποινικής διώξεως, επιβάλλεται η άμεσος άρσις της κατ’ άρθρον 30 παρ. 2 ΚΠΔ αναστολής της ποινικής διώξεως, η οποία επεβλήθη δυνάμει της ειρημένης αποφάσεως του υπουργού Δικαιοσύνης».