Μια απίστευτη ιστορία τραπεζικής… αρπαχτής!
Η υπόθεση, που αφορά τον γνωστό στους αθηναϊκούς επιχειρηματικούς κύκλους δικηγόρο και κατασκευαστή Γεώργιο Φαρμακίδη, έχει απασχολήσει και την ποινική Δικαιοσύνη, μετά την υποβολή μηνυτήριας αναφοράς για πλήθος κακουργηματικών πράξεων, ακόμη και για πλαστογράφηση τραπεζικής καρτέλας. Οι κατηγορίες εν μέρει αφορούσαν και τον ίδιο τον κ. Ι. Κωστόπουλο, πρόεδρο της Alpha Bank και θεωρούμενο ως «πατριάρχη» των ελλήνων τραπεζιτών, πλην όμως τέθηκαν στο αρχείο με δύο διαδοχικές εισαγγελικές διατάξεις.
Νέα στοιχεία
Τώρα, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες του «Π», η υπόθεση δεν αποκλείεται να ανασυρθεί από το αρχείο, καθώς στα χέρια των αντιδίκων της Alpha Bank έχει έλθει ένα εξαιρετικά σημαντικό εσωτερικό έγγραφο της Ιονικής Τράπεζας το οποίο δίνει νέα διάσταση στην έρευνα και δεν είχε συνεκτιμηθεί από τους εισαγγελικούς λειτουργούς στα προηγούμενα στάδια προκαταρκτικής διερεύνησης του θέματος.
Η πρωτοφανής ίσως και στα διεθνή χρονικά υπόθεση άρχισε να ξετυλίγεται το 1976, όταν ο Γ. Φαρμακίδης εισήγαγε συνάλλαγμα από τις ΗΠΑ (1,5 εκατ. δολάρια) για να ολοκληρώσει την κατασκευή του μεγαλύτερου τότε συγκροτήματος κατοικιών και γραφείων της ευρύτερης περιοχής μας, επί της Λεωφόρου Συγγρού. Εγγύηση για την εισαγωγή του συναλλάγματος, όπως απαιτούσαν οι διαδικασίες της εποχής, πρόσφερε η Ιονική Τράπεζα και τελικά κατατέθηκαν σε άτοκο λογαριασμό του Φαρμακίδη 54.489.000 δρχ.
Έναντι αυτής της εγγύησης, η Ιονική ενέγραψε υποθήκες σε όλα τα υψηλής αξίας ακίνητα του Φαρμακίδη, δηλαδή στο συγκρότημα γραφείων και κατοικιών της Λ. Συγγρού, αλλά και σε οικόπεδο ιδιοκτησίας του επί της οδού Ζήνωνος, στο κέντρο της Αθήνας. Η αξία των ακινήτων αυτών ήταν πολλαπλάσια της αρχικής απαίτησης της τράπεζας…
Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1981 η Ιονική είχε εισπράξει συνολικά 41.310.227 δρχ., έναντι της αρχικής απαίτησής της, μεταξύ άλλων και από τα τιμήματα πωλήσεων γραφείων και καταστημάτων ιδιοκτησίας του Φαρμακίδη, για τα οποία έδινε την άδειά της.
Αυθαίρετα πανωτόκια
Όλα θα πήγαιναν καλά, αν δεν αποφάσιζε αυθαίρετα η τράπεζα τον Ιούνιο του 1982 να υπολογίσει εκ νέου την οφειλή, χρεώνοντας και «πανωτόκια» (τρίμηνος ανατοκισμός), παρά το γεγονός ότι ο νόμος που επέτρεψε τον ανατοκισμό τόκων τέθηκε σε ισχύ μόλις το 1980, δηλαδή σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την αρχική σύμβαση με τον Φαρμακίδη. Και παρά το γεγονός ότι στις ίδιες τις καρτέλες της τράπεζας αναφερόταν ότι το ποσό των 54,489 εκατ. δρχ. είχε μεταφερθεί σε άτοκο λογαριασμό!
Με τον τρόπο αυτό, η Ιονική δεν «μηδένισε» απλώς το… «κοντέρ» των -κατά την τράπεζα- οφειλών Φαρμακίδη, αλλά έκλεισε τον λογαριασμό στο ποσό των 59.056.524 δρχ. Έκτοτε, η τράπεζα έπαψε να δίνει λογαριασμό στον Φαρμακίδη και αργότερα στην κληρονόμο του για τον υπολογισμό των οφειλών.
Η αλληλουχία των γεγονότων δείχνει ότι στόχος των τότε αρμόδιων στελεχών της Ιονικής δεν ήταν μάλλον η εξόφληση των απαιτήσεών τους, αλλά η… επιδρομή στα ακριβά ακίνητα του Φαρμακίδη. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ο Φαρμακίδης ζήτησε το 1990 να του επιτραπεί η πώληση γραφείων με επιφάνεια 940 τετραγωνικών μέτρων, η απάντηση που έλαβε οδήγησε την υπόθεση σε αδιέξοδο: Η Ιονική ζήτησε να λάβει 100.000 δρχ./τ.μ. από την πώληση, ποσό εξωφρενικό για την εποχή, ενώ απαίτησε να συμμορφωθεί ο Φαρμακίδης με τους δικούς της υπολογισμούς για το ύψος της οφειλής.
Δίκες, δίκες, δίκες…
Από το 1982 αρχίζει ένας απίστευτος «χορός» δικαστικών αντιπαραθέσεων που διαρκεί μέχρι σήμερα:
1. Τον Ιούνιο του 1982 η Ιονική προχώρησε στην έκδοση διαταγής πληρωμής για ποσό 19.635.503 δρχ., παρότι ο λογαριασμός παρέμενε ανοικτός και γίνονταν πληρωμές. Ύστερα από σειρά δικών που κράτησαν χρόνια και έφθασαν στον Άρειο Πάγο, η νομιμότητα της έκδοσης της διαταγής πληρωμής παραμένει αμφισβητούμενη και αναμένεται νέα κρίση του Εφετείου.
2. Τον Μάρτιο του 1990 η Ιονική εξέδωσε νέα διαταγή πληρωμής, αυτή τη φορά για ποσό 39.371.016 δρχ. Δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια αργότερα, η κληρονόμος του Φαρμακίδη δικαιώνεται από το Εφετείο Αθηνών, το οποίο ακύρωσε τη διαταγή πληρωμής, αλλά η Alpha Bank έχει καταθέσει αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο.
3. Άλλες δύο επιταγές, αυτήν τη φορά με βάση νόμο της εποχής του Βενιζέλου, εξέδωσε η Ιονική το 1993 και το 1995. Με την πρώτη ζητούσε 124.598.919 δρχ. και μέσω πλειστηριασμών κατάφερε να τα πάρει, δηλαδή ουσιαστικά το «χρέος» εξοφλήθηκε για δεύτερη φορά. Το 1995, όμως, η τράπεζα ξεπέρασε κάθε όριο πλεονεξίας, ζητώντας περίπου 3,7 δισ. δρχ.!
4. Η τελευταία επιταγή έφερε και τις πιο εντυπωσιακές δικαστικές εξελίξεις: Όπως καταγγέλλουν οι αντίδικοι της τράπεζας, για να «φουσκώσει» τη δήθεν οφειλή στα 3,7 δισ. δρχ., η τράπεζα πλαστογράφησε την καρτέλα του δανειολήπτη. Με μάλλον άκομψο τρόπο σβήστηκε από την πρώτη καρτέλα η ένδειξη «μη ανατοκιζόμενο», ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη χρέωση πανωτοκίων, αλλά οι υπεύθυνοι της τράπεζας… ξέχασαν να σβήσουν την ένδειξη «μεταφορά σε άτοκο λογαριασμό», που βρισκόταν στο πάνω μέρος της καρτέλας (τα σχετικά έγγραφα βρίσκονται στη διάθεση του «Π»). Άλλες καρτέλες έχουν αντικατασταθεί από καρτέλες με διαφορετική διαγράμμιση, χωρίς μονογραφές δίπλα από κάθε εγγραφή και χωρίς χρεώσεις φόρων (ΕΦΤΕ) και δικαστικών εξόδων, όπως οι γνήσιες (η εφορία, άραγε, τι έχει να πει επ’ αυτού;). Περιέργως, βέβαια, ο εισαγγελέας που κλήθηκε να εξετάσει ποινικά αυτές τις μεθοδεύσεις δεν εντόπισε παρανομία!
5. Ύστερα από νέα σειρά δικαστικών διαδικασιών η υπόθεση αυτής της διαταγής πληρωμής εστάλη από τον Άρειο Πάγο πίσω στο Εφετείο και τελικά μόλις τον Σεπτέμβριο του 2006 η κληρονόμος Φαρμακίδη πέτυχε την ακύρωση και της δεύτερης επιταγής! Η τράπεζα, με «στρατιά» καλοπληρωμένων δικηγόρων στο πλευρό της, πάντα έτοιμη να «εξαντλήσει» τους αντιδίκους της, άσκησε νέα αναίρεση κατά της αρνητικής για την ίδια απόφασης.
Νόμος είναι το… δίκιο του τραπεζίτη!
Τραγικό αποτέλεσμα όλων αυτών των απίστευτων περιπετειών ήταν να έχουν πληρώσει ως τώρα ο Φαρμακίδης και η κληρονόμος του 380 εκατ. δρχ., ενώ η τράπεζα τούς έχει κατασχέσει και ακίνητα αξίας 3,5 δισ. δρχ.! Όλα αυτά, ξεκινώντας από μια αρχική απαίτηση 54.489.000 δρχ. του 1976…
Τώρα η κληρονόμος Φαρμακίδη ελπίζει μόνο στη Δικαιοσύνη για την αποζημίωσή της. Έχει καταθέσει αγωγές αποζημίωσης, ζητώντας συνολικά από την Alpha Bank το ποσό των 27,14 εκατ. ευρώ. Παράλληλα, έχει δεσμεύσει με βάρη όλα τα ακίνητα που έχει κατασχέσει η Ιονική/Alpha Bank. Για να έχει, όμως, ελπίδες δικαίωσης, θα πρέπει και να ακυρωθούν οι αρχικές διαταγές πληρωμής, με οριστικές και αμετάκλητες αποφάσεις του Αρείου Πάγου.
Σαφές είναι, πάντως, παρά τις γενναίες «μάχες» του Φαρμακίδη και της κληρονόμου του στις δικαστικές αίθουσες, ότι οι τράπεζες έχουν πάντα το προβάδισμα έναντι των πελατών τους, ακόμη κι αν τους αδικούν κατάφωρα. Με τεράστια οικονομική ισχύ, πανίσχυρες νομικές ομάδες, αλλά και τη -μέχρι πριν από λίγα χρόνια, τουλάχιστον- ευνοϊκή στάση των δικαστηρίων, καταφέρνουν να εξουθενώνουν τους αντιδίκους τους, αλλά και να εξασφαλίζουν αποφάσεις που θα ήταν αδιανόητες για «κοινούς θνητούς»…