Διεθνής επικαιρότητα

1
Οι πληροφορίες των αμερικανικών ΜΜΕ είναι ότι ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος, γερουσιαστής Μπαράκ Ομπάμα, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής έχει στρέψει την προσοχή του στην τρομοκρατία, στη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων και στην ανάγκη δημιουργίας συμμαχιών («The Economist»).
Αν οι πληροφορίες αυτές ανταποκρίνονται στις προθέσεις του Ομπάμα και δεν είναι προβοκατόρικες με σκοπό να δείξουν ότι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών αναγκάστηκε να υιοθετήσει την εξωτερική πολιτική του Μπους, την οποίαν υπόσχεται να συνεχίσει και ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Τζον ΜακΚέιν, τότε βαδίζουμε στο γνωστό σύνθημα «τι Παπάγος, τι Πλαστήρας». Πάντως ο Ομπάμα δεν αντέδρασε μέχρι τώρα στις πληροφορίες αυτές. Αντίθετα, υπόσχεται ότι θα αποκαταστήσει το κύρος των ΗΠΑ στον κόσμο, ότι θα επουλώσει τις πληγές που άνοιξε η θητεία του απερχόμενου προέδρου και θα ενισχύσει τις σχέσεις των ΗΠΑ με τους συμμάχους. Αλίμονό μας εάν ενισχυθούν οι σχέσεις ΗΠΑ – Ελλάδας. Εν πάση περιπτώσει, στα πλαίσια της εξομάλυνσης των όποιων προβλημάτων μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, ο Ομπάμα αποφάσισε να πραγματοποιήσει σύντομα (μέσα στο καλοκαίρι) ταξίδι στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή (Ισραήλ βεβαίως βεβαίως, Ιορδανία, Ιράκ και πιθανόν Αφγανιστάν). Στην Ευρώπη θα προσπαθήσει να κερδίσει τη φιλία των ηγετών της ΕΕ και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τη μέθοδο που θα ακολουθήσει για την τόνωση του κύρους των ΗΠΑ, αν τελικά εκλεγεί πρόεδρος.
Για την εξάρθρωση της διεθνούς τρομοκρατίας, σε ομιλία του την περασμένη εβδομάδα ο Δημοκρατικός υποψήφιος υποστήριξε ότι στο Αφγανιστάν οι ισλαμιστές τρομοκράτες ισχυροποιούνται μέρα με την ημέρα και τόνισε την ανάγκη να ενισχυθούν οι εκεί δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Και ο αρθρογράφος του «Economist» συμπεραίνει ότι ο Ομπάμα, όπως και ο ΜακΚέιν, θα ζητήσουν την ανάπτυξη περισσότερων νατοϊκών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν. Φαίνεται ότι το κατεστημένο των ΗΠΑ (στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό) δύσκολα θα επιτρέψει στις χώρες του πλανήτη μας να ζήσουν με ειρήνη.
Αν όλα αυτά αληθεύουν, σημαίνει ότι άρχισε ο μεγάλος συμβιβασμός του Ομπάμα με το αμερικανικό κατεστημένο, που έγινε πανίσχυρο στα 16 χρόνια της προεδρίας Κλίντον και Μπους.
Για τη μη εξάπλωση των πυρηνικών και τις σχέσεις ΗΠΑ – Ιράν δεν είπε ακόμη τίποτε ο Ομπάμα. Φαίνεται όμως και εδώ ότι κάτι περιμένει να του σφυρίξει στ’ αφτί η ηγεσία του κόμματός του, αφού συνεννοηθεί με το εβραϊκό λόμπι και τους άλλους αφεντάδες της πολιτικής.

2
Στη γειτονική μας Τουρκία η πολιτική κατάσταση παραμένει ρευστή και εντελώς συγκεχυμένη. Η χώρα βρίσκεται σχεδόν στα πρόθυρα ενός διχασμού.
Στις 16 Ιουλίου ο εισηγητής του Συνταγματικού Δικαστηρίου Οσμάν Τζαν υπέβαλε την έκθεσή του και τάχθηκε κατά της απαγόρευσης της πολιτικής δράσης του κυβερνώντος κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν. Στην εισήγησή του, ο εισηγητής του Συνταγματικού
Δικαστηρίου τονίζει ότι, σύμφωνα και με τα κριτήρια που έχει υιοθετήσει και η ΕΕ, «απαγόρευση λειτουργίας κόμματος δικαιολογείται μόνον όπου το κόμμα χρησιμοποιεί ή παροτρύνει τη χρήση βίας για την ανατροπή της δημοκρατικής τάξης».
Και με το σκεπτικό αυτό προτείνει την απόρριψη της αγωγής του Εισαγγελέα Γιαλτσίνκαγια, που ζητούσε τη διάλυση του κυβερνώντος κόμματος και την απαγόρευση της πολιτικής δράσης του αρχηγού του και 70 στελεχών. Βέβαια, η εισήγηση δεν δεσμεύει το Δικαστήριο, το οποίο μπορεί να βγάλει οποιαδήποτε απόφαση.
Πάντως, όλοι οι πολιτικοί αναλυτές στην Τουρκία συμφωνούν ότι οι δύο πυλώνες του κεμαλικού καθεστώτος (Δικαστές και Αξιωματικοί), που στο παρελθόν στήριζαν τα πραξικοπήματα, έχουν πλέον σημαντικά εξασθενήσει. Πολλοί νεώτεροι Δικαστές και Αξιωματικοί πιστεύουν στη Δημοκρατία και στον εκσυγχρονισμό της Τουρκίας.
Απόδειξη της διχογνωμίας που υπάρχει στο Δικαστικό Σώμα είναι και η εισήγηση του Οσμάν Τζαν. Στο Σώμα των Αξιωματικών, εξάλλου, ο διχασμός είναι πλέον έντονος, καθώς οι πιστοί στο κεμαλικό καθεστώς
αποστρατεύονται και αντικαθίστανται από νέους που πιστεύουν στα δημοκρατικά
ιδεώδη. Σ’ αυτούς στηρίχτηκε και η κυβέρνηση Ερντογάν και διέλυσε τη φασιστική – κεμαλική παραστρατιωτική οργάνωση Εργκένεκον, συμβάλλοντας στην προφυλάκιση των δύο επιφανών στελεχών της, των απόστρατων στρατηγών Σενέρ Ερουιγκούρ και Χουρσίτ Τολόν, που τους παραπέμπει σε δίκη μαζί με άλλα 86 άτομα, γνωστά στελέχη του παρακράτους.
Τώρα ο Ερντογάν αισθάνεται ισχυρότερος και όλοι πιστεύουν ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο δεν θα εκδώσει καταδικαστική
απόφαση, καθώς αυτό θα σήμαινε οικονομική κατάρρευση και καταρράκωση της διεθνούς εικόνας της Τουρκίας.