Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ

Οι κυβερνήσεις έχουν πάρει εργολαβικά το θέμα να οδηγήσουν σε πλήρη απαξίωση και τελικά στο λουκέτο την πάλαι ποτέ θρυλική Ολυμπιακή. Τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο χρόνο είναι απορίας άξια, αφού ο ιδιοκτήτης (Ελληνικό Δημόσιο) συνεχίζει τις παλινωδίες και οι περισσότεροι που επέλεξε να διοικήσουν την εταιρεία κινήθηκαν μεταξύ της ανεπάρκειας και της ελαφρότητας.
Ο υπουργός Μεταφορών κ. Χατζηδάκης τοποθέτησε μια σειρά «στελεχών» της αγοράς και τους εξουσιοδότησε εν λευκώ, όπως ο ίδιος κατ’ επανάληψη δημόσια έχει ισχυριστεί, να διαχειριστούν το θέμα, ένα θέμα παντελώς άγνωστο σε αυτούς. Μετά από εννέα μήνες διαπιστώνεται απ’ τον οποιονδήποτε αντικειμενικό παρατηρητή ότι οι διοικήσεις των Ολυμπιακών Aερογραμμών υπό τον κ. Ι. Μπενόπουλο και Ολυμπιακής Αεροπορίας Υπηρεσίες υπό τον κ. Π. Παπαδημητρίου απέτυχαν παταγωδώς, παραδίδοντας τα χαρτοφυλάκιά τους σε πολύ χειρότερο σημείο απ’ ό,τι τα παρέλαβαν πριν από λίγο καιρό.
Θυμίζουμε ότι στις 30 Νοεμβρίου 2007 προανήγγειλε ο υπουργός το κλείσιμο της εταιρείας και την προσπάθεια (!) δημιουργίας μιας νέας. Παρά τα θετικά αντανακλαστικά των εργαζομένων που στήριξαν την εταιρεία, μειώνοντας τη ζημιά στην περίοδο των εορτών, οι δηλώσεις περί κλεισίματος σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της ελαφρότητας, ειδικότερα της διοίκησης Μπενόπουλου, φάνηκε κατά το πρώτο τετράμηνο του 2008. Η επιβατική κίνηση, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΟΣΠΑ, μειώθηκε κατά 8% σε σχέση με το αντίστοιχο τετράμηνο του 2007, ενώ τα έσοδα μειώθηκαν κατά 11%. Λόγω έλλειψης αεροσκαφών, πληρωμάτων και προγραμματισμού, το πρώτο πεντάμηνο του 2008 ακυρώθηκαν 6.120 προγραμματισμένες πτήσεις, περίπου το 16% των προγραμματισμένων, παρά τις διαβεβαιώσεις του κ. Μπενόπουλου, προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι η εταιρεία έγκαιρα θα προμηθευτεί τα απαιτούμενα 42 αεροσκάφη για την ομαλή εκτέλεση του πτητικού έργου.
Σήμερα η εταιρεία πετάει με το ζόρι με 35 μόλις αεροπλάνα, εξαγγέλλοντας ματαιώσεις προγραμματισμένων δρομολογίων (15 με 20 ημερησίως) στην αρχή κάθε μήνα, για να αποφευχθεί ο διασυρμός της εταιρείας στα ΜΜΕ σε ημερήσια βάση. Οι πτήσεις πλέον της ΟΑ για το Ηράκλειο μετά τις μειώσεις είναι μόλις 3 ημερησίως, από τις 9 πτήσεις ημερησίως από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιούνται μόλις 4, στη Ρόδο, κυρίαρχη αγορά της ΟΑ, από 5 πτήσεις μειώθηκαν σε 2 με 3 την ημέρα και στην Κέρκυρα σε 2, μία στις 5 το πρωί και μία στις 11 το βράδυ!
Στην προσπάθειά της η διοίκηση Μπενόπουλου (και το υπουργείο) να δικαιολογήσει την εικόνα διάλυσης και την εμπορική και κυρίως οικονομική απαξίωσή της, χρησιμοποίησε την τιμή του καυσίμου, η οποία διπλασιάστηκε από την αρχή του χρόνου. Αυτό που δεν ανέφερε ήταν ότι το μέρος της αύξησης αυτής καλύφθηκε από τις δύο απανωτές αυξήσεις του επίναυλου καυσίμου. Οι ζημιές για την εταιρεία Ολυμπιακές Αερογραμμές για το έτος 2008 προϋπολογίζονται σε πάνω από 180.000.000 ευρώ. Εάν ο προϋπολογισμός για το 2007 γίνει με τιμές καυσίμου αντίστοιχης περιόδου 2007, οι ζημιές για την εταιρεία μέσα σε ένα μόλις έτος αυξήθηκαν κατά 44.000.000 ευρώ λόγω της αλλοπρόσαλλης διοίκησης. Η ανικανότητα της διοίκησης σε συνδυασμό με κάποιες ακατονόμαστες συνδικαλιστικές συμπεριφορές συντεχνιών που δραστηριοποιούνται στον χώρο της Ολυμπιακής (πιλότοι ελικοφόρων, ιπτάμενοι συνοδοί, φροντιστές) δημιούργησαν το εκρηκτικό μίγμα διάλυσης της εταιρείας. Έτσι λοιπόν εκσφενδονίστηκαν τα κόστη και καταρρακώθηκαν τα έσοδα, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τα ελλείμματα της εταιρείας, που πλέον βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης. Δυστυχώς τα νέα από το εμπορικό πεδίο είναι ακόμα χειρότερα.
Η αδυναμία διοίκησης Μπενόπουλου καταδεικνύεται από τη σωρεία ανοιχτών θεμάτων που παρέλαβε και δεν έλυσε και τη δημιουργία πολλών ακόμα που καλείται σήμερα ο λιγότερο ρηχός, τουλάχιστον στη συμπεριφορά, νέος πρόεδρος των Ολυμπιακών Αερογραμμών κ. Π. Παπαδημητρίου, να επιλύσει μες στην καρδιά του καλοκαιριού.
Η εικόνα δεν είναι καλύτερη στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Υπηρεσίες όπου το κενό διοίκησης της τελευταίας περιόδου κατέλαβαν οι εργαζόμενοι (εδάφους και τεχνικοί), με αποτέλεσμα η εταιρεία πρώτη φορά στην ιστορία της να φτάσει στο σημείο να εκτελεί βαριά συντήρηση 4 αεροσκαφών μέσα στο καλοκαίρι, όπου ο στόλος θα έπρεπε να ήταν έτοιμος να αντεπεξέλθει στην αυξημένη ζήτηση και επιβατική κίνηση. Άγνωστο με ποιο στόχο, παρά την παταγώδη αποτυχία ο υπουργός Μεταφορών κ. Χατζηδάκης αποφάσισε εν όψει δημιουργίας της Πάνθεον να ανακυκλώσει τους προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους, τον έναν στη θέση του άλλου.
Αναρωτιέται κανείς, η προαγωγή που πήρε ο κ. Μπενόπουλος, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Μεταφορών, σε ποια επιτυχία της θητείας του στις ΟΑΕ βασίστηκε; Tι ήταν αυτό που έπεισε τον κ. Χατζηδάκη ότι ο κ. Ι. Μπενόπουλος θα πετύχει σε ένα ακόμα δυσκολότερο εγχείρημα, όπως αυτό της δημιουργίας από την αρχή μιας νέας πιθανά βιώσιμης εταιρείας;
Από την άλλη πλευρά, για ποιον λόγο «τιμώρησε» τον έτερο συνεργάτη του κ. Π. Παπαδημητρίου δίνοντάς του τη διαχείριση των ΟΑΕ εν μέσω θέρους στη χειρότερη κατάσταση που έχει περιέλθει από την ίδρυσή της, με όσα προβλήματα δημιούργησε η αλλοπρόσαλλη και σαφέστατα πολύ χειρότερη ακόμα και από την περιβόητη διοίκηση Καλόφωνου, διοίκηση Μπενόπουλου;
H διάλυση βέβαια των ΟΑΕ δεν χρεώνεται μόνο στον κ. Ι. Μπενόπουλο, αλλά και στους συνεργάτες που επέλεξε να διατηρήσει ή να τοποθετήσει σε κομβικά σημεία. Η διατήρηση του κυβερνήτη Γ. Αδαμόπουλου, προσωπικού φίλου του πρωθυπουργού και του διευθυντή του γραφείου του κ. Γιάννη Αγγέλου, όπως ο ίδιος δηλώνει ήταν άκρως εσφαλμένη. Πέραν της άγνοιάς του σε επιχειρησιακά θέματα και των εσφαλμένων επιλογών του για τα υπόλοιπα στελέχη της επιχειρησιακής ιεραρχίας (κυβερνήτης Σουλιώτης, κυβερνήτης Δαβίδ κ.ά.), απομάκρυνε έμπειρα στελέχη που αποδεδειγμένα γνώριζαν το αντικείμενο και παρήγαν αρκετά σημαντικό έργο. Επιχείρησε στη συνέχεια να υπονομεύσει τον Γ. Μπενόπουλο φτάνοντας στο σημείο να ισχυρίζεται ότι αυτός και οι κομματικές του προσωπικές επαφές έστειλαν στα «τάρταρα» της Πάνθεον τον Γ. Μπενόπουλο και τους συνεργάτες του.
Άραγε όλα αυτά τα οποία τον εκθέτουν τα γνωρίζει ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής.
Η αδυναμία του υπουργού Μεταφορών να δώσει ουσιαστική λύση στο ζήτημα, κάτι βέβαια που συνέβαινε και επί ημερών των προκάτοχων του υπουργών, καθώς και η άτολμη προσέγγιση στις επαφές με τη Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνουν περιθώριο στη Κομισιόν να αποφασίσει τη μετατροπή της ΟΑ σε μικρή, περιφερειακή και ασήμαντη εταιρεία, ξεπουλώντας τα ιμάτιά της στον ανταγωνισμό, ιδιαίτερα του εσωτερικού.
Επιτέλους, κάποιος πρέπει να διαπραγματευτεί εθνικά και όχι με μεμψιμοιρία και υποτέλεια, δίνοντας έτσι την τελευταία ευκαιρία στην ΟΑ να υπάρξει όπως πράγματι της αξίζει.
Χρόνος υπάρχει. Πρέπει να υπάρξει όμως, έστω και τώρα, η απαιτούμενη πολιτική βούληση του Καραμανλή να δώσει τις λύσεις που χρειάζονται, αφού είναι σίγουρο ότι δεν θα ήθελε να καταγραφεί στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που έβαλε ταφόπλακα σε 50 χρόνια ιστορίας ενός παγκόσμια αναγνωρίσιμου πλέον εθνικού συμβόλου που είναι οι 6 κύκλοι της Ολυμπιακής.