ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ

Στο τηλέφωνο ήταν η Σοφία. Εγώ αναζητούσα ιδέες για τη στήλη. «Αγάπη μου, είτε αφήσεις στη σελίδα λίγο από ζελέ του μυαλού σου, ένα δείγμα χάους δηλαδή, είτε δεν γράψεις απολύτως τίποτα, πιστεύω πως θα είσαι μέσα στα πράγματα και μπροστά από τις εξελίξεις.» Δεν διαφώνησα. Πολιτικολογώντας μέσα από συναρπαστικά τηλεφωνήματα διαπιστώνω πως αυτά που συνήθως γράφω εδώ σκύβουν ταπεινά μπροστά σε όσα ακούς σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις ή διαβάζεις σε SMS. Όταν προ μερικών εβδομάδων έγραφα πως πλησιάζει το τέλος του κόσμου, δεν μπορούσα να φανταστώ πως κάποιοι θα το πάρουν τόσο στα σοβαρά, ώστε να με ανακηρύξουν ισαπόστολο του Ιωάννη, αν και εγώ γράφω εκτός σπηλαίου και χωρίς, σας το ορκίζομαι, να κάνω χρήση ουσιών. Οφείλω επίσης να σας πω ότι με όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν ανησυχώ πλέον για την ποιότητα της στήλης. Η συνολική κατάσταση είναι σκατά, και η στήλη δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα μικρό κομμάτι της.

***
Μοιράζομαι το ίδιο δράμα με δεκάδες άλλους συναδέλφους, αγνούς και ακάματους εργάτες στη σκαλωσιά της αλήθειας. Αν γράψεις αυτά που ξέρεις ή, έστω, αυτά που πιστεύεις ότι ξέρεις, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξεις στο ψυχιατρείο ή στη φυλακή. Υποθέτω το ψυχιατρείο είναι ο προορισμός με τις περισσότερες πιθανότητες, καθώς στη φυλακή δεν πάει πια κανένας.
Μιλάμε πια για τόση νομική άνεση, που η Διεθνής Αμνηστία σκέφτεται να κλείσει το μαγαζί στην Ελλάδα. Φυσικά αυτό είναι και το πρόβλημα της χώρας, δεν πάει κανένας φυλακή. Ζούμε μία αρχέτυπη εκδοχή του αμερικανικού ονείρου. Μπορείς να κλέβεις, να βουτάς ό,τι γουστάρεις, να αρπάζεις σαν όρνεο, αλλά ξέρεις ότι στο τέλος το ιππικό θα την πέσει στους ινδιάνους και σίγουρα όχι σε σένα.

***
Δεν μας εκπλήσσει τίποτα. Αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Το να αποδέχεσαι τη μη πρόσκληση του Χριστοφοράκου έστω για καφέ στον ανακριτή (προς Θεού, ποιος μίλησε για κατάθεση;) ισοδυναμεί με το να δεις στο Σύνταγμα εξωγήινους, να τους περάσεις για τουρίστες και να τους στείλεις στον Μπαϊρακτάρη για γύρο. Διαβάζω κάτι αναλύσεις που καταλήγουν, δήθεν μελαγχολικά, στην αποδοχή αυτής της κατάστασης από την κοινή γνώμη. Δηλαδή τι θέλατε να κάνει η κοινή γνώμη; Αν μοίραζαν καλάσνικοφ με τα δελτία κοινωνικού τουρισμού θα βλέπατε την αντίδρασή της. Επίσης η κοινή γνώμη είναι σαν την κοινή γυναίκα, των ελευθέρων ηθών. Αρχίζει πλέον και κοιτάζει την πάρτη της. Και μέσα της έχει μπολιαστεί μια ανατολίτικου τύπου στωικότητα, το έχει φιλοσοφήσει, ξέρει πως έτσι έχουν τα πράγματα και δεν μπορούν να γίνουν αλλιώς. Να δείτε που στο τέλος θα απευθύνουμε εκκλήσεις να έρθει κάποιος ξένος απελευθερωτικός στρατός μήπως και γλιτώσουμε. Διότι εκ των έσω, παιδιά, δεν αναμένεται λύση. Η λύση είναι έξω από εδώ. Είτε να έρθεις κάποιος να σε σώσει είτε να πας εσύ ο ίδιος μετανάστης.

***
Λίγο ρεπορτάζ. Η ιδέα για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα αρχίζει πλέον να στρώνεται στα σοβαρά, χωρίς, όμως, να υπάρχει κάποιος να την πάρει αγκαλιά και να τρέξει. Ακόμα και ο Βενιζέλος περιμένει να πάρει σταθερό και ισχυρό σήμα για να ξεκινήσει κάτι. Ο Πρετεντέρης στο «Βήμα» έριξε μία ιδέα που, πράγματι, υπάρχει σαν σκέψη, την ακούς να συζητιέται: μαζευόμαστε 25 άτομα, κατεβάζουμε ένα ψηφοδέλτιο στις Ευρωεκλογές, τσιμπάμε κάτι παραπάνω από 3% και μπαίνουμε στο παιχνίδι με κρατική χρηματοδότηση. Στέκει; Ναι. Αλλά, σας παρακαλώ, μην πιστεύετε όσα ακούτε.
Ο Τατούλης, ας πούμε, είναι συνομιλητής του Βενιζέλου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα τους έκανε τη χάρη να τους ρίξει, να παραγραφούν πιθανά αδικήματα και να πάνε σε εκλογές με τον αέρα του ριγμένου. Επίσης μαθαίνω πως η Γιάννα απλώς γελάει με όσα ακούγονται για τη δημιουργία κόμματος από την ίδια. Δεν την ενδιαφέρει και δεν μπαίνει καν στον κόπο να το διαψεύσει, το θεωρεί αστείο. Εξίσου αστεία είναι όσα διαβάζετε για κόμμα επιχειρηματιών. Δεν το σχεδιάζει κανείς, κανείς δεν το συζητά. Προσωπικά δεν πιστεύω πως όσα γράφονται έχουν σκοπό να αποσταθεροποιήσουν το σύστημα. Μπούρδες! Γράφονται για να γεμίζουν σελίδες.
Αν εγώ γράψω ότι ο Πάπας γοητεύτηκε από τον Άνθιμο, ασπάζεται την Ορθοδοξία και θα πάει στη Μονή Βατοπεδίου να πουλάει οικόπεδα, δεν θα βρεθεί άνθρωπος να με διαψεύσει. Ε, περίπου το ίδιο ισχύει για το κόμμα των επιχειρηματιών.

***
Υπάρχει κινητικότητα σε επίπεδο βουλευτών; Υπάρχει, αλλά σε επίπεδο καφενείου. Να πάμε δηλαδή βόλτα στο Κολωνάκι, να πούμε πέντε βλακείες με κανένα δημοσιογράφο και να γυρίσουμε στο γραφείο μας ως υπνοβάτες που ονειρεύονται τον Μέγα Ναπολέοντα. Η μόνη σοβαρή κουβέντα που ακούς έχει να κάνει με την κοινή λογική: ο Καραμανλής διατηρεί και ενισχύει την ηγεμονία του όχι μόνο στη Νέα Δημοκρατία, αλλά σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό. Σωστό.
Αυτή τη στιγμή ο Καραμανλής θυμίζει παιδάκι που έχει κάνει μπάχαλο το δωμάτιό του, έχει σπάσει τα παιχνίδια και έχει λερώσει τους τοίχους, αλλά είναι μοναχογιός και η μαμά του έχει αδυναμία.
Και ο Γιώργος; Μου εξηγούν πως όλα αυτά που γίνονται εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ του δίνουν την ευκαιρία να απολαύσει άλλη μία ήττα, την οποία θα φορτώσει στους «άλλους» και θα αποκτήσει πλήρως το ηθικό έρεισμα να κάνει ριζική ανακαίνιση. Και μετά θα μπαίνει στο ΠΑΣΟΚ ο Σημίτης και θα θυμίζει τον καθηγητή από τη διαφήμιση της Eurobank που θα απορεί πώς τα κατάφερε ο Λαμπρόπουλος.

***
Η άλλη διαφήμιση που μου αρέσει είναι εκείνη του Chivas που κάτι τύποι καλοχτενισμένοι μπαίνουν σε ένα αεροπλάνο, μετά σε μία βάρκα, ανεβαίνουν σε μεγάλα βράχια και χωρίς να χαλάσει τρίχα από το μαλλί πίνουν το ποτό τους, έχοντας και παγάκια άμα λάχει. Ε, σαν να βλέπεις τον Καραμανλή και την παρέα του μετά την επιστολή Γκρουέφσκι για τις μειονότητες. Υποθέτω πως θα έχουμε το θέμα να ουρλιάζει στην πρώτη σελίδα. Μα τι ωραία! Γκρουέφσκι, μεγάλε, δώσε μας κι άλλα να καλυφθούν όλα τα πρωτοσέλιδα παντού, να βγάλει και ο Antenna την ελληνική σημαία, να ξεχάσουμε τα πάντα μέχρι να φύγουμε διακοπές και να χαζεύουμε Ολυμπιακούς Αγώνες ανεβάζοντας τη χοληστερίνη. Επικοινωνιακά τους ήρθε τόσο ωραία, που είναι να απορείς πως δεν έκαναν πάρτι. Ήταν ένα μεγάλο δώρο. Μεσοπρόθεσμα. Γιατί μακροπρόθεσμα είναι ένα μεγάλο αγγούρι. Ακόμα και αν δεν το λένε, στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι η επιστολή αυτή μέχρι και που εστάλη με mail από το State Department στα Σκόπια και ο Γκρουέφσκι έβαλε μόνο ημερομηνία και υπογραφή. Επίσης εδώ και μήνες κάποιες σοβαρές (συμβαίνει και αυτό καμιά φορά) εκθέσεις της ΕΥΠ τους έχουν προειδοποιήσει για κινήσεις στα μειονοτικά. Τι κάνουν; Τίποτα. Γιατί; Επειδή απλώς η Ντόρα δεν θέλει να το πάρει επάνω της, θάβουν το θέμα μαζί με τα κεφάλια τους στην άμμο. Θα το βρούμε μπροστά μας; Να είστε σίγουροι, όταν θα σκάσουν οι πρώτες αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Θα έχουν βάση αυτές οι προσφυγές; Δεν θέλω να πω τη γνώμη μου, ούτε να μεταφέρω την άποψη έγκυρων φωνών, γιατί σέβομαι την εφημερίδα, τον εκδότη, τους αναγνώστες. Κατανοητό;

***
Και τώρα ας ελαφρύνουμε κάπως το κλίμα… Έχω ενθουσιαστεί με τη σύγκρουση ΚΚΕ-ΛΑΟΣ για την υπόθεση του «Γερμανού». Και επιτέλους βλέπουμε μπινελίκια με ποιότητα, ωραίες φατσούλες στην τηλεόραση που αποδίδουν εξαιρετικά στον ρόλο τους και απίστευτα δημοσιεύματα. Αν δεν συλλέξεις τον «Ριζοσπάστη» τώρα, θα πρέπει να περιμένεις να γίνει η επανάσταση και να τοιχοκολλείται όπως γινόταν παλαιότερα με τη Λαϊκή Ημερησία του Πεκίνου. Προσωπικά είμαι απολύτως ικανοποιημένος, είναι σαν να βλέπεις καλοκαιριάτικα ντέρμπι στο πρωτάθλημα Νορβηγίας και να πέφτουν κορμιά. Τι θέλει τώρα ο λαός; Ένα ωραίο πάνελ στα βουνά του Γράμμου, ει δυνατόν και με ενδυμασίες εποχής όπου θα συζητήσουν το θέμα με τον τρόπο που τους ταιριάζει. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη το ΠΑΣΟΚ απογοητεύει που εμφανίζεται ως πιο θεσμικό κόμμα και δεν μπαίνει κανονικά στον καβγά. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μπροστά σε πασόκο παλαιάς κοπής που θέλει να καταγγείλει όλοι οι άλλοι, ας με συγχωρήσουν, είναι ερασιτέχνες.

***
Και καθώς έχει τελειώσει και το Γουίμπλεντον, τις ώρες που δεν έχει τηλεοπτικό παιχνίδι ΚΚΕ-ΛΑΟΣ, βάζω, καλή ώρα, τον υπολογιστή στα γυμνασμένα μου πόδια και παρακολουθώ το ξεκατίνιασμα στα blogs. Και εδώ η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από καλή. Προσέξτε τι γίνεται. Ο Θέμος, καθώς βρισκόταν, ούτως ή άλλως, στα δικαστήρια, είπε να μηνύσει το blog troktiko και μετά γύρισε στην εφημερίδα, γράφοντας για μεθοδεύσεις που θέλουν να φιμώσουν τον ίδιο και την ελευθερία του Τύπου. Εδώ να σημειώσω ότι ευχαρίστως θα μήνυα και εγώ το troktiko αλλά για άλλους λόγους: την ανορθογραφία τους, τα άθλια ελληνικά τους, τον δήθεν καθωσπρεπισμό και πατριωτισμό που υπηρετούν. Τέλος πάντων, έχουν πλάκα και τα ονόματα, αφού στη συνέχεια το Κουρδιστό Πορτοκάλι, που συντηρείται από συντάκτη του Θέματος, τα έβαλε με το troktiko, μετά το troktiko τα έριξε σε ένα άλλο blog και πάει λέγοντας. Το troktiko είναι φίλα προσκείμενο στον Μάκη Τ., αν δεν συντάσσεται από τους ίδιους ανθρώπους που βγάζουν μεροκάματο και στο zougla.gr. Επειδή τα παιδιά δεν γράφουν καλά ελληνικά, ο Θέμος πήρε έναν τίτλο μιας δημοσίευσης, υποστηρίζοντας πως εκβιάζουν τον ανακριτή του. Το ωραίο είναι πως το σχετικό δημοσίευμα το υπέγραφε ο Ορέστης Κλαυδιανός, που ούτε υπαρκτό πρόσωπο είναι ούτε άνδρας είναι, καθώς πρόκειται περί κυρίας.

***
Μπορεί, λοιπόν, να διαβάζουμε άθλια κείμενα με ακραίες εκφράσεις, αλλά η εικόνα δεν παύει να με γοητεύει. Διότι, αγάπη μου, δείχνει ότι σε αυτόν τον τόπο έχουμε ξεφτιλίσει πια τα πάντα. Τον Τύπο, την ελευθερία της έκφρασης, το internet, τους δικαστές. Τι σημαίνει αυτό; Γυρίστε στο αισιόδοξο μήνυμα της αρχής. Ο κόσμος τελειώνει και γράφουμε το ονοματάκι μας στους τίτλους που πέφτουν σε μαύρο φόντο.