ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΝΕΤΑΙ η σύγκρουση στο Αφγανιστάν

Επίθεση-σταθμός ενδέχεται να αποδειχτεί η έφοδος που έκαναν 200 Ταλιμπάν την προηγούμενη Κυριακή σε αμερικανικό στρατόπεδο στα ανατολικά της χώρας σκοτώνοντας 9 αμερικανούς στρατιώτες. Η ξεχωριστή σημασία της επίθεσης που δέχτηκαν δεν δικαιολογείται μόνο από τις απώλειες -αν πολύ περισσότερο σκεφτούμε ότι και τον Ιούνιο του 2005 είχαν σκοτωθεί 16 τότε Αμερικανοί, όταν χτυπήθηκε ελικόπτερο που τους μετέφερε- αλλά από τον χαρακτήρα της επίθεσης που δέχτηκαν. Η εισβολή 200 περίπου Ταλιμπάν στο αμερικανικό στρατόπεδο χαρακτηρίστηκε καθόλου άδικα ως η πιο καλά οργανωμένη επίθεση που έχουν δεχτεί, στον βαθμό που εξαπολύθηκε ταυτόχρονα από πολλά σημεία, ενώ υποστηριζόταν και από μακρινές επιθέσεις, και οι Ταλιμπάν που έδωσαν μάχη σώμα με σώμα με τους Αμερικάνους αποδείχτηκε πως έφεραν σύγχρονο και βαρύ οπλισμό. Η μάχη δε κρίθηκε μόνο όταν από τη μεριά των δυνάμεων κατοχής βάρυνε η συντριπτική υπεροπλία που διαθέτουν από αέρος…
Ωστόσο, η επίθεση της προηγούμενης Κυριακής αποτέλεσε σοκ. Μια μέρα μετά είδαν για πρώτη φορά επίσημα το φως της δημοσιότητας σενάρια για την μερική αρχικά απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ ώστε να ενισχυθεί το μέτωπο του Αφγανιστάν. Συγκεκριμένα, με βάση δημοσίευμα των «Νιου Γιορκ Τάιμς» της Δευτέρας, η κυβέρνηση Μπους φέρεται αποφασισμένη, χωρίς ακόμη να έχει κοινοποιηθεί κάποια διαταγή, μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, που ο Μπους θα εξακολουθεί να βρίσκεται στον Λευκό Οίκο, να αποσύρει από το Ιράκ 1 έως 3 ταξιαρχίες, που αριθμούν 20.000 έως 30.00 στρατιώτες από τις 15 ταξιαρχίες που βρίσκονται τώρα εκεί, έχοντας στις λίστες τους 140.000 στρατιώτες. Αποφασισμένη αντίθετα είναι η απομάκρυνση από τον Περσικό Κόλπο του αεροπλανοφόρου Αβραάμ Λίνκολν για να καταπλεύσει στην Αραβική Θάλασσα, απʼ όπου θα μπορεί καλύτερα να υποστηρίζει τις αμερικανικές δυνάμεις με αεροπορικές επιδρομές και παρακολουθήσεις στο Αφγανιστάν.

Αρχή του τέλους για το Ιράκ

Φαίνεται λοιπόν ότι η αμερικανική εισβολή και κατοχή του Ιράκ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο, που ενδέχεται να αποδειχτεί σημείο καμπής ή ακόμη και αρχή του τέλους. Επήλθε δε ως αποτέλεσμα τεσσάρων παραγόντων.
Πρώτον, λόγω της σχετικής εξομάλυνσης που έχει επέλθει στο εσωτερικό του Ιράκ με αποτέλεσμα η παρουσία των Αμερικανών στρατιωτών να είναι λιγότερο αναγκαία απʼ ό,τι ήταν στο παρελθόν. Μόλις την προηγούμενη Κυριακή ανακοινώθηκε από τη Βαγδάτη ότι οι επιθέσεις που καταγράφηκαν τον Ιούνιο από τη μια άκρη του Ιράκ ως την άλλη ήταν 85% λιγότερες σε σχέση με πέρυσι. Αυτή η εξέλιξη δεν υπάρχει αμφιβολία πως επήλθε από τη στιγμή που οι Αμερικάνοι κατάφεραν με σειρά από προβοκάτσιες να εκτρέψουν την αντίσταση στην κατοχή, εκμαυλίζοντάς την ταυτόχρονα, σε αιματηρό εμφύλιο μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών. Ωστόσο, πέτυχαν τον σκοπό τους, καταφέρνοντας οι επιθέσεις να βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο από τις αρχές του 2004. Σε αυτό συνέβαλε και η μαζική στρατολόγηση συνεργατών των κατακτητών στον ιρακινό στρατό και την αστυνομία, σε τέτοιο σημείο ώστε το 75% των μαχών με την αντίσταση να μη διεξάγεται με τα κατοχικά στρατεύματα αλλά με τον ιρακινό στρατό.
Κατά δεύτερον, λόγω της διαφοροποίησης της κυβέρνησης της Βαγδάτης, που όλο και πιο επίμονα ζητάει τη σταδιακή αποχώρηση των Αμερικανών, ώστε να μην βαρύνεται πλέον με το στίγμα της συνεργασίας με τους κατακτητές και της προδοσίας. Η αποτίναξη αυτού του στίγματος αποκτά δε κατεπείγοντα χαρακτήρα εν όψει των περιφερειακών εκλογών, που έχουν οριστεί για την 1η Οκτωβρίου. Η πίεσή της προς την Ουάσινγκτον να αποσύρει τον αμερικανικό στρατό εντείνεται όσο περισσότερο οξύνονται οι εσωτερικές διαμάχες μεταξύ Αράβων και Κούρδων κυρίως το τελευταίο διάστημα, όπως έδειξε η οργανωμένη αποχώρηση των Κούρδων από τη Βουλή την Τρίτη με αφορμή τη συζήτηση ενός νόμου για τη βόρεια επαρχία του Ταμίμ, που κατά τη γνώμη τους έδινε υπερεξουσίες στη Βαγδάτη εις βάρος της κουρδικής αυτονομίας.

Δέσμευση Ομπάμα για αποχώρηση

Η τρίτη αιτία που επιβάλλει μια νέα σελίδα στην κατοχή του Ιράκ έχει τις ρίζες της στις ΗΠΑ και αφορά στην αλλαγή φρουράς τον Λευκό Οίκο. Ο Μπάρακ Ομπάμα, παρά τις αλλεπάλληλες διαφοροποιήσεις του από το αρχικό ριζοσπαστικό του πρόγραμμα, εξακολουθεί να δεσμεύεται για την απόσυρση του αμερικανικού στρατού από το Ιράκ, επικαλούμενος το ασύλληπτο κόστος του σε χρήμα (1 τρισ. δολ. ως τώρα) και ανθρώπινες ζωές (4.000 αμερικανοί στρατιώτες): «Από την πρώτη μου μέρα στο (οβάλ) γραφείο θα δώσω στον στρατό μια νέα αποστολή: να τελειώσει τον πόλεμο.
Όπως έχω πει πολλές φορές, κατά την έξοδό μας από το Ιράκ πρέπει να είμαστε τόσο προσεκτικοί όσο απρόσεκτοι ήμασταν κατά την είσοδό μας. Μπορούμε με ασφάλεια να αναδιπλώσουμε τις μάχιμες ταξιαρχίες ώστε να αποσυρθούν σε μια περίοδο 16 μηνών. Δηλαδή, το καλοκαίρι του 2010 – δύο χρόνια από τώρα και πάνω από επτά απʼ όταν ξεκίνησε ο πόλεμος».
Αυτά ανέφερε σε άρθρο του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» την προηγούμενη Τρίτη 15 Ιουλίου, που προκάλεσε την οργή του Τζον Μακ Κέιν, ο οποίος θα διεκδικήσει την προεδρία των ΗΠΑ στις εκλογές του Νοεμβρίου από τη μεριά των Ρεπουμπλικάνων. (Λεπτομέρειες, αν και όχι και τόσο εγκωμιαστικές, για το βιογραφικό του είχε παράσχει πρόσφατα ο Γκορ Βιντάλ, εμβληματική μορφή των αμερικανικών γραμμάτων και της προοδευτικής διανόησης των ΗΠΑ, σε συνέντευξή του στους «Σάντεϊ Τάιμς»: «πήγε σε ιδιωτικό σχολείο και ήταν ο τελευταίος στην τάξη του. Συνέτριψε το αεροπλάνο του, κατέστη αιχμάλωτος πολέμου και τώρα προσπαθεί να εμφανιστεί ως ήρωας πολέμου»).
Παρότι λοιπόν η αμερικανική πολιτική ήδη κινείται σε μια κατεύθυνση σύγκλισης με το πρόγραμμα του Ομπάμα, ο μαύρος υποψήφιος, που σύντομα θα επισκεφθεί την Ευρώπη και μετά το Ισραήλ, ενώ από τώρα έχει κανονίσει συνάντηση με τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, στη Ραμάλα για τις 23 Ιουλίου (ενώ ο Μακ Κέιν δεν δέχτηκε να τον συναντήσει κατά την επίσκεψή του στο Ισραήλ) γίνεται στόχος χτυπημάτων κάτω από τη ζώνη. Πιο πρόσφατο, το εξώφυλλο του περιοδικού «Νιου Γιόρκερ» που τον δείχνει με κελεμπία και τουρμπάνι, τη γυναίκα του ζωσμένη με όπλο, ενώ στο τζάκι καίγεται η αμερικανική σημαία και πάνω απʼ αυτό ο τοίχος διακοσμείται με ένα πορτρέτο του Μπιν Λάντεν!
Η διαφαινόμενη αλλαγή βάρδιας στον Λευκό Οίκο επιβάλλει από τώρα μια σαφή αλλαγή ρότας στο θέμα του Ιράκ, όπως άλλωστε έχει γίνει και στο θέμα του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Γκουαντάναμο και στο θέμα των πολιτικών ελευθεριών. Προφανώς η αμερικανική πολιτική δεν επιδέχεται απότομες στροφές…

Και το Πακιστάν στο μέτωπο

Η τέταρτη αιτία που επιβάλλει την αναθεώρηση της ακολουθούμενης πολιτικής στο Ιράκ αφορά στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή με επίκεντρο το Αφγανιστάν.
Το χειρότερο όμως για τους Αμερικάνους είναι ότι το μέτωπο του Αφγανιστάν δεν έχει αποκτήσει μόνο βάθος (όπως μαρτυρά το γεγονός ότι οι επιθέσεις στους Αμερικανούς έχουν αυξηθεί κατά 40% σε σχέση με πέρυσι, με αποτέλεσμα το 2008 να έχει αποδειχτεί μέχρι στιγμής η πιο αιματηρή χρονιά για τις δυνάμεις κατοχής) αλλά και… εύρος από τη στιγμή που οι συγκρούσεις έχουν επεκταθεί στο γειτονικό Πακιστάν. Αυτή τη στιγμή ντε φάκτο η εισβολή και κατοχή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν έχει επεκταθεί νοτιοανατολικά σε μια προσπάθεια να αποκόψουν τις γραμμές ανεφοδιασμού των Ταλιμπάν από το Πακιστάν, αλλά και να εξουδετερώσουν όσους συνεργάζονται μαζί τους, ανεξαρτήτως του πόσο καλά οχυρωμένοι είναι…
Ο βομβαρδισμός για παράδειγμα από τους Αμερικανούς στις 10 Ιουνίου θέσεων του πακιστανικού στρατού στη μεθόριο με το Αφγανιστάν, που οδήγησε στον θάνατο 11 στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων και αποδόθηκε σε ελλιπή πληροφόρηση, ερμηνεύθηκε ως προειδοποίηση των δυνάμεων κατοχής προς την Ισλαμαμπάντ, ώστε να πάψει να καλύπτει ή να ανέχεται τους Ταλιμπάν.
Σε κάθε περίπτωση η επέκταση της δράσης των Ταλιμπάν οδηγεί τους αμερικανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους να ζητούν την κατεπείγουσα ενίσχυση των 53.000 στρατιωτών που βρίσκονται τώρα στο Αφγανιστάν.