Tης νοθείας τα παιδιά
Ο Γκρούεφσκι στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στη σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα, διακηρύσσοντας ότι δεν δέχεται καμιά διαπραγμάτευση στο όνομα, ούτε ακόμα και τη σύνθετη ονομασία, στην οποία υποχώρησε η Ελλάδα. Ο Γκρούεφσκι έδειξε πολύ καλά ότι δεν αστειεύεται και μεταχειρίστηκε σκληρά μέτρα βίας και νοθείας στις εκλογές, για να βγει νικητής και πολύ ενισχυμένος. Μια αντικειμενική εκτίμηση των αποτελεσμάτων των εκλογών δείχνει ότι:
1. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ο Γκρούεφσκι διακινδύνευσε την κακή εικόνα της βίας και της νοθείας, για να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε. Αρέσκεται ο Γκρούεφσκι και οι συν αυτώ στις νοθείες, μια και η μεγαλύτερη νοθεία τους είναι ότι σφετεριστήκανε ένα ξένο όνομα και μια ξένη ιστορία. Αψήφησε την ευρωπαϊκή και διεθνή δυσαρέσκεια, προκειμένου να στείλει το μήνυμα, ότι γι’ αυτούς το όνομα είναι μείζονος σημασίας. Το αποτέλεσμα μετράει, όλα τα άλλα ξεθωριάζουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχανε ευκαιρία και στο παρελθόν να διακηρύττει ότι για χάρη του ονόματος είναι διατεθειμένοι να μείνουν έξω από το ΝΑΤΟ και έξω από την ΕΕ.
2. Έξυπνα διερμήνευσε ο Γκρούεφσκι το αποτέλεσμα των εκλογών σαν μήνυμα προς Ελλάδα και Ευρώπη. Έδειξε ότι προχωρεί με απόλυτη λαϊκή υποστήριξη, διαμηνύοντας προς μεν την Ελλάδα ότι αδίκως πασχίζει με τα βέτο, μια και αυτός δεν κάμπτεται με το όχι που εισέπραξε από το ΝΑΤΟ, ή και αυτό που θα εισπράξει πιθανότατα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προς δε την Ευρωπαϊκή Ένωση το μήνυμα ήταν ακόμη πιο σαφές, ότι δεν μπορούν να κρατούν έξω από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς έναν λαό που διεκδικεί τον αυτοπροσδιορισμό του συσπειρωμένος περί την κυβέρνησή του. Τα βέτο έχουν και αυτά κάποιο όριο. Το μήνυμα αλλιώς μεταφραζόμενο προς αμφοτέρους ήταν σαφές. «Δεν κάνουμε πίσω ούτε ένα χιλιοστό. Διεκδικούμε το όνομα, διεκδικούμε τη μακεδονική εθνότητα και ευθέως θέτουμε θέμα γλώσσας και μειονότητας».
3. Ενίσχυσε την αμερικανική πολιτική, την οποία αντέγραψαν οι περισσότερες χώρες, για αναγνώριση των Σκοπίων με το συνταγματικό τους όνομα «Μακεδονία». Η νέα φάση αυτής της πολιτικής είναι να αισθανθεί η Ελλάδα πλήρως απομονωμένη και να τα παρατήσει. Όταν λένε να τα παρατήσει, το εννοούν και το επιδιώκουν στο απόλυτο. Δηλαδή θέλουν και απαιτούν την αναγνώριση από την Ελλάδα του τριπτύχου, όνομα, εθνότητα, γλώσσα. Δεν τους φτάνει μόνο η Αμερική και τα άλλα 122 κράτη. Απαιτούν την από Ελλάδος αναγνώριση, ως ομολογία, μεταμέλεια και δικαίωση του αγώνα τους.
4. Η βία που ασκήθηκε και η νοθεία των εκλογών δώσανε στον σκοπιανό λαό την εντύπωση ότι το αφεντικό είναι ένα. Ο Γκρούεφσκι και η παρέα του. Ο φανατισμός που επικράτησε προεκλογικά ήταν μια μορφή αγκιτάτσιας που τους έσπρωχνε όλο και πιο βαθιά στον τυφλό εθνικισμό-σωβινισμό. Ο προεκλογικός αφηνιασμός ανατροφοδοτούσε το παραλήρημα για το όνομα και το μίσος κατά της Ελλάδος. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο ο λαός των Σκοπίων να έχει καταστεί ο κύριος παράγων απαίτησης του ονόματος της «Μακεδονίας» με ιδιαίτερο φανατισμό να στηρίζει τη σκληρή γραμμή Γκρούεφσκι. Η Ελλάδα μόνο αυτό δεν έπρεπε να επιτρέψει να γίνει, και όταν λέμε δεν έπρεπε κυριολεκτούμε, γιατί όλα αυτά τα δημιούργησε η ανόητη πολιτική της Ελλάδος.
5. Ο Γκρούεφσκι κατάφερε να συντρίψει τους σοσιαλδημοκράτες που υπέστησαν μια πραγματική πανωλεθρία στις εκλογές. Η νίκη του ήταν μεγάλη και κατά του Προέδρου Μπράνκο Τσερβενκόφσκι, ο οποίος προέρχεται από τους Σοσιαλδημοκράτες και σε έναν χρόνο λήγει η θητεία του. Με απλά λόγια, ο Γκρούεφσκι κατάφερε να εξαλείψει και την όποια μορφή συμβιβασμού με την Ελλάδα την οποία εξέφραζε ο Τσερβενκόφσκι. Τώρα κανείς μεσολαβητής δεν θα έχει κάποιον μοχλό πίεσης. Είδαμε λοιπόν την πόρτα να κλείνει στον Νίμιτς, πριν αυτός προλάβει ν’ ανοίξει το στόμα του και να απαριθμήσει μια σειρά ονομάτων -προτάσεων.
6. Τέλος, το αποτέλεσμα των εκλογών είχε σοβαρή επίπτωση στις σχέσεις με το αλβανικό στοιχείο των Σκοπίων. Ο Γκρούεφσκι προσπάθησε με κάθε τρόπο να κάνει τον πολιτικό συνεργάτη του Μεντούχ Θάτσι κυρίαρχο στην αλβανική μειονότητα, που εκπροσωπεί το 34%. Παρά ταύτα, άλλαξε αμέσως πολιτική, κατάφερε να αποσπάσει τον Αλί Αχμέτι από τους Σοσιαλδημοκράτες, για να συνεργαστεί μαζί του στην εξουσία. Το δέλεαρ για τον Αχμέτι ήταν μεγάλο, πέντε υπουργεία (Οικονομία, Υγείας, Περιβάλλοντος, Εργασίας και Κοινωνικής Πρόνοιας και Τοπικής Αυτοδιοίκησης) και θέση επιπλέον ενός αλβανού αντιπροέδρου με αρμοδιότητα την εφαρμογή της ειρηνευτικής διαδικασίας της συμφωνίας της Αχρίδας (Αύγουστος 2001). Γιατί όμως ο Γκρούεφσκι έδωσε τόσα πολλά στους Αλβανούς; Προφανώς οι Αλβανοί είναι ο μόνος ισχυρός παράγων που μπορεί να βάλει σοβαρά εμπόδια στην εθνικιστική πολιτική του. Ακόμα και στην Αχρίδα δεν επέτρεψαν να κυκλοφορήσει σαν επίσημη ονομασία η «Μακεδονία» και ιδιαίτερα το όνομα «Σλαβομακεδονία» θεωρήθηκε πρόκληση για τους Αλβανούς. Ο Γκρούεφσκι πιστεύει ότι έτσι εξουδετερώνει το κίνδυνο πρόκλησης έντασης Σλάβων και Αλβανών και από την άλλη μεριά ότι θα αποκοιμίσει τους Αλβανούς, για να δρομολογήσει το θέμα του ονόματος με τον δικό του τρόπο. Έδωσε πολλά ο Γκρούεφσκι, και ίσως αυτό δώσει στον Αχμέτι την ευκαιρία να ζητήσει περισσότερα διαπιστώνοντας τις αδυναμίες του.
Τα παραπάνω συμπεράσματα των σκοπιανών εκλογών δείχνουν με σαφήνεια τον δρόμο που θα ακολουθήσει ο Γκρούεφσκι στη διαπραγμάτευση με την Ελλάδα. Όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα δεν έχει πια κανένα όπλο πίεσης και αντίδρασης, εκτός βεβαίως του δεύτερου βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα υπέστη δεινές και αδικαιολόγητες ήττες στο θέμα της ονομασίας. Τα λάθη ήταν τόσο πολλά και τόσο σοβαρά, που εκπλήττεται κανείς απαριθμώντας τα.
Έστω και τώρα θα πρέπει να καταλάβουν οι ιθύνοντες της εξωτερικής μας πολιτικής ότι η άτακτη υποχώρηση από τις αποφάσεις του εθνικού συμβουλίου του 1992 ήταν μια καταστροφή. Όσοι επιμέναμε στην εμμονή της μη σύνθετης ονομασίας εισπράξαμε λοιδορίες και χαρακτηρισμούς.
Ξέραμε πολύ καλά ότι η υποχώρηση καταλήγει στην ήττα. Το δυστύχημα είναι ότι οι νεοταξικοί και οι συνασπισμικοί κατάφεραν να περάσουν τη γραμμή τους, ξεγελώντας τον λαό. Όλα αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας και μάλιστα σε μια δύσκολη εποχή σημαντικών ανακατατάξεων, διεθνώς αλλά και ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Είμαστε ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση που έρχεται. Είμαστε δε και αδικαιολόγητοι, γιατί είχαμε όλα τα μέσα για να προετοιμασθούμε και δεν το πράξαμε. Οι επερχόμενοι θα μας δικάσουν και θα μας καταδικάσουν χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Καταφέραμε να χάσουμε μια εύκολη μάχη, γιατί και πάλι επιλέξαμε σαν μοναδικό αντίπαλό μας τον εαυτό μας.