MUSIC+ MEDIA
// Έχουμε γράψει και στο παρελθόν για την παρανοϊκή πρακτική των διευθυντών των δισκογραφικών να μετατρέπουν εργαλεία της δουλειάς σε αυτοσκοπό. Ένα τέτοιο έχει γίνει τα τελευταία χρόνια το Music Control.
// Ενώ ξεκίνησε ως μια έρευνα που αποτυπώνει με μια συγκεκριμένη μεθοδολογία ένα «top 100» τραγουδιών που παίζονται στα ραδιόφωνα, για τους διευθυντές που είδαν τη βιομηχανία να χάνει την αίγλη της έγινε ξαφνικά όλη η ουσία.
// Έτσι το προηγούμενο χρονικό διάστημα είδαμε μερικούς διευθυντές να στέλνουν δελτία Τύπου πανηγυρίζοντας γιατί είναι στην κορυφή μιας έρευνας, κάποιους άλλους να παραπονιούνται σε ραδιοφωνικούς σταθμούς γιατί δεν τους βοηθούν να ανέβουν στο «top», και ακόμα περισσότερους να φωνάζουν στους υπαλλήλους ότι προτεραιότητα είναι το Music Control.
// Μην έχοντας κάνει παρά ελάχιστες έρευνες στη ζωή τους, οι περισσότεροι έφτασαν να θεωρούν πανάκεια το Music Control. Όταν ένα εργαλείο το θεοποιείς σε τέτοιο βαθμό και γίνεσαι αριθμολάγνος σε ένα μη πρακτικό επίπεδο, χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας.
// Έτσι μπορεί πωλήσεις να μην έχουν, οι τζίροι να είναι πτωτικοί, και ο αριθμός των εργαζομένων να μειώνεται, όμως μια καλή θέση στο «top» ικανοποιεί τη ματαιοδοξία και μπορείς να αποδώσεις τα κακά σου αποτελέσματα όχι στην αναποτελεσματικότητα, αλλά στον πόλεμο σκοτεινών συμφερόντων.
// Ενώ λοιπόν έχουμε φτάσει σε αυτό το κωμικό σημείο του ενώ το καράβι βυθίζεται να πλακώνονται κάποιοι για το τι κομμάτι παίζει ο πιανίστας, εμφανίζεται τώρα διευθυντής δισκογραφικής ο οποίος ζητά τη συμπαράσταση των υπολοίπων εταιρειών ώστε να σταματήσει το Music Control να μετρά τον Ρυθμό (παρεμπιπτόντως είναι ο νούμερο 1 σταθμός στις ηλικίες 18-35), επειδή δεν τον συμφέρει!
// Ο απόλυτος παραλογισμός: Αποφασίζεις να φτιάξεις μια έρευνα να δεις τι ακούν οι ακροατές του ραδιοφώνου. Όταν έρχεται, ασχολείσαι μόνο με αυτήν και τίποτε άλλο. Επειδή λοιπόν δεν σου αρέσει το ότι δεν σε παίζουν, ζητάς η έρευνα να μη δείχνει τι ακούν – αλλά μια εικονική πραγματικότητα για να αισθάνεσαι καλύτερα και να μπορείς να την παρουσιάζεις και στο εξωτερικό.
// Εξίσου κωμικό είναι να ζητείται να συνασπιστούν οι υπόλοιπες δισκογραφικές τώρα – εμείς αναρωτιόμαστε γιατί δεν προσέτρεξε η Sony (η οποία εμφανίζεται να θίγεται τώρα) να υποστηρίξει στο παρελθόν άλλες εταιρείες που είχαν πρόβλημα με ένα ΜΜΕ ή με μια αλυσίδα πωλήσεων;
// Ενισχύει την παρουσία του στον χώρο της μουσικής ο Κώστας Γιαννίκος επανεκδίδοντας το περιοδικό «OASIS» και το φθινόπωρο το «Ποπ & Ροκ».
// Τη δισκογραφική εταιρεία The:Hours εξαγοράζει το διαφημιστικό δίκτυο Euro RSCG Worldwide, το οποίο έχει παρουσία και στη χώρα μας. Η δισκογραφική έχει γραφεία σε Λος Άντζελες, Νέα Υόρκη και Παρίσι.
// Ο διευθυντής δημιουργικού της διαφημιστικής τονίζει ότι οι πελάτες και τα brands θέλουν πιο δημιουργικό και πρωτότυπο περιεχόμενο για τις καμπάνιες τους, και κάτι τέτοιο εξυπηρετείται απόλυτα από μια δισκογραφική εταιρεία. Τη διανομή προς το κοινό των album την έχει αναλάβει η Universal.
// Την επέκταση της ισχύος των πνευματικών δικαιωμάτων μέχρι τα 95 χρόνια ετοιμάζεται να ανακοινώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτό σημαίνει ότι όποιοι έχουν επενδύσει σε κατάλογο ρεπερτορίου (βλέπε Γιαννίκο), θα αυξήσουν μέσα σε μία νύχτα την περιουσία τους.