ψιθυριστα…
Σιγά μην έπεσαν από τα σύννεφα με την υπόθεση Τσουκάτου… Το μείζον ζήτημα της χρηματοδότησης των κομμάτων δεν λύνεται με ευχολόγια και ηθικολογίες. Τα κόμματα παίρνουν χρήματα από τους επιχειρηματίες και κάποιος πρέπει να τα παραλαμβάνει και να τα πηγαίνει στα κόμματα. Δεν υπάρχει επιχειρηματίας που πηγαίνει στην τράπεζα και λέει «βάλτε στον λογαριασμό τάδε του κόμματος αυτού τόσα χρήματα». Υποκρισίες…
Ατιμώρητοι οι παραβάτες του Δημοσίου, λέει ο επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης. Κι αυτό αποτελεί μια θλιβερή πραγματικότητα εδώ και τουλάχιστον πενήντα χρόνια. Ποιος θα το διορθώσει; Κανείς. Αφού οι δημόσιοι υπάλληλοι -επτακόσιες χιλιάδες και κάτι- αποτελούν το μεγαλύτερο επαγγελματικό σώμα στη χώρα, ποιος θα τους ενοχλήσει; Ποιος θα τα βάλει με το… κράτος;
E ρε γέλιο με τους εκσυγχρονιστές. Κι όσο θυμόμαστε κάτι συναδέλφους που με τον… σταυρό του εκσυγχρονισμού έθεταν ανθρώπους στο περιθώριο, ακόμα και στον χώρο της δημοσιογραφίας, τόσο μας πιάνει μια τσαντίλα και θέλουμε να τους… φτύσουμε… Να το κάνουμε, να το κάνουμε;
Mακριά από εμάς η υποστήριξη των εκσυγχρονιστάδων. Θυμόμαστε όμως όταν κάποτε ήλθαμε κι εμείς στην ανάγκη, πόσοι περίμεναν στην ουρά στο γραφείο του Θόδωρου Τσουκάτου. Μεταξύ τους κι ένας «ρεμπεσκές» που σήμερα τον βρίζει από την τηλεόραση. Ε εμείς, παρότι κάθε άλλο παρά αποδεχόμαστε τη διακυβέρνηση Σημίτη, σας υπογραμμίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα το κάναμε, γιατί τους γονατισμένους δεν τους κτυπάς. Όταν είναι όρθιοι να κάνεις τον μάγκα…
Αφήστε στο περιθώριο το θέμα του «Καποδίστρια», είπε κάποιος στην κυβέρνηση και η κυβέρνηση επιχειρεί πλέον με ελαφρά πηδηματάκια να την κάνει, χωρίς όμως και να εκτεθεί. Ορθώς…
Διαβάζαμε σε καλή εβδομαδιαία εφημερίδα άρθρο με τίτλο «Όργιο Παραπλανητικής διαφήμισης στο διαδίκτυο». Και φυσικά αναφερόταν στο κλείσιμο αεροπορικών εισιτηρίων μέσω διαδικτύου, με βάση σχετικό συμπέρασμα-εντολή της Κομισιόν. Ορθόν, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό το «όργιο παραπλανητικής διαφήμισης» του τίτλου από το όργιο που αφορά την πώληση αεροπορικών εισιτηρίων. Παραπλανητικός τίτλος…
Εμείς δεν πιστεύουμε ότι ο Καρχιμάκης έχει δίκιο με την υπόθεση της συζύγου του Γ. Αλογοσκούφη. Όμως, αγαπητέ μας Γιωργή, ο Μιχάλης έχει δίκιο σε τούτο: Δεν είναι δυνατόν να ξεσηκώνεται ο κόσμος με τα σκάνδαλα και να υπάρχει σύζυγος υπουργού που να έχει έστω και την ελάχιστη σχέση με την υπόθεση… Υπό την έννοια αυτή ο Καρχιμάκης έχει δίκιο.
Αυτό το αφελές παιδί που δεν μοιάζει σε τίποτε με την Ντόρα -μιλάμε για τον Κυριάκο- θα ήταν καλύτερα να είναι ραδιούργος, πανέξυπνος και παμπόνηρος όπως η υπουργός Εξωτερικών, όμως το δίκιο να λέγεται: της κάνει κακό που παραμένει φιλόδοξος. Εξ όσων γνωρίζουμε, δεν είχε που δεν είχε καμία ελπίδα να γίνει υπουργός, τώρα δεν θα έχει στο… διηνεκές.
Εκείνοι οι έρμοι του ΣΥΡΙΖΑ αντί να ευχαριστούν τον καλό Θεό και να καταθέτουν… την πίστη και αφοσίωσή τους, έχουν ξεσηκώσει τον κόσμο με τη φιλοδοξία και τη ματαιοδοξία τους. Να τα αφήσουν αυτά και να κοιτάξουν τι κάνει ο συνετός, σε σχέση πάντα με αυτούς, Αλέκος Αλαβάνος. Να αφήσουν τον υψηλό αμανέ και να δουλέψουν…
Πολύ πεσμένος είναι ο καλός μας Ευάγγελος Βενιζέλος. Τελικά τίποτε δεν ήλθε ανάποδα, όπως ορισμένοι πίστευαν, αλλά αντιθέτως όλα του πηγαίνουν καλά του Γιώργου Παπανδρέου, με την έννοια ότι και τον Σημίτη ξωπέταξε και τελικά η υπόθεση του βγαίνει θετική σε συνδυασμό με την υπόθεση της Ζήμενς. Θα πρέπει κάποιοι να μη βιάζονται. Όσοι λένε ότι ο Γιωργάκης τελείωσε είναι γελασμένοι…
Γιατί αυτή η επιμονή ορισμένων αφελών υπέρ της κομματικοποίησης του Μεϊμαράκη και της υπουργοποίησης του Ζαγορίτη δεν κατανοήσαμε. Καιρό τώρα ακούμε ότι του πηγαίνει του Μεϊμαράκη η θέση του γραμματέα του κόμματος. Αφήνει, ειλικρινά, κανείς τη θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας για να πάει στη θέση του γραμματέα κόμματος; Oύτε φυσικά αποτελεί είδηση ότι ο Λευτέρης θα γίνει υπουργός. Θα γίνει, αλλά κανένας δεν γνωρίζει το πότε…