Το πραγματικό πρόβλημα

Λίγο ή πολύ ο μέσος πολίτης θεωρεί αναπόφευκτο κακό τη διαφθορά στους κόλπους της εξουσίας καθώς και μεταξύ των προσώπων που τη διαχειρίζονται, γι’ αυτό και πρόσκαιρα επηρεάζεται από τη σκανδαλολογία, πόσω μάλλον που πιστεύει (όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις) ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα φαινόμενα διαφθοράς.

• Ως εκ τούτου τίθεται το ερώτημα: Πού οφείλεται η γενικευμένη απαξίωση του δικομματικού συστήματος διακυβέρνησης; Η απάντηση είναι απλή και ρεαλιστική, το σύστημα διακυβέρνησης πλήττεται από την πεποίθηση των πολιτών ότι τα πράγματα για τη χώρα βαδίζουν από το κακό στο χειρότερο (ποσοστό που ξεπερνά το 70% πιστεύει ότι η οικονομία της χώρας είναι σήμερα χειρότερη σε σχέση με έναν χρόνο πριν) και κυρίως -πλήττεται- από τη διαπίστωση ότι «δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα» που κάνει το μέσο νοικοκυριό. Έτσι απαξιώνεται η κρατούσα κατάσταση και ταυτόχρονα απαξιώνεται και η «εναλλακτική λύση», αφού καλώς ή κακώς η κοινή γνώμη πιστεύει (πλειοψηφικά) ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα θέματα της οικονομίας και κατ’ επέκτασιν τα οικονομικά των νοικοκυριών.

• Άρα η οικονομική δυσπραγία των νοικοκυριών τροφοδοτεί την απογοήτευση-αγανάκτηση της κοινής γνώμης και κατ’ επέκτασιν πλήττει το δικομματικό σύστημα διακυβέρνησης. Με τη μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος να πιστεύει ότι για την ακρίβεια συνυπεύθυνη είναι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να προβάλλει μια εναλλακτική λύση οικονομικής πολιτικής και όχι να επικεντρώνεται σε θέματα διαφθοράς ή να αναλίσκεται στη σκανδαλολογία. Για την κυβέρνηση η απειλή είναι η ακρίβεια και όχι το σκάνδαλο Ζήμενς. Με άλλα λόγια, όποιο κόμμα πείσει ότι διαθέτει λύσεις έναντι της οικονομικής δυσπραγίας, αυτό και θα αποκομίσει «εκλογικά κέρδη».