Οι δημοσιογράφοι γράφουν ιστορία…

Είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, με το χέρι στην καρδιά, και τα πιο αξιόπιστα, γιατί κανένας από τους συγγραφείς – δημοσιογράφους δεν θα διακινδύνευε το κύρος του και την εκτίμηση του κόσμου, που με μόχθο έχει κερδίσει.

Μια μικρή παρουσίαση των βιβλίων δημοσιογράφων επιχειρούν σήμερα οι «Τυπολογίες».

Ξεκινάμε από τον σεβαστό Γιάννη Καψή, που δεν χρειάζεται καμία σύσταση. Άλλο ένα βιβλίο με μνήμες που ποτέ δεν ξέχασε, αντίθετα είναι βίωμά του, τις χαμένες πατρίδες, που δεν χαρίζει σε κανένα.

«Όταν οι άγγελοι πέθαιναν στη Σμύρνη» ο τίτλος. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, που πρέπει να το διαβάσει ο καθένας για να ξέρει και να μην ξεχνά τι είχε αυτή η Ελλάδα…

Το συνταραχτικό ντοκουμέντο που παραθέτουμε είναι η απάντηση σε εκείνους που αγιοποιούν τον Κεμάλ και πάνε και καταθέτουν στεφάνι ως εκπρόσωποι του Ελληνισμού, που τον πλήρωσε με αίμα πολύ, στο μνημείο του. Αποκαλύπτει ο Γιάννης Καψής:

«Ο Κεμάλ παρακολουθεί αδιάφορος την πυρκαγιά της Σμύρνης, πίνοντας ρακή συντροφιά με την ερωμένη του. Κι όταν ο Ισμέτ Ινονού τού ζητά να στείλει στο στρατοδικείο του Νουρεντίν, τον Νέρωνα της Σμύρνης, διατάζει… να ρίξουν την ευθύνη στους

Έλληνες».

Αυτά για εκείνους που ξεχνάνε, ή απλοποιούν τα πάντα, με το «έλα τώρα, θα μείνουμε στα παλιά», θέση που δυστυχώς έχει περάσει και στην Κύπρο.

nnn

Επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε η καινούργια προσφορά του γνωστού εφημεριδά, που έστησε αρκετές εφημερίδες που πρωταγωνίστησαν, του Χρήστου Πασαλάρη. «Οι βαρόνοι των MEDIA – χθεσινοί και σημερινοί» ο τίτλος του πολυσέλιδου βιβλίου.

Στο βιβλίο-ντοκουμέντο περιέχονται οι άγνωστες όσο και συγκλονιστικές συνομιλίες του με πολιτικούς ηγέτες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, οι δικτάτορες Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης, ο Σπύρος Μαρκεζίνης, ο Πρόεδρος Μακάριος, ο Κώστας Μητσοτάκης, ο Γιάννης Αλευράς, καθώς και όλα τα άρθρα που λογοκρίθηκαν για ευνόητους λόγους.

Ο συγγραφέας φωτίζει επίσης για πρώτη φορά τη μελανή συμπεριφορά και τις βρώμικες συναλλαγές ορισμένων βαρόνων του Τύπου τόσο κατά την Κατοχή, τη Δικτατορία και τις μεγάλες πολιτικές περιπέτειες του 1964 και του 1989, όσο και στις σημερινές εξελίξεις.

Διαβάζοντας το βιβλίο του Χρ. Πασαλάρη, θα ξέρετε ποιοι έχουν πολλές ευθύνες για τούτο τον τόπο, που θα μπορούσε να ήταν καλύτερος…

nnn

Γνωστός και καταξιωμένος ο Σταύρος Λυγερός. Με εύστοχες, αποκαλυπτικές και μέσα στα πράγματα αναλύσεις για τα εσωτερικά, με ιδιαίτερη όμως εμπλοκή στα εξωτερικά. Δυσάρεστη για την όποια εξουσία πολλές φορές. Όμως πάντα κοντά στην αλήθεια. Για το θέμα των Σκοπίων το νέο σύγγραμμά του. Ο τίτλος το προδίδει: «Εν ονόματι της Μακεδονίας – Ο διπλωματικός πόλεμος για το όνομα».

Γράφει ο Σταύρος: «Το ζητούμενο δεν είναι να βρεθεί μια οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία για να ξεμπερδεύουμε. Ζητούμενο είναι να επιβληθεί η σύνθετη ονομασία που αντανακλά την πραγματικότητα. Δηλαδή, αυτή που ακυρώνει την προσπάθεια του Μέρους να σφετερισθεί το Όλον…

Η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβάλει μονομερώς την αλλαγή του ονόματος. Μπορεί, όμως, να καταστήσει την άρνηση των Σκοπίων επιλογή με δυσβάστακτο πολιτικό κόστος. Το βέτο στο Βουκουρέστι έθεσε τους Σλαβομακεδόνες αντιμέτωπους με το πραγματικό δίλημμά τους: Από τη μια πλευρά, το συνταγματικό τους όνομα και η φαντασίωση της ”Ενωμένης Μακεδονίας”, που αυτό αντιπροσωπεύει. Από την άλλη, τα απτά οφέλη της ένταξής τους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Τα οφέλη αυτά είναι κάτι πολύ περισσότερο από τη συμμετοχή σε δύο κλαμπ προνομιούχων. Αφορούν την επιβίωση της FYROM με τη σημερινή της μορφή».

Τα στοιχεία που παραθέτει δίνουν στον αναγνώστη τα επιχειρήματα απέναντι στις προκλητικές και ιταμές απαιτήσεις των

Σκοπίων.

nnn

Τιμή σ’ έναν πολιτικό, που οφείλει πολλά σ’ αυτόν η αγροτιά, είναι το βιβλίο που έβγαλε ένας άλλος από τους δημοσιογράφους που τιμάνε τον χώρο, που ουσιαστικά έχει εξελιχθεί από τέταρτη σε πρώτη εξουσία. Ο Βίκτωρ Νέττας ο… δράστης. «Αλέξανδρος Μπαλτατζής, ο πρωτοπόρος του συνεταιριστικού κινήματος», το όνομα του βιβλίου που δίνει ακόμα και σήμερα τη λύση για να μην πληρώνουμε πανάκριβα τα αγροτικά προϊόντα. Χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα:

«(…) Συνεχής ήταν η αναμέτρηση και με οργανωμένα ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία έθιγε η ανάπτυξη των συνεταιρισμών. Έλεγε ο

Αλέξανδρος Μπαλτατζής: ”Προσκόπτομεν εις συμφέροντα ομάδων ανθρώπων διά τους οποίους οι συνεταιρισμοί αποτελούν απειλήν. Οι πολέμιοί μας είναι μεν αριθμητικώς ολίγοι, αλλά οικονομικώς και πολιτικώς πανίσχυροι”.

Δυστυχώς αυτά που έλεγε τότε ο Μπαλτατζής εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα. Τίποτα δεν άλλαξε… Όχι γιατί δεν μπορούσαν οι κυβερνήσεις αλλά γιατί δεν ήθελαν (όπως και τώρα). Το γιατί, ασφαλώς το αντιλαμβάνεσθε.

Όλα τα παραπάνω βιβλία έχουν εκδοθεί από τον Εκδοτικό Οίκο Λιβάνη.