Να αλλάξει ο νόμος εδώ και τώρα για τη χρηματοδότηση των κομμάτων

Με όλη αυτή τη συναλλαγή κομμάτων με μεγαλοεπιχειρηματίες και λεφτάδες, θα πρέπει, για να μην πούμε θα έπρεπε, να υπάρξουν ριζικές αλλαγές στους ισχύοντες νόμους περί χρηματοδότησης των κομμάτων.
Κατ’ αρχήν μπαίνει το ερώτημα, όταν παίρνει το πρώτο κόμμα γύρω στα 75.000.000 ευρώ, δηλαδή κάπου 25 δισ. δρχ., και το δεύτερο 50.000.000, δηλαδή περίπου 17 δισ. δρχ., γιατί να χρειάζονται κι άλλα χρήματα, τα οποία μάλιστα προέρχονται από αδιευκρίνιστες μέχρι ύποπτες πηγές;
Δεν τους φθάνουν; Ας βγουν να το πουν δημόσια. Να δηλώσουν πόσα δισεκατομμύρια θέλουν για να λειτουργήσουν. Βέβαια, όχι για σπατάλες και εξαγορά ψηφοφόρων.
Είναι η ευκαιρία για να μην τριτώσει το κακό (μια και δεν αξιοποιήθηκε η περιπέτεια με τον Κοσκωτά) να παρθούν αποφάσεις. Όπως:
1. Δεν έχουν καμιά δουλειά οι τράπεζες να δίνουν δάνεια στα κόμματα. Εμπόριο κάνουν; Είναι επιχειρήσεις;
2. Να είναι συγκεκριμένες οι κατηγορίες των δαπανών των κομμάτων που επιτρέπονται. Π.χ. δεν μπορεί να δίνονται χρήματα για μεταφορά οπαδών!
3. Σε τακτά χρονικά διαστήματα όλα τα έξοδα των κομμάτων να ανακοινώνονται στη Βουλή και να αναρτώνται στο διαδίκτυο και
4. να υπαχθεί ο έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων στο Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως και το «έσχες» των βουλευτών.
Καταθέτουμε αυτές τις σκέψεις, που μπορεί να αποτελέσουν μαζί με άλλες αντικείμενο συζήτησης. Μόνο που αυτή η συζήτηση δεν πρέπει να κρατήσει πολύ και να μην αποτελέσει πρόσχημα για να ριχθεί το πρόβλημα και πάλι στις ελληνικές καλένδες. Εδώ και τώρα πρέπει να υπάρξουν διαφανείς διαδικασίες. Δεν μπορούν οι κύριοι αρχηγοί και οι βουλευτές να ζητούν έλεγχο στις επιχειρήσεις και να μη δίνουν πρώτα οι ίδιοι το παράδειγμα με τα κόμματά τους.