Δειλοί, άβουλοι, μοιραίοι

Στ’ αλήθεια αυτή είναι η πολιτική «υπόσταση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Είναι δυνατόν στην κορύφωση μιας τέτοιας πολύπλευρης κρίσης οι ευρωπαίοι ηγέτες να «φυτεύουν δεντράκια» και να μην είναι ικανοί να πάρουν κάποιες αποφάσεις για τις καταστροφικές εξελίξεις στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στο περιβάλλον, εξελίξεις που έχουν οδηγήσει σε απόγνωση τους ευρωπαίους πολίτες;
Κανένα μέτρο για τους πληττόμενους, για τα χαμηλά εισοδήματα. Οι αυστηρές δημοσιονομικές πολιτικές δεν θίγονται με τίποτα, τα υψηλά επιτόκια «ψηλώνουν» κάθε τρίμηνο, ενώ επιδοματικές πολιτικές αποκλείονται για να μην ανεβάσουν τα ελλείμματα…
Είναι τραγικό, ή μάλλον εξοργιστικό, το γεγονός ότι το σύνολο της κρίσης μεταβιβάζεται στους εργαζόμενους, στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η όλη συζήτηση διεξάγεται για το πώς θα μοιραστεί το κόστος μεταξύ των εισοδημάτων, των κοινωνικών παροχών και των δημοσίων προϋπολογισμών. Το κράτος και η κοινωνία καλούνται να ενσωματώσουν την κρίση. Το κεφάλαιο, οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα μονοπώλια του πετρελαίου, των τροφίμων ουδείς ευρωπαίος ηγέτης τολμά να τα θίξει. Ουδείς από εκείνους που συμμετέχουν στην περίφημη G8 έχει τη βούληση να θέσει φραγμούς στην ασύδοτη κερδοσκοπία.
Δεν μπορεί το πετρέλαιο να έχει μετατραπεί σήμερα σε χρηματιστηριακό προϊόν, σε άυλο τίτλο, και να οδηγεί την παγκόσμια οικονομία σε κρίση και εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στην ανέχεια, στην πείνα, στην εξόντωση.
Αν δεν τεθεί κάποιος φραγμός σήμερα, αν δεν αποτραπεί η ασύδοτη κερδοσκοπία, σε λίγο καιρό θα έχουμε παρόμοια φαινόμενα σε άλλα «αγαθά» όπως είναι το νερό, και τελικά ίσως και ο ίδιος ο αέρας… Ας ξυπνήσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες πριν είναι αργά… Χρειάζονται πράξεις και γενναίες αποφάσεις, κι όχι πρωτόκολλα και συμφωνίες που δεν έχουν καμία ουσιαστική αξία για τη ζωή μας.
ΟΦΙΣ