Βυζάντιον

Η Α εκτός από όμορφη είναι τύπος ευθύς, ευγενής και διακρίνεται από διεισδυτικό πνεύμα. Μπορεί από τη μία να με θεωρεί τρελό ή, τέλος πάντων, διαταραγμένο, αλλά όσο με κατατάσσει στο επίπεδο του Lower δύναμαι να πιστεύω ότι θα σημειώσω πρόοδο και θα φτάσω ακόμα πιο ψηλά. Νομίζω μάλιστα πως ακολουθώ με συνέπεια τον συρμό που τρέχει στις ράγες της εποχής. Τι χρειάζεται για την επιτυχία; Θράσος και τρέλα. Το πρόβλημα είναι αλλού. Η τρέλα είναι χαρακτηριστικό επίκτητο. Το θράσος ή το έχεις από κούνια ή δεν το έχεις. Εγώ δεν το έχω. Θα έλεγα πως θυμίζω περισσότερο αυτά τα τσιμπούρια στην Κομοτηνή που προσπαθούν να πιουν το αίμα αθώων, νομίζοντας πως θα μεταδώσουν παντού το μικρόβιο που μεταφέρουν. Αλλά γιατί όχι; Ζούμε στην εποχή των τσιμπουριών!

Γράφω στο τέλος του μικρού καύσωνα που, δυστυχώς, έμεινε στα λόγια. Ούτε υπερβολικές θερμοκρασίες ούτε διακοπές ρεύματος. Το καλό ήταν πως απολαύσαμε τα ωραία πλάνα του Star από τις παραλίες. Το κακό ήταν πως δεν σημειώθηκε εκείνο το μαγικό κλικ που θα τίναζε τα πάντα στον αέρα. Αλλόφρονες πολίτες, χωρίς ρεύμα και κλιματιστικό, κάθιδροι και εξοργισμένοι, αηδιασμένοι από όσα βλέπουν, ξεχύνονται στους δρόμους όπως οι στρατιές του Αλάριχου στη Ρώμη. Και εγώ, από το φαρδύ μπαλκόνι μου στα βόρεια προάστια ακούω τις κόρνες των αυτοκινήτων που κατεβαίνουν την Κηφισίας. Δεν έγινε τίποτα. Ποτέ δεν γίνεται κάτι. Μένουμε στα λόγια. Η οργή μας εξαντλείται σιγά σιγά σαν το λάδι της χωριάτικης στην ταβέρνα που φιλοξενεί τις συζητήσεις μας. Γι’ αυτό και εγώ βαρέθηκα το παραλήρημα. Και αυτήν την εβδομάδα έχω ρεπορτάζ (το ζ μπορείτε να το τραβήξετε όσο αντέχει η αναπνοή σας).

••••

Η πηγή μου είναι από εκείνες που θέλεις να βάλεις τα χείλη σου να πιεις. Δυστυχώς, όμως, δεν κρατάει μήλο για να δαγκώσω, αλλά πληροφορίες. Αγνοεί τις δικές μου μύχιες σκέψεις και μου εξομολογείται τις μύχιες σκέψεις του «γαλάζιου» μηχανισμού. «Σε ένα μεγάλο κομμάτι της Ρηγίλλης, Προκόπιε, αρχίζει και καλλιεργείται μια διεστραμμένη προσδοκία. Θα ήθελαν να γίνει κάτι και να τους ρίξει ο Τατούλης, αν είναι δυνατόν προς τον Σεπτέμβριο, όταν θα έχουν κοπάσει κάπως και τα της Siemens. Πιστεύουν πως μια κυβέρνηση που πέφτει εκ των έσω συσπειρώνει τους ψηφοφόρους και μπορεί να επικαλεστεί τη φθορά ως αποδεικτικό των καλών της προθέσεων. Το καλύτερο από τα σενάρια που κυκλοφορεί είναι πως θα υποχρεώσουν τον ίδιο τον Τατούλη να κάνει το βήμα και μετά να χορέψουμε όλοι μαζί τον χορό των εκλογών». Ως σκέψη βέβαια μου φαίνεται ηλίθια. Προφανώς επειδή δεν έχει παρέμβει ο Ρουσόπουλος να την επιμεληθεί. Πρέπει να σας πω ότι η δήλωση του Λιάπη για τα κέντρα που επιθυμούν την εξόντωσή του είναι προϊόν Ρουσόπουλου. Γνωστή, παλιά και δοκιμασμένη συνταγή. Τα κέντρα θα παίξουν πολύ αυτό το καλοκαίρι και δεν ομιλώ για τα παραλιακά. Ο Θόδωρος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ξανά τη θεωρία της ασύμμετρης απειλής. Ποιος, όμως, απειλεί την κυβέρνηση; Εδώ θα κολλήσουμε; Μπορεί να επιστρέψει ο Ντανίλο ο Κοσοβάρος που έβαζε πέρσι τις φωτιές, μπορεί να εμφανιστούν «Οι άλλοι» όπως στο Lost. Σε έναν κόσμο που έχει μάθει να θεωρεί κακούς τους Ινδιάνους, είναι εξαιρετικά εύκολο να περάσεις την ιδέα της απειλής από άγνωστο εχθρό που επιβουλεύεται την τάξη, την ηρεμία, την πεμπτουσία της ελληνικής πολιτείας, δηλαδή τις μίζες τις ίδιες.

••••

Υποθέτω επίσης πως όλοι θα συγκινηθήκατε από το ύφος του Μιχάλη Λιάπη. Είχε κάτι από την ειλικρίνεια του Νίκου Ξανθόπουλου με δύο πινελιές από τον λυγμό του Καζαντζίδη. Νομίζω πως θα το είχε προβάρει καλά. Διότι μερικές ώρες πριν από τη δήλωσή του, οι συνεργάτες του καλούσαν τους δημοσιογράφους και τους ζητούσαν να προσέξουν τη φόρτιση του υπουργού. Δύο μπορεί να συμβαίνουν: είτε οι συνεργάτες του υπουργού τον ξέρουν καλά που μπορούσαν να φανταστούν πόσο φορτισμένος είναι, είτε επρόκειτο για θέατρο της κακιάς ώρας, σαν αυτά που εμφανίζονται στα επαρχιακά φεστιβάλ τον ζεστό μήνα Αύγουστο.

••••

Ευτυχώς, βέβαια, υπάρχουν υπουργοί που συνεχίζουν αδιατάραχτοι την πορεία προς το πεπρωμένο τους, προς τον σκοπό της πολιτικής τους ζωής. Όσο εγώ και εσείς ασχολούμασταν με το ταξίδι του Λιάπη, ένας άλλος υπουργός έκανε ένα πολύ πιο μικρό ταξίδι, πετάχτηκε με σκάφος μέχρι την Τζια, όπου και απέκτησε ένα σεμνό οικόπεδο είκοσι στρεμμάτων. Τι θα κάνει ο υπουργός τα είκοσι στρέμματα στην Τζια; Μην ανησυχείτε, θα σεβαστεί το περιβάλλον και δεν θα τα τσιμεντώσει. Αποτελεί επένδυση στα πλαίσια επέκτασης των ενδιαφερόντων του στο real estate. Γενικά θα έλεγα πως έχουμε μία κυβέρνηση-Ίμπιζα όπου διάφοροι ευτυχείς υπουργοί και παράγοντες μεθούν με το νέκταρ της επιτυχίας, βλέποντας τον αγώνα τους όχι μόνο να δικαιώνεται, αλλά και να χρυσώνεται. Τους κατανοώ. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις τόσα χρόνια τους άλλους να κυλιούνται σε ροδοπέταλα, ενώ προηγουμένως έχουν αλειφθεί με μέλι; Γι’ αυτό όλο και περισσότερο ο Κώστας Καραμανλής μου θυμίζει τον κινηματογραφικό Καλιγούλα, που ποτέ δεν συμμετείχε σε κανένα όργιο, αλλά διασκέδαζε αφάνταστα με τη βουλιμία των ανθρώπων του. Και όταν η διάθεσή του βάραινε, έσφαζε κάποιον για να σπάει η μονοτονία. Αν μη τι άλλο, τι είναι πλέον η πολιτική; Τι ήταν πάντα; Μία βρωμοδουλειά με καλή ανταμοιβή τη συμμετοχή στο όργιο, να υψώσεις και εσύ το ποτήρι και το τσαμπί με τα σταφύλια.

••••

Ο Καλιγούλας λάτρευε το άλογό του. Κοιμόταν μαζί του, θεωρούσε την παρουσία του πιο ουσιαστική από την ανθρώπινη. Μπορεί να σας φαίνεται παράλογο, αλλά υπάρχουν επιφανείς συμπολίτες μας που κατανοούν την αυτοκρατορική επιμονή. Ενας εξ αυτών αγαπάει τόσο πολύ τα άλογα, που φρόντισε να βρίσκονται σε χώρο κλιματιζόμενο, να μην υποφέρουν από τη ζέστη. Ασφαλώς τα κλιματιστικά είναι Siemens. Οι Πακιστανοί που φροντίζουν τα συμπαθή και υπερήφανα ζώα δεν χρειάζονται κλιματισμό. Είναι συνηθισμένοι από την πατρίδα τους.

••••

Δυστυχώς στους στάβλους της εγχώριας πολιτικής ζωής θα καταλήξουν οι περισσότεροι εκ των ευρωβουλευτών που βλέπουν να πλησιάζει η ώρα κατά την οποία ο μπαμπάς πολιτικός αρχηγός θα σημάνει τη λήξη του παιδικού πάρτι. Αν θέλετε μπορείτε, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, να μου ζητήσετε να σας προωθώ τα δελτία Τύπου και τα e-mail που στέλνουν. Δωρεάν διασκέδαση. Έτσι και τα πάρεις στα σοβαρά αρχίζεις να πιστεύεις ότι αν εκλείψουν αυτοί οι τύποι από την Ευρώπη, η ήπειρός μας θα γυρίσει στον μεσαίωνα, θα μας θερίσει η πανούκλα, θα πέσει πείνα, η επιστήμη θα κρυφτεί στις σπηλιές. Ευτυχώς, όμως, κάποιοι από αυτούς θα διασωθούν και θα συνεχίσουν να εισπράττουν τους μισθούς τους, επιδιδόμενοι και στη γνωστή γυφτιά με τα αεροπορικά εισιτήρια. Ποιοι είναι αυτοί; Θα το δούμε σύντομα.

••••

Δεν πειράζει, ας επιστρέψουν εδώ τώρα που ανοίγουν δουλειές. Και τι δουλειές! Ξέρω, που λέτε, τρεις εν ενεργεία βουλευτές και έναν πρώην (αλλά προβεβλημένο) που βρήκαν μια χαρά δουλειά σε μέσα ενημέρωσης. Εντάξει, τον έναν τον ξέρετε, είναι ο Ψαριανός, που επέστρεψε στα ραδιοφωνικά μικρόφωνα. Τους άλλους τρεις δεν τους αποκαλύπτω, για να μη χαλάσω την έκπληξη των ανθρώπων που μου εμπιστεύτηκαν την πληροφορία. Έχω την αίσθηση, όμως, ότι το αποτέλεσμα θα είναι ή συναρπαστικό ή τραγικά βαρετό. Υπομονή, σύντομα θα διαμορφώσετε άποψη και εσείς οι ίδιοι. Βέβαια, κάποιοι θα θέσουν θέμα κατά πόσο είναι θεμιτό μέλη του κοινοβουλίου να μισθοδοτούνται από επιχειρηματίες. No problem κατά τη γνώμη μου. Καλύτερα να τα παίρνουν φανερά.

••••

Κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει και με τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Οι επιτροπές και οι συζητήσεις είναι χάσιμο χρόνου. Παίρνεις καμιά παλιά πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την αποποινικοποίηση της κάνναβης, αλλάζεις πέντε πράγματα και έχεις το νέο πλαίσιο για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Φανερά και ωραία, όπως Αμερική. Αν ακολουθήσεις άλλον δρόμο, για να ασκήσεις έλεγχο στην εισροή χρημάτων προς τα ταμεία, τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κλείσεις κάθε υπεράκτια εταιρία και κάθε τράπεζα-μαϊμού που λειτουργεί παγκοσμίως. Και επειδή αυτό πρακτικά δεν γίνεται, το μαύρο χρήμα πάντα θα βρίσκει τρόπο να τρυπώνει στα ταμεία, κάτι που βολεύει όλους βέβαια, ακόμα και τα μέλη της σχετικής επιτροπής που θα συσταθεί.

••••

Μια άλλη ιδεατή, από τον κόσμο του φανταστικού, λύση θα ήταν να ασχολούνται με τα κοινά όσοι μπορούν να αποδείξουν τις αγνές τους προθέσεις. Αλλά τότε θα έπρεπε να γεμίσουν οι φυλακές και να αδειάσουν τα ψυχιατρεία. Και εν τέλει, είμαστε πολύ μικροί και νέοι για να απαλλάξουμε την εξουσία από τους πειρασμούς της. Όταν εδώ και αιώνες η εξουσία σε αυτά τα χώματα έχει συνδεθεί με την αρπαχτή, η αλλαγή νοοτροπίας, θεσμών και συλλογικής συνείδησης δεν μπορεί να γίνει ούτε με επιτροπές ούτε με αντικατάσταση προσώπων. Θέλει τον χρόνο της. Θέλει γενιές ακόμα. Ηρεμήστε καλοκαιριάτικα, δεν θα κάνουμε εμείς την επανάσταση.