Ο πρωθυπουργός υπεύθυνος για το κατάντημα της οικονομίας
Γιατί, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά με την παραμικρή διεθνή οικονομική κρίση η ελληνική οικονομία συλλαμβάνεται πάλι να είναι «μωρά παρθένος» και να υφίστανται οι καταναλωτές, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και όλες οι οικονομικά ασθενέστερες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού στο πολλαπλάσιο τις δυσμενείς συνέπειες μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης. Για μια ακόμα φορά κορυφώνεται το πολιτικό δράμα της χώρας μας από αναποφασιστικότητα, ενέργειες και παραλείψεις μιας ακόμα κυβέρνησης.
Το δράμα αυτό, αν θελήσουμε να το παρουσιάσουμε παραστατικότατα, έχει ως εξής:
= Ο ελληνικός λαός ώριμος, αλλά οι πολιτικοί ανώριμοι: Από τις τελευταίες εκλογές και τις δημοσκοπήσεις προκύπτει ότι ήδη ο ελληνικός λαός ηγείται των ηγητόρων και ότι βαρέθηκε πια να είναι επί τριάντα τόσα χρόνια όμηρος της μόνιμης λιτότητας, του χαμηλού βιοτικού επιπέδου, της ακρίβειας, του φορομπηχτισμού χωρίς ανταποδοτικότητα, της ανεργίας, του υψηλού δημόσιου χρέους, του υψηλού ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, της χαμηλής παραγωγικότητας, σε σύγκριση με εκείνη των προηγμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και της απελπιστικά χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Κι όμως, όλο σχεδόν το πολιτικό σύστημα για κομματικούς καιροσκοπισμούς, κομματικά οφέλη και εντυπώσεις αρνείται πεισματικά να στέρξει στην αντιμετώπιση όλων αυτών των στοιχειωμένων προβλημάτων!
= Τα οικονομικά ή παραγωγικά υπουργεία περί άλλα τυρβάζονται: Τι κάνουν μπροστά σε αυτά τα προβλήματα και τις προκλήσεις τα λεγόμενα οικονομικά ή παραγωγικά υπουργεία; Απλώς μια μπακάλικη διαχείριση, μια διαχείριση που δεν έχει καμία σχέση με οικονομικούς νόμους και νομοτέλειες. Με λίγα λόγια κάνουν ό,τι ακριβώς και οι προηγούμενοι διαχειριστές της οικονομίας επί όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Διότι, ενώ τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας είναι γνωστά από… τριακονταετίας, ενώ οι μακροοικονομικές ανισορροπίες είναι γνωστές από, επίσης, τριακονταετίας, εκείνα αμήχανα, μοιρολατρικά, καιροσκοπικά, ευθυνόφοβα και έντρομα από το μορμολύκειο του πολιτικού κόστους, παραμένουν απλώς θεατές!
= Οι κοινωνικοί εταίροι προτείνουν εκάστοτε τα δικά τους αντιφατικά και ενίοτε συντεχνιακά και ουδεμία σχέση έχοντα με τα αίτια και τα αιτιατά των αιτημάτων τους: Η αντίφαση στην περίπτωση αυτή είναι παροιμιώδης. Ενώ εκείνοι είναι θύματα της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, συχνά – πυκνά κάνουν προτάσεις για λήψη μέτρων που ανακυκλώνουν τα προβλήματα που τους ταλανίζουν ή κάνουν προτάσεις σα να… μην υπάρχουν τα προβλήματα αυτά!
= Σοβαρό έλλειμμα ενημέρωσης του ελληνικού λαού: Συχνά, η επισήμανση των προβλημάτων και των μελλοντικών προκλήσεων εκλαμβάνεται ως πρόθεση για αποθάρρυνση των παραγόντων της οικονομίας, δηλαδή των επιχειρήσεων, των εργαζομένων και των νοικοκυριών. Και για τον λόγο αυτό παρατηρείται μια εντυπωσιακή σιγή στην ενημέρωση του ελληνικού λαού από την κυβέρνηση, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και, κυρίως, από την κρατική ΕΡΤ και τα κρατικά ραδιόφωνα. Αλλά, όπως έχει καταδειχθεί, η πληροφόρηση αυτή θα μπορούσε ή θα είχε ως σκοπό την ευρύτερη δυνατή πληροφόρηση του ελληνικού λαού, η οποία είναι απαραίτητη, ιδίως για τα κρίσιμα και ευαίσθητα ζητήματα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες έχουν ήδη προσομοιωθεί ως επιζήμιες για το κοινωνικό σύνολο!
Εννοείται ότι η πληροφόρηση είναι βασική προϋπόθεση για έναν εποικοδομητικό κοινωνικό διάλογο, που οδηγεί στη συναίνεση και στη λήψη ορθών και αποδεκτών αποφάσεων σε ό,τι αφορά τη δίκαιη κατανομή του κόστους των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταβολών μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και των γενεών καθώς και τη στοχευμένη στήριξη των κοινωνικών ομάδων που ενδεχομένως θα θιγούν από τις μεταρρυθμίσεις.
Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσει να γίνει ο αναγκαίος μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας, που απαιτεί διόρθωση των διαρθρωτικών αδυναμιών και μακροοικονομικών ανισορροπιών, και να επιτραπεί στην ελληνική οικονομία να κάνει το αναγκαίο ποιοτικό άλμα που απαιτούν οι καιροί. Αλλά όλα αυτά από πού θα τα πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός;
Από μιαν κρατική ΕΡΤ και τα κρατικά ραδιόφωνα που ανταγωνίζονται μερικά ιδιωτικά σε ποιότητα ενημέρωσης και σε παραπληροφόρηση;
Δεν φιλοσοφούμεν, με όλα αυτά, μετ’ ευτελείας και δεν σχολιάζουμε άνευ δεοντολογίας. Αντιθέτως! Τα γράφουμε όλα αυτά γιατί βλέπουμε να χάνεται μια ακόμη ευκαιρία για τη χώρα. Κι έτσι θα δικαιωθεί για μιαν ακόμη φορά ο Μακρυγιάννης, που έλεγε: «πατρίδα, πατρίδα, ήσουνε άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν»!