Η αναίσχυντη συγκάλυψη δεν θα περάσει

Η ανθρώπινη μνήμη είναι ευάλωτη και σε ορισμένες περιπτώσεις διάτρητη. Και οδηγούν στη λήθη τα αλληλοδιάδοχα μείζονος ή και ελάσσονος σημασίας γεγονότα που παρεμβάλλονται σε επαρκές χρονικό διάστημα μεταξύ πασιφανούς εγκλήματος και της πλήρους απαξίωσής του. Αυτό το γνωρίζουν άριστα -και το εκμεταλλεύονται δεόντως- οι πάσης φύσεως ένοχοι όταν διαθέτουν εξουσία. Ο εμπειρικός αυτός κανόνας έχει, όμως, εξαιρέσεις, σε περιπτώσεις εγκλημάτων μεγάλης ολκής ΠΟΥ ΣΦΗΝΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ.

Το σκάνδαλο της Ζήμενς ανήκει αναμφισβήτητα στις προαναφερθείσες εξαιρέσεις, πολύ περισσότερο αφού λειτουργεί ΣΩΡΕΥΤΙΚΑ μαζί με πλειάδα σκανδάλων που προηγήθηκαν. Σκανδάλων μάλιστα που συγκαλύφθηκαν υπό τα εμβρόντητα όμματα της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων. Σημειώνω ότι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των προηγηθέντων σκανδάλων και εκείνου της Ζήμενς δεν συνίσταται ΜΟΝΟ στο ιλιγγιώδες ποσό με το οποίο η τελευταία δωροδόκησε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα και απεκόμισε πολλαπλάσια κέρδη από τα χρήματα που διέθεσε για την εξαγορά των κατάπτυστων αυτών ανθρώπων. Η ειδοποιός διαφορά συνίσταται, πιστεύω, ΚΥΡΙΩΣ στο γεγονός ότι το σκάνδαλο Ζήμενς ΘΟΡΥΒΗΣΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ.

Η εσπευσμένη περάτωση της προανάκρισης -μιας (συνειδητά;) πλημμελέστατης προανάκρισης με έναν μόνο εισαγγελέα και όχι πέντε ή και δέκα εισαγγελείς, όπως επέβαλε η βαρύτητα του σκανδάλου- ξένισε τους πάντες. Και εξόργισε τα μάλα η ΑΞΙΟΛΟΓΙΚΗ απόφανση -ως ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΔΙΚΑΙΟΥΤΟ- του κ. Παναγιώτη Αθανασίου ότι «δεν προέκυψαν ευθύνες πολιτικών προσώπων και κομμάτων»!

Και με κουτόχορτο να ετρέφοντο συστηματικά οι Έλληνες, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα πίστευε την ουρανομήκη αυτή μπαρούφα. Μπαρούφα που στηρίζεται απαρέγκλιτα στη βεβαιότητα ότι η Ζήμενς έκανε τις χρυσοφόρες δουλειές της βοηθούμενη από τα… περιτρίμματα της κοινωνίας και όχι από πολιτικά πρόσωπα! (Διορθώνω για όσους θεωρούν υπερβολική την έκφραση «περιτρίμματα της κοινωνίας»: Η Ζήμενς έκανε τις χρυσοφόρες δουλειές της βοηθούμενη από τα τσιράκια πολιτικών προσώπων. Προσθέτω, όμως, ερωτώντας: Τι άλλο από «περιτρίμματα της κοινωνίας» είναι τα άβουλα ψυχή τε και σώματι αφοσιωμένα στα πολιτικά πρόσωπα τσιράκια;)

Άρον άρον, λοιπόν, περατώθηκε η προανάκριση με αόριστες διώξεις που δεν προσωποποιούνται, δίνοντας το στίγμα στην ανάκριση που θα ακολουθήσει. Μια ανάκριση την οποία θα αναλάβει -άκουσον, άκουσον!- πλημμελειοδίκης… Πράγμα που σημαίνει ότι θα οδηγηθούμε πλησίστιοι στην απόλυτη διαλεύκανση του σκανδάλου! Να κοιμόμαστε, επομένως, ήσυχοι. Άλλο ζήτημα πώς θα τα βγάλει πέρα ο ταλαίπωρος αυτός εντεταλμένος δικαστικός με δεκάδες ογκώδεις φακέλους, ακόμα και αν είναι ηθικά αδιάβλητος και αποφασισμένος, παρά τας… υποδείξεις και τις κατευθυντήριες γραμμές του κυρίου προανακριτή (ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, άσκησε ποινική δίωξη για τέσσερα κακουργήματα «κατά παντός υπευθύνου», δηλαδή κατά ΑΓΝΩΣΤΩΝ όταν υφίσταται ΟΜΟΛΟΓΙΑ Τσουκάτου) να κάψει τη γούνα κάποιου εν ενεργεία μεγαλόσχημου που προσποιείται σήμερα, με οργή και απειλές, την αθώα περιστερά.

Ευσεβείς πόθοι, βέβαια, το ότι θα ευρεθεί δικαστικός λειτουργός με σθένος που θα ανατρέψει το από δεκαετιών σαθρότατο πολιτικό μας σύστημα, συμβαδίζοντας με την έκδηλη λαϊκή απαίτηση. Το «Ποντίκι», πάντως, που η συλλογιστική του εδράζεται σε πλειάδα ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΩΝ των πολιτικών μας αρχόντων, δημοσιεύει φωτογραφία Χατζηγάκη – Καραμανλή, με υπομειδιούντες αμφοτέρους, να λέει ο πρώτος στον δεύτερο: «Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή… Γι’ αυτό η έρευνα για τη Ζήμενς είναι… τυφλοσούρτης!..» (Τα σχόλια περιττεύουν.)

Στους διαφόρους (ωστόσο) σχεδιασμούς των κυβερνώντων δεν πρέπει να αποκλείονται εκ προοιμίου τα απρόοπτα. Το ποτήρι των σκανδάλων είναι γεμάτο, φίσκα, και μία μόνο ακόμα σταγόνα θα αρκούσε για να ξεχειλίσει, συμπαρασύροντας στον όλεθρο και την καταισχύνη την ΑΜΗΧΑΝΗ και εμφανιζόμενη ως εφησυχασμένη και… αισιόδοξη κυβέρνηση. Υπενθυμίζω γενικώς, και στον κ. Ρουσόπουλο ειδικότερα, ο οποίος ακτινοβολεί υπεραισιοδοξία, ότι ΤΕΛΕΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ σε ατομικό επίπεδο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Κατ’ αναλογίαν ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΕΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ σε συλλογικό -εν προκειμένω κυβερνητικό- επίπεδο.

Είναι δεδομένο ότι η ασκούσα την εξουσία Νέα Δημοκρατία τσουρουφλίζεται, κρατώντας στα χέρια της την καυτή πατάτα του τεραστίων διαστάσεων σκανδάλου της Ζήμενς. Εκείνη, επομένως, διά του προέδρου της κυρίως, οφείλει να αναζητήσει πειστικό για τους δικαίως δυσπιστούντες πολίτες τρόπο αποτελεσματικής αντιμετώπισης της εν λόγω βδελυρής εταιρείας. Θέλω να προσθέσω, όμως, για να είμαι δίκαιος, ότι θεωρώ επιεικώς φαιδρό -και υποκριτικό- να εμφανίζεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (και με προκλητικότητα μάλιστα) ΩΣ ΤΙΜΗΤΗΣ. Λες και δεν υπήρξε σημαντικός υπουργός στις κυβερνήσεις Σημίτη και δεν γνώριζε τον χορό των σκανδάλων εκείνης της εποχής, χορό σκανδάλων στα οποία περιλαμβάνεται το μεγαλύτερο ποσοστό σε κατάμαυρο χρήμα που κατέβαλε η Ζήμενς. Αφήνω την εμπλοκή προσωπικού και οικογενειακού του φίλου στην περιβόητη υπόθεση C4I. (Η επίθεση που εξαπολύθηκε εναντίον του αδελφού του, Νίκου Παπανδρέου, είναι ανυπόστατη και κακόβουλη)

Την Πέμπτη το μεσημέρι ο έγκριτος δημοσιογράφος και πρώην διευθυντής της «Καθημερινής», Κώστας Αγγελόπουλος χρησιμοποίησε από ραδιοφώνου σκληρότατη γλώσσα. Μίλησε για «καταρράκωση της Δικαιοσύνης», τόνισε ότι «ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας είναι εκτεθειμένος» και χαρακτήρισε τα πράγματα στην Ελλάδα «τραγικά».

Όσο για την αφεντιά μου, θα επαναλάβω το ζουμί των γραφέντων την περασμένη Κυριακή: Δικαστική δίωξη εναντίον της Ζήμενς εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου και προσωρινή κατάσχεση του εργοστασίου της, το οποίο θα λειτουργεί κανονικά, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης για το ποσό που αντιστοιχεί στα χρήματα με τα οποία η Ζήμενς δωροδόκησε όσους δωροδόκησε. Ανάλογες απόψεις διατύπωσε ο Στέφανος Μάνος, εισηγούμενος επιπλέον, λόγω φοροδιαφυγής, πενταπλασιασμό των 100 εκατομμυρίων ευρώ ως πρόστιμο που οφείλει να καταβάλει στην Ελλάδα ο κλυδωνιζόμενος γερμανικός κολοσσός.

Θα το τολμήσει, άραγε, αυτό ο Καραμανλής;