Μέχρις εδώ…

Η κρίση στο πολιτικό σύστημα είναι εκτεταμένη. Η σήψη στον δημόσιο βίο (πολιτικό κόσμο) βαθιά. Η δυσοσμία αναδύεται από παντού. Αιτίες η διαφθορά, η ηθική απαξία, η έλλειψη αρχών και αξιών. Όλα αυτά ως συνέπεια της διαπλοκής της οικονομικής εξουσίας με την πολιτική εξουσία. Η άμβλυνση των συνειδήσεων δημοσίων ανδρών και η χαλάρωση των ηθών είναι το γόνιμο έδαφος στο οποίο ρίζωσε, βλάστησε και ανθεί το δέντρο του κακού. Το σύστημα βρίσκεται όχι μόνο σε λαϊκή απαξίωση, αλλά και σε αναποτελεσματική λειτουργία. Έτσι, ο καταγγελτικός λόγος από κάθε βήμα, δημόσιο ή μη, περιττεύει. Και είναι η ώρα της δράσης. Είναι η ώρα της πύρινης ρομφαίας. Και αυτό ανήκει στις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, οι οποίες δεν αρκεί να είναι έντιμες οι ίδιες. Πρέπει και στην πράξη, όχι στα λόγια, να μην ανέχονται την ανεντιμότητα, τη διαφθορά. Σχέσεις φιλίας ή άλλης μορφής δεν μπορούν να αποτελούν ανασταλτικό εμπόδιο στην επέμβαση για την εκκαθάριση των κομμάτων από την κόπρο του Αυγείου.
Δεν δικαιούνται πλέον να αδιαφορούν στην ενδημούσα διαφθορά, η οποία σαν το σαράκι κατατρώγει τα σωθικά του δημόσιου βίου. Η διαφθορά είναι πολύπλευρο φαινόμενο και δεν πρέπει να αποτελεί πεδίο αντιδικίας, αλλά ομοδικίας. Πρέπει να ληφθούν μέτρα από κοινού. Και τα μέτρα, για να είναι αποτελεσματικά, πρέπει να είναι σκληρά, οδυνηρά.
Μέτρο πρώτο: Ο χρηματισμός στον δημόσιο βίο εν γένει να αποτελέσει ιδιώνυμο αδίκημα και για τον «δωρητή» και για τον αποδέκτη, δηλαδή για κάθε φυσικό πρόσωπο που ασκεί δημόσια εξουσία (κυβέρνηση, Βουλή, αυτοδιοίκηση, δημόσιοι οργανισμοί κ.λπ.). Να θεσπιστούν γρήγορες διαδικασίες δίωξης με τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, σε «νόμο ευθύνης του πολιτικού κόσμου και παντός δημόσιου οργάνου».
Μέτρο δεύτερο: Να ανοίξουν και να δημοσιοποιηθούν όλοι οι εν ενεργεία και μη τραπεζικοί λογαριασμοί, ατομικοί και εγγυτέρων συγγενών, όλων όσοι άσκησαν ή ασκούν δημόσιο λειτούργημα, αλλά και λογαριασμοί μεγαλοδημοσιογράφων, και να τεθούν στη διάθεση όχι μόνο των δικαστικών αρχών, αλλά παντός ενδιαφερομένου. Από το άνοιγμα των λογαριασμών θα διαπιστωθεί το μαύρο και το παράνομο χρήμα, θα φανούν οι ροές, εισροές και εκροές και θα καταδειχθεί τόσο η προέλευσή του όσο και η διακίνηση, καθώς και η μετατροπή του σε σταθερές περιουσιακές αξίες. Η διαπίστωση απόκλισης νόμιμων και παράνομων πηγών είναι αρκετή για να θεμελιώσει την πολιτική ευθύνη και, ως εκ τούτου, τον λόγο του εξοβελισμού από κάθε κομματικό σχήμα και δημόσιο λειτούργημα με δημόσιο στιγματισμό. Οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος, οι απιστήσαντες περί την υπηρεσίαν, οι προκαλέσαντες το δημόσιο αίσθημα, οι ασελγήσαντες επί της πολιτικής αρετής, οι πλουτίσαντες ανεντίμως και επιληψήμως, οι επίορκοι του καθήκοντος, οι καταδολιεύσαντες την εμπιστοσύνη του λαού είναι εκφραστές της πολιτικής αθλιότητας και αποτελούν δεινή πρόσκληση.
Μέτρο τρίτο: Η χρηματοδότηση των κομμάτων να περιοριστεί μόνο στην κρατική επιχορήγηση και στη συνδρομή των μελών και να απαγορευτεί από κάθε άλλη πηγή χρηματοδότησης με τη θέσπιση πολιτικών και ποινικών κυρώσεων.
Μέτρο τέταρτο: Αντί να χειραγωγείται ή να «εσωχειραγωγείται» η δικαιοσύνη –και φαίνεται ότι κατά περίπτωση αυτό συμβαίνει (αλλιώς δεν εξηγείται πώς η εισαγγελική αρχή «προσπερνά» πειστήρια εγκλήματος, αποσιωπώντας τα, γεγονός το οποίο για τον οποιονδήποτε πολίτη θα αποτελούσε ποινικό αδίκημα, ενώ για τον Εισαγγελέα τι;)– να ενισχυθεί και να ενθαρρυνθεί ηθικά, ώστε «να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο».
Η εξυγίανση του δημόσιου βίου θα επιτευχθεί με τον πέλεκυ της Δικαιοσύνης επί των κεφαλών των καταχραστών. Μόνο βαρύτατες ποινές (βαθιές φυλακές) θα ικανοποιήσουν το δημόσιο αίσθημα, θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη του λαού στην πολιτική του ηγεσία, αλλά και θα συγκρατήσουν τους επιρρεπείς. Δεν πάει άλλο. Η ανοχή ισούται με συνενοχή.
Όταν ήμουν στη Βουλή με πλησιάζει ένας συνάδελφος βουλευτής στο περιστύλιο και μου λέει: «Πρόεδρε, για πολλούς συναδέλφούς μας η βουλευτική αποζημίωση είναι χαρτζιλίκι μπροστά σε μηνιαίες αποδοχές που έχουν από διάφορες εταιρείες. Μισθοδοτούνται δυστυχώς ως υπάλληλοί της». Ειλικρινά δεν το πίστεψα. Εκείνος επέμενε. Τότε, τον πιάνω από το μανίκι και του λέω: «Δώσε μου τα στοιχεία γι’ αυτά που λες τώρα και μπαίνω μέσα αμέσως (εννοούσα στην αίθουσα των συνεδριάσεων) για να κρεμάσω όλους από τα ταβάνια».
«Αυτά, όπως ξέρεις, πρόεδρε, δεν αποδεικνύονται εύκολα, αλλά να είσαι βέβαιος ότι συμβαίνουν».
Και σε αυτό είχε κάποιο δίκιο.
Είναι βέβαιο ότι αν η κατάχρηση, η κλοπή και η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος περιοριζόταν στο ήμισυ, δεν θα υπήρχε ούτε ένας έλληνας φτωχός.
Και είναι επίσης βέβαιο ότι αν ο ελληνικός λαός συνειδητοποιούσε την έκταση της διαφθοράς και την τεράστια και ανυπολόγιστη οικονομική, ηθική και κοινωνική της διάσταση, θα έκανε τη μεγαλύτερη εξέγερση όλων των εποχών και όλων των λαών. Πριν να είναι αργά, κύριοι αρχηγοί, επιτελέστε τους άθλους του μυθικού Ηρακλή.
Κύριε πρωθυπουργέ, κύριε πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ, κόψτε τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, καθαρίστε την κόπρο του Αυγείου από τα κόμματά σας, εξοντώστε τις Στυμφαλίδες όρνιθες, τον Ερυμάνθιο Κάπρο, μην αδρανείτε άλλο. Μέχρις εδώ!
Και ύστερα από την εκκαθάριση αναπροσαρμόστε και ανυψώστε τη δράση και τις πολιτικές σας στο ύψος των περιστάσεων, προσανατολιστείτε στα μεγάλα εσωτερικά ζητήματα που βασανίζουν τον λαό και υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή και επικεντρώστε την υπέρτατη προσοχή σας στα μείζονα εξωτερικά ζητήματα που απειλούν το μέλλον του έθνους και του ελληνισμού.
e.mail: [email protected]