Θυμάστε την παραίτηση Καστανίδη;

Αναφέρομαι στην παραίτηση που ο θεσσαλονικιός πολιτικός είχε υποβάλει στις 30 Αυγούστου 1997, έπειτα από μια θυελλώδη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, στην οποία ο ίδιος είχε ζητήσει προστασία από τα εις βάρος του δημοσιεύματα που είχαν προηγηθεί.
Η προστασία και η κάλυψη που ζήτησε δεν του δόθηκε, με αποτέλεσμα ο Χάρης να οδηγηθεί τότε στην παραίτηση.
Να σημειώσω πως τις προηγούμενες ημέρες (πάντα εκείνης της εποχής), υπήρξε ομοβροντία δημοσιευμάτων που εμφάνιζαν τον Κώστα Σημίτη να έχει επικρίνει τον υπουργό του για καθυστερήσεις και αγκυλώσεις στο υπουργείο Μεταφορών (κάποια τον επέκριναν για ανικανότητα και ακινησία). Τα δημοσιεύματα ανήμερα της 30ής Αυγούστου -ημέρας συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου- ήταν τα τελευταία μιας σειράς αρνητικών για τον ίδιο σχολίων, τα οποία ο Καστανίδης χρέωσε (ύστερα από την έρευνα που έκανε) στον στενό συνεργάτη του τότε πρωθυπουργού, Θόδωρο Τσουκάτο. Ο Χάρης εκτιμούσε -τότε- ότι μέσω των εχθρικών δημοσιευμάτων κάποιοι ήθελαν να τον σπρώξουν στην έξοδο για να κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους.
Η παραίτηση Καστανίδη είχε χαρακτηρισθεί από πολλούς τότε ως «περίεργη», «υπερβολική» και «ακατανόητη», αλλά έγινε ασμένως αποδεκτή από τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος όρισε νέο υπουργό τον Τάσο Μαντέλη.
Μάλιστα με δημοσιεύματα συνεχίστηκε ο διασυρμός του Καστανίδη με επικριτικά σχόλα που αναφέρονταν τόσο σε χαμηλή απόδοση στην προώθηση του κυβερνητικού έργου, όσο και στον ιδιότυπο χαρακτήρα του.
Θυμίζω επίσης ότι στην επιστολή παραίτησής του ο κ. Καστανίδης είχε κάνει λόγο για «ορισμένους (που) εκλαμβάνουν την παρουσία μου στο υπουργείο Μεταφορών ως εμπόδιο στην ελεύθερη άσκηση των παιγνίων τους…». Περισσότερα δεν είχε πει, αν και κάποιοι συνεργάτες του μιλούσαν υπαινικτικά και για άλλα, «τα οποία συνδέονται με τις υπό διαπραγμάτευση προμήθειες και έργα οργανισμών».
Ένδεκα χρόνια μετά, η ιστορία εκδικείται και η μυστηριώδης παραίτηση του Καστανίδη επανέρχεται στο προσκήνιο, ως άμεσα σχετιζόμενη με τα πρωτοπαλίκαρα του Σημίτη (Τσουκάτο και Μαντέλη) που βρέθηκαν ανακατωμένοι στα κιτάπια της αμαρτωλής εταιρείας.
Μήπως ήρθε η ώρα αυτός να πει περισσότερα αλλά και το ΠΑΣΟΚ να ψάξει με ειλικρίνεια στη σαπίλα που κυριαρχούσε στο βασίλειο των Τσουκατομαντέληδων;

Τα αλαλάζοντα κύμβαλα

Την ώρα που ολοκληρωνόταν στην παραλία του Λευκού Πύργου το 27ο Φεστιβάλ Βιβλίου -που ήταν αφιερωμένο στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου-Γαβριήλ Πεντζίκη- με πρωτοβουλία της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε στον ίδιο χώρο η καθιερωμένη τα τελευταία χρόνια εκδήλωση τιμής για τον… Μεγαλέξανδρο.
Την εκδήλωση άνοιξε η Φιλαρμονική του Δήμου Θεσσαλονίκης, ενώ το καλλιτεχνικό πρόγραμμα περιελάμβανε χοροθέατρο του Ντίνου Φανάρα με θέμα «Μαχών Αρτίσματα».
Οι μετέχοντες -μεταξύ των οποίων οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Γκιουλέκας, Γιώργος Ορφανός, Απόστολος Τζιτζικώστας, Θεόδωρος Καράογλου, ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος, ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης Στ. Παπαθαμελής κ.ά.- συγκεντρώθηκαν γύρω από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, για να ακούσουν τους γνωστούς ομιλητές -Ψωμιάδη και Άνθιμο- να μιλάνε για… τον πρόγονό τους.
«Ο Μέγας Αλέξανδρος πρότυπο ηγέτη» ήταν ο τίτλος της ομιλίας του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου, κύριου ομιλητή της εκδήλωσης, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε: «Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε το αίμα μας για την Ελλάδα και τη Μακεδονία, ποτέ όμως σπιθαμή γης και το όνομα της Μακεδονίας σε κάποιους Σκοπιανούς επίδοξους αλλά ανόητους κατακτητές».
Ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης κατηγόρησε τους Σκοπιανούς για πλαστογραφία της ιστορίας. «Δίνουμε μάχη μνήμης και δεν παραχωρούμε το όνομα Μακεδονία ή παράγωγό του», δήλωσε, ενώ προέτρεψε τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή να ασκεί «βέτο μέχρι να συνέλθουν οι Σκοπιανοί».
Απάντηση στην πρωτοβουλία των Άνθιμου – Ψωμιάδη (κυρίως στον πρώτο) έδωσε εμμέσως πλην σαφώς λίγες ημέρες αργότερα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που τόνισε ότι η Εκκλησία δεν είναι ακροδεξιό σωματείο και πως δεν πρέπει να θεωρείται «κύμβαλο αλαλάζον». «Έχω περάσει και χειρότερα», ήταν η απάντηση του Άνθιμου, όταν ρωτήθηκε για τα λόγια αποδοκιμασίας του Αρχιεπισκόπου στην Ιερά σύνοδο.