Η μέγιστη υποκρισία
Αναφέρονται στη φτώχεια σαν να είναι περίπου καιρικό φαινόμενο, κρύβοντας το γεγονός ότι αποτελεί βασική συνέπεια στη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος και της πολιτικής που οι ίδιοι υπηρετούν. Τα κόμματα αυτά κυβέρνησαν σε σειρά ευρωπαϊκών χωρών τις τελευταίες δεκαετίες και συνδιαμόρφωσαν το Μάαστριχτ, τη στρατηγική της Λισσαβώνας, όλες τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ που σήμερα προκαλούν τη δραματική επιδείνωση της ζωής της εργατικής οικογένειας. Είναι τα κόμματα που σε παγκόσμιο επίπεδο προώθησαν και προωθούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη σήμερα το κεφάλαιο.
Είναι προκλητικό οι εκπρόσωποί της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να παρουσιάζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως εκπρόσωποι της ειρήνης, τη στιγμή που δεν υπάρχει ούτε ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος από τον Α΄ Παγκόσμιο μέχρι και σήμερα που δεν τον στήριξε η σοσιαλδημοκρατία. Δεν ήταν το Εργατικό Κόμμα του Μπλερ και η κεντροαριστερή κυβέρνηση του Ντ’ Αλέμα που βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία; Δεν ήταν η ελληνική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που έδινε γη και ύδωρ στα νατοϊκά στρατεύματα; Οι λαοί των Βαλκανίων, όπως και του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Μέσης Ανατολής, γνώρισαν από πρώτο χέρι και πολύ καλά τη «συμβολή» της σοσιαλδημοκρατίας στην ειρήνη.
Αντίστοιχα πρόκληση είναι και το όψιμο «ενδιαφέρον» τους για τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού του Πακιστάν. Αποσιωπούν ότι η σοσιαλδημοκρατία, που όχι μόνο πρόσφερε απλόχερα τη στήριξή της, αλλά συμμετείχε ενεργά στην έμπνευση και υλοποίηση του «αντιτρομοκρατικού πολέμου», αξιοποίησε τον δικτάτορα Μουσάραφ ως σύμμαχο. Και βέβαια δεν συνιστούν στη νέα κυβέρνηση του Πακιστάν να επαναφέρει στη θέση τους τους απολυμένους από τον Μουσάραφ δικαστές, που διώχθηκαν επειδή ερεύνησαν για την τύχη χιλιάδων εξαφανισμένων.
Η ουσία είναι η εξής: Με γενικόλογες αναφορές τα κόμματα που συμμετέχουν στη Σοσιαλιστική Διεθνή επιχειρούν να κρύψουν τη χρεοκοπία, το αποκρουστικό πρόσωπο της σοσιαλδημοκρατίας. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, και στην Ελλάδα, έχουν συγκεντρωμένη εμπειρία. Πρέπει γρήγορα και αποφασιστικά να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα για όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα κάθε απόχρωσης, καθώς και για τα συντηρητικά. Και να δράσουν.