Η ΕΕ σε πολιτική και ηθική παρακμή

Φαίνεται ότι στο στρατόπεδο των ευρωσοσιαλιστών υπάρχουν πολλοί που αγωνίζονται για να περνάνε ευκολότερα οι αντεργατικές θέσεις. Η κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη έγινε από τους σοσιαλιστές. Οι δεξιοί απλώς ήσαν οι φανεροί ουραγοί. Ήθελαν την εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους και την καταλήστευση των εργαζομένων, αλλά δεν τολμούσαν. Οι σοσιαλιστές τολμάνε. Φυσικά με διάφορα ανταλλάγματα, κυρίως πολιτικά. Τι είναι όμως το opt-out και τι σημαίνει για τον εργαζόμενο; Το opt-out είναι η ρήτρα αυτοεξαίρεσης ενός εργαζομένου από τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας.

Σύμφωνα με τις προτάσεις της Κομισιόν, τις οποίες ενέκρινε το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης, το ανώτατο όριο του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας εξακολουθεί να παραμένει το 48ωρο (δηλαδή 9,5 ώρες εργασίας για 5ήμερη εργατική εβδομάδα ή 8 ώρες εργασίας για 6ήμερη εβδομάδα), όμως ο κάθε εργαζόμενος θα έχει τη δυνατότητα να συμφωνήσει διαφορετικό χρόνο ημερήσιας απασχόλησης, κάνοντας χρήση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης (opt-out) από το ανώτατο όριο των 48 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας. Επομένως, για να εφαρμοστεί η ρήτρα αυτοεξαίρεσης απαιτείται ατομική σύμβαση μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Για τους εργαζομένους που θα κάνουν χρήση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης ο ανώτατος χρόνος εργασίας δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 60 ώρες εβδομαδιαίως (δηλαδή 12 ώρες εργασίας για 5ήμερη εβδομάδα!). Στην περίπτωση που ο ανενεργός χρόνος εργασίας (π.χ. διάλειμμα για μεσημβρινή τροφή) υπολογίζεται σαν κανονικός χρόνος εργασίας, τότε η εβδομαδιαία απασχόληση δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 65 ώρες! Για όσους φυσικά κάνουν χρήση του opt-out.
Για την εφαρμογή του opt-out πρέπει να συντρέχουν τρεις βασικές προϋποθέσεις: α) να υπάρχει (έγγραφη;) συμφωνία του εργαζομένου μέσα στον πρώτο μήνα από την πρόσληψή του στην επιχείρηση, β) η αποχώρηση του εργαζομένου από το καθεστώς opt-out είναι ελεύθερη χωρίς την επιβολή κυρώσεων (έτσι χρυσώνεται το χάπι!) και γ) οι εργοδότες πρέπει να τηρούν ξεχωριστά μητρώα για τους εργαζομένους που έχουν υπαχθεί στο καθεστώς opt-out. Σημειώνουμε ότι οι εισηγήσεις της Κομισιόν και η απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Απασχόλησης δεν κάνουν μνεία για την όποια προσαύξηση του μισθού ή του ημερομισθίου για όσους υπαχθούν στο καθεστώς αυτό, ούτε η 12ωρη ημερήσια απασχόληση προβλέπεται να θεωρείται υπερωριακή για τις ώρες εργασίας πέραν των 48 εβδομαδιαίως. Προφανώς αυτά τα «επουσιώδη» θέματα θα αποτελούν αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Αυτό είναι το πλαίσιο των νέων εργασιακών σχέσεων που θέλει να οικοδομήσει η ΕΕ! Τώρα τον τελικό λόγο τον έχει το Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο θα κληθεί το προσεχές φθινόπωρο να εγκρίνει την απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Απασχόλησης.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για τους εργαζομένους; Εάν τα παραπάνω υιοθετηθούν τελικά χωρίς τροποποιήσεις ή προσθήκες και εκδοθεί σχετική κοινοτική οδηγία, αυτό θα σημαίνει ότι τα κράτη-μέλη θα μπορούν ελεύθερα να υιοθετήσουν το 60ωρο (ή το 65ωρο) της εβδομαδιαίας απασχόλησης με το καθεστώς της ρήτρας αυτοεξαίρεσης. Δεδομένου ότι με το καθεστώς αυτό μειώνεται το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, θα θεωρηθεί για τα κράτη-μέλη που θα το υιοθετήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Έτσι, η Κομισιόν ελπίζει ότι τελικά όλα τα κράτη-μέλη θα ενσωματώσουν στις νομοθεσίες τους τις ρυθμίσεις της κοινοτικής αυτής οδηγίας. Και όλοι προβλέπουν ότι τα νέα κράτη-μέλη, που προέρχονται από το κομμουνιστικό καθεστώς, θα σπεύσουν να υιοθετήσουν την οδηγία αυτή, καθώς εύκολα καταπίνουν αμέσως κάθε «καραμέλα» που προσφέρει η ελεύθερη αγορά. Έτσι ελπίζουν ότι το 48ωρο γρήγορα θα αποτελέσει και επίσημα πλέον παρελθόν. Φυσικά οι εργαζομένοι θα μπορούν ελεύθερα να γιορτάζουν την εργατική Πρωτομαγιά. Και ίσως καθιερωθεί και η παγκόσμια «ημέρα του εργάτη opt-out». Έτσι για να εκφράζεται η ευγνωμοσύνη της εργοδοσίας στα θύματά της! Και η ουσιωδέστερη ίσως ρύθμιση είναι ότι ο χρόνος απασχόλησης, που αποτελεί βασική ρύθμιση του Εργατικού Δικαίου, με πλήθος παρενέργειες, παύει πλέον να ρυθμίζεται με νόμο του κράτους και η σχετική αρμοδιότητα μετακυλίεται πλέον στις «αγαθοποιές» δυνάμεις της αγοράς!
Ίσως η πλέον αρνητική πλευρά των νέων ρυθμίσεων θα είναι η ραγδαία αύξηση της ανεργίας, κυρίως στις μεγάλες ηλικίες των εργαζομένων, εκείνων που βρίσκονται στον «προθάλαμο» της συνταξιοδότησης. Ποιος εργαζόμενος ηλικίας 50 ετών και άνω, που κουβαλάει ενδεχομένως και ορισμένα προβλήματα υγείας, είναι δυνατόν να αντέξει σε 12ωρη συνεχή εργασία; Οι σωματικές του δυνάμεις δεν τον βοηθούν. Οι εργοδότες θα επιδιώξουν την πρόσληψη εργατοτεχνικού και υπαλληλικού προσωπικού πρόθυμου να υπαχθεί στο καθεστώς opt-out και το ίδιο θα γίνει και με το προσωπικό που υπηρετεί. Προσωπικά έχω τη γνώμη ότι όποιος εργαζόμενος αρνείται να υπαχθεί στη ρήτρα αυτοεξαίρεσης (από το 48ωρο) δύσκολα θα βρίσκει δουλειά και ακόμη δυσκολότερα θα διατηρείται στη δουλειά του. Η αύξηση λοιπόν της ανεργίας θα είναι γεγονός κατά την άποψή μας. Στον Καιάδα λοιπόν όσοι εργαζόμενοι δεν δέχονται το καθεστώς opt-out. Άλλωστε η υψηλή ανεργία είναι που καθιερώνει όλες τις αντιεργατικές ρυθμίσεις που σοφίζονται οι σκοτεινοί εγκέφαλοι του καπιταλισμού.
Οι υπουργοί Απασχόλησης συμφώνησαν και σε κάτι άλλο. Να υιοθετηθεί από την εργατική νομοθεσία των κρατών-μελών ο θεσμός της προσωρινής απασχόλησης, με ίση μεταχείριση των εργαζομένων κανονικής και προσωρινής απασχόλησης. Η ίση μεταχείριση θα αφορά το ημερομίσθιο, τους όρους αμοιβής, τα επιδόματα μητρότητας, τις πάσης φύσεως αποζημιώσεις και την παροχή ίσων ευκαιριών στις συλλογικές διευκολύνσεις (π.χ. φύλαξη παιδιών, διευκολύνσεις μετακίνησης κ.λπ.). Μετά την part time απασχόληση μερικών ωρών θα έχουμε στο μέλλον και την προσωρινή απασχόληση. Ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης. Η σχετική κοινοτική οδηγία (αν τελικά εγκριθούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις) θα δίνει τη δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων για την προσωρινή απασχόληση και σε εθνικό επίπεδο. Έτσι όμως η ανεργία θα ανεβοκατεβαίνει σαν ασανσέρ, ανάλογα με τις εποχιακές ανάγκες των επιχειρήσεων. Ο εργαζόμενος καθίσταται πλέον res – πράγμα, που τον χρησιμοποιούμε όποτε και όσο μας εξυπηρετεί, δηλαδή η διάρκεια της αμοιβής του είναι αόριστη και εντελώς ακαθόριστη. Μια ανήθικη και συνεπώς κοινωνικά απαράδεκτη περιθωριοποίηση ενός σημαντικού τμήματος του κοινωνικού συνόλου. Πού είναι το τάχα κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απασχόληση; Πού είναι οι πολιτικές στήριξης του εισοδήματος των ευπαθών κοινωνικών τάξεων; Πού είναι ο σεβασμός στην προσωπικότητα του εργαζομένου; Τώρα η ΕΕ καλεί τους εργαζομένους να θυσιαστούν για να διασωθεί ο κλονιζόμενος οικονομικός νεοφιλελευθερισμός. Αυτή είναι η ΕΕ. Δοξάστε την. Ο χρόνος εργασίας υπήρξε ανέκαθεν αντικείμενο σφοδρής αντιπαλότητας μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων. Πολλοί αγώνες, πολλές θυσίες με τους εργαζομένους να διεκδικούν την τριχοτόμηση του 24ωρου, με οκτώ ώρες δουλειά. Η ΕΕ στυλοβάτης και τυφλό όργανο του μεγάλου κεφαλαίου αρκετές φορές στο παρελθόν αποπειράθηκε να σπάσει το 8ωρο και να απελευθερώσει τη διάρκεια του χρόνου εργασίας. Πότε με την προσπάθεια έγκρισης της περίφημης Οδηγίας Μπολκενστάιν και πότε με την απόπειρα τροποποίησης της Οδηγίας 2003 του 1988 για τον χρόνο εργασίας. Οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν και οι υφιστάμενες εργασιακές σχέσεις άντεξαν, καθώς Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα (2005) τις πολέμησαν σκληρά.
Τώρα το μέτωπο αντίστασης στα κελεύσματα του μεγάλου κεφαλαίου έχει σοβαρά εξασθενίσει. Η υπουργός Απασχόλησης κ. Πετραλιά έδωσε μόνη τη μάχη και τελικά αναγκάστηκε προς τιμήν της να αποχωρήσει από το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης. Αυτή έκανε το καθήκον της όπως το είχε κάνει και με το παραπάνω και ο προκάτοχός της στο υπουργείο Σάββας Τσιτουρίδης. Τώρα το βάρος πέφτει στην κυβέρνηση, που θα πρέπει να απορρίψει τις προτάσεις της Κομισιόν στην περίπτωση που αυτές τελικά εγκριθούν και από το Ευρωκοινοβούλιο. Πάντως η κ. Πετραλιά προκάλεσε την οργή των εν Ελλάδι διαβιούντων Βρυξελλανθρώπων, τυφλών πολιτικά και επομένως και νοητικά.
Σε μια εποχή όπου οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης με την ξέφρενη κούρσα της ακρίβειας και τη σημαντική άνοδο του πληθωρισμού, με το ευρώ να εξασθενίζει σε αγοραστική δύναμη και η φτώχεια να χτυπάει την πόρτα του μικρομεσαίου εισοδήματος νοικοκυριών, έρχεται η ΕΕ να ταράξει τις εργασιακές σχέσεις και να προκαλέσει ανασφάλεια στους εργαζομένους και να τους υποχρεώσει σε 12ωρη ημερήσια εργασία! Όπισθεν ολοταχώς. Η κυρία Πετραλιά χαρακτήρισε αδόκιμο το πολιτικό μήνυμα που αποστέλλει η ΕΕ στους εργαζομένους. Δεν είναι απλώς αδόκιμο. Είναι απάνθρωπο και πιστεύω ότι γρήγορα θα αναγκαστεί η ΕΕ να αποσύρει τις εισηγήσεις της, γιατί τυχόν έγκριση και εφαρμογή τους θα μας φέρει στην εποχή του σκοτεινού εργατικού μεσαίωνα, του 17ου και 18ου αιώνα.
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα οι εργαζόμενοι να μετρήσουν τους πραγματικούς φίλους τους και η συνδικαλιστική τους ηγεσία, μακριά από κομματικές επιρροές, να διακηρύξει ότι η εργατική τάξη βρίσκεται υπό διωγμό. Να γιατί σε όποια χώρα έγινε δημοψήφισμα για την ευρωσυνθήκη αυτή μαυρίστηκε. Οι εργαζόμενοι κατάλαβαν τον σκοτεινό ρόλο της ΕΕ και θα την καταδικάσουν σε πολιτική παρακμή, αφού μόνη της διάλεξε την ηθική παρακμή της!