επικαιρότητα
Η ατζέντα της έκτακτης αυτής Συνόδου Κορυφής περιείχε δύο καυτά θέματα: α) Την υιοθέτηση μέτρων για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και β) τη μεθοδολογία στραγγαλισμού της επιθυμίας των ευρωπαίων πολιτών να ριχτεί στον κάλαθο των αχρήστων η Συνθήκη της Λισσαβώνας, δηλαδή η «διαχείριση» του θρυλικού «όχι» των Ιρλανδών. Το πρώτο, θέμα της καθημερινότητας του ευρωπαίου πολίτη και το δεύτερο, θέμα με ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Στο θέμα της ακρίβειας μπήκε ταφόπλακα. Πέρασε η γραμμή Μπαρόζο να αφήσουμε το πρόβλημα να ωριμάσει μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού και το φθινόπωρο το ξανασυζητάμε. Θεωρήθηκε από τους «σοφούς» της Συνόδου, αρχηγούς και εκλεγμένους πρωθυπουργούς ότι δεν είναι θέμα εξαιρετικά επείγον και μπορεί να μπει στο ντοσιέ των προς συζήτηση θεμάτων στο απώτερο μέλλον! Οι φτωχοί μια ζωή στερημένοι είναι και μπορούν να περιμένουν. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Αυτή η αντίληψη πέρασε στους κορυφαίους της ΕΕ. Και υπήρξε και μια άλλη άποψη. Η λήψη μέτρων κατά της ακρίβειας θα δυσαρεστήσει τις δυνάμεις της αγοράς. Και τότε ποια θα είναι η θέση της Κομισιόν και των κυβερνήσεων των κρατών-μελών; Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι οι δυνάμεις της αγοράς εξουσιάζουν τις περισσότερες κυβερνήσεις. Και τις έχουν καθυποτάξει με τη διαπλοκή. Απραξία λοιπόν στο τόσο σοβαρό αυτό πρόβλημα. Έτσι τα μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας ουσιαστικά παραμένουν στην αρμοδιότητα των κυβερνήσεων των κρατών-μελών και εννοείται ότι θα πρέπει να είναι συμβατά με τις επιδιώξεις και τις δομές της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Προς Θεού, δεν θα πρέπει να προσβάλουν τα δικαιώματα των κερδοσκόπων, των αισχροκερδών και των μεσαζόντων. Και αυτοί ευρωπαίοι πολίτες είναι και έχουν την προστασία των δικαιωμάτων τους. Κάτι τέτοια σκέφτηκαν οι εκλεγμένοι από τον λαό ηγέτες. Και έβαλαν ταφόπλακα στα μέτρα για την ακρίβεια. Για την Ελλάδα αυτά σημαίνουν ότι παραμένουμε στα 41+7 μέτρα του Φώλια!
2 Στην αγγλόφωνη έκδοση της αιγυπτιακής εφημερίδας «Αλ Αχράμ» διαβάσαμε εντελώς τυχαία μια ανάλυση για τις προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Μια περικοπή του άρθρου είναι πολύ σημαντική. Διαπιστώνει ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται πόσο η κυβέρνηση Μπους έβλαψε την υπόληψή τους και αυτό θα είναι το κεντρικό θέμα που θα απασχολήσει τους πολιτικούς και την κοινωνία των ΗΠΑ. Ο συντάκτης του άρθρου έχει δίκαιο στη διαπίστωσή του ότι η πολιτική Μπους έβλαψε την υπόληψη των Αμερικανών. Και όχι μόνον των Αμερικανών και των ΗΠΑ, αλλά και όσων συμμάχων ηγετών είχαν την αφέλεια να ακολουθήσουν ή να στηρίξουν τις τυχοδιωκτικές επιλογές του Μπους. Οι Αμερικανοί, αλλά κυρίως η διεθνής κοινή γνώμη, πρέπει να αντιληφθούν πόσο οι κυβερνήσεις Κλίντον και Μπους από το 1993 και μετά έβλαψαν την υπόληψη σχεδόν όλων των διεθνών οργανισμών, ακόμη και του ΟΗΕ, τους οποίους κατέστησαν τυφλά όργανα εξυπηρέτησης των ζωτικών τους συμφερόντων, αδιαφορώντας για τη διεθνή νομιμότητα. Καταρρακώθηκε η διεθνής νομιμότητα από τους Κλίντον και Μπους και μειώθηκε ο σεβασμός των κρατών προς τους διεθνείς οργανισμούς και προς τους κανόνες του δικαίου που πρέπει να κυριαρχούν στις διεθνείς διακρατικές σχέσεις. Οι Κλίντον και Μπους έδρασαν σαν οδοστρωτήρες και ισοπέδωσαν τα πάντα εν ονόματι της εξυπηρέτησης των αμερικανικών συμφερόντων και ορισμένων γιγαντιαίων αμερικανικών εταιρειών. Όμως αυτά τα τόσο ουσιώδη προβλήματα για τη διεθνή κοινότητα και για τα ατομικά μας δικαιώματα πολύ φοβάμαι ότι δεν θα είναι το κεντρικό θέμα που θα απασχολήσει τους πολιτικούς και την κοινωνία των ΗΠΑ. Και διατηρώ επιφυλάξεις για την ορθότητα της άποψης αυτής του συντάκτη του άρθρου της «Αλ Αχράμ». Από τους αμερικανούς πολιτικούς δεν μπορεί να περιμένει κανείς σπουδαία πράγματα για αλλαγή της μέχρι τώρα συμπεριφοράς των ΗΠΑ στις διεθνείς σχέσεις. Και ο αμερικανικός λαός παραμένει στο σκοτάδι της ελλιπούς πληροφόρησης ή της παραπληροφόρησης για τα διεθνή προβλήματα. Έτσι, δεν είναι σε θέση να διαμορφώνει σωστή άποψη. Μόνη ελπίδα να ξυπνήσουν οι πολιτικοί των άλλων δυτικών κρατών. Και να ορθώσουν το ανάστημά τους στις αμερικανικές παρανομίες.