10 φορές πιο ακριβά τα κεράσια φθάνουν από το χωράφι στην Αθήνα!

Είναι τόσο ανεξέλεγκτη η αγορά και τόσο καλά οργανωμένοι οι ίδιοι που τα μέτρα της κυβέρνησης ούτε σαν… ασπιρίνες δεν μπορούν να λειτουργήσουν.
Το «Π» είχε αποκαλύψει με δημοσιεύματά του πριν 15 μέρες πώς λειτουργούν τα κυκλώματα των κερδοσκόπων και πώς… τινάζονται στα ύψη οι τιμές. Είχε μάλιστα αναφέρει και συγκεκριμένα μέτρα που πρότειναν παράγοντες της αγοράς για την αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας. Όμως τίποτε απ’ αυτά δεν υιοθετήθηκε και ο αρμόδιος υπουργός εξακολουθεί να ανακοινώνει μέτρα που δεν έχουν αποτέλεσμα. Έτσι η ακρίβεια φουντώνει και οι κερδοσκόποι κάνουν καθημερινά νέο… πάρτι!
Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι ότι τελικά τη… νύφη την πληρώνουν οι παραγωγοί των περιοχών που υποφέρουν τα τελευταία χρόνια από τις φωτιές και τους σεισμούς. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τα πετροκέρασα (καραμέλες) στην ορεινή Ηλεία οι παραγωγοί τα διαθέτουν στους εμπόρους με το ζόρι 0,40-0,50 ευρώ (σ.σ.: και λέμε με το ζόρι γιατί πιέζουν να τα πάρουν ακόμα φθηνότερα) για να φθάσουν στις λαϊκές αγορές της Αθήνας (που υποτίθεται ότι πουλάνε φθηνότερα) στα 4 ή 4,5 ευρώ το κιλό! Δηλαδή 10 φορές πάνω από την τιμή αγοράς! Ποιος καρπώνεται τη διαφορά; Ποιος πλουτίζει σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών; Όλο αυτό το χρήμα πού πάει; Είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιες αποκλίσεις στις τιμές και το υπουργείο να… κοιμάται ήσυχο; Είναι σωστό κάποιοι να… ληστεύουν έτσι ασύστολα τον κόσμο και να μην… ενοχλείται κανένας αρμόδιος;
Το φρούτο όμως είναι η μια πλευρά του λόφου. Γιατί και η άλλη είναι εξίσου δραματική. Είναι η πλευρά των ειδών ένδυσης και υπόδησης που παρουσιάζει παρόμοιες… ανυψωτικές τάσεις στις τιμές. Όπως καταγγέλλει αναγνώστης μας που ταξίδεψε πριν λίγες μέρες στο Μιλάνο, σε μια πόλη δηλαδή από τις ακριβότερες της Ευρώπης, αγόρασε τρία πουκάμισα της γνωστής μάρκας Πολ Σαρκ, δίνοντας 299 ευρώ, περίπου 100 το ένα. Στην Αθήνα βρήκε το ίδιο πουκάμισο, ίδιας μάρκας ακριβώς και ποιότητας από 180 ευρώ έως 200 ευρώ!
Ποιος είναι αρμόδιος να πει με υπευθυνότητα εάν υπάρχει αισχροκέρδεια και να ενημερώσει ανάλογα τον καταναλωτή; Γιατί δεν γίνονται οι σχετικοί έλεγχοι ώστε να προστατευθούν οι πολίτες;
Αναπάντητα ερωτήματα στη χώρα όπου η ανεργία και η ακρίβεια καλπάζουν, την ίδια ώρα που οι τιμές «χορεύουν» στους δικούς τους ρυθμούς.
Χρυσάφι το καρπούζι
Που φτάσαμε… Επί εποχής της κακομοίρας της δραχμούλας το καρπούζι δεν ξεπερνούσε τις 30 δρχ. το κιλό – και στο φουλ της παραγωγής έπεφτε και στις 10 δρχ. Σήμερα, ασφαλώς κάπου θα έχει πάρει το… μάτι σας πόσο ψηλά, χάρις στο… σίγουρο ευρώ, έχει πετάξει το καρπουζάκι, που ήταν πάντα ο αγαπημένος σύντροφος στο τραπέζι και του πιο φτωχικού σπιτιού. Από 0,40 μέχρι 0,60 ευρώ το κιλό, που σημαίνει 137 έως 205 δρχ. το κιλό! Δηλαδή και το καρπούζι έγινε χαβιάρι, χάριν της ΟΝΕ και της… νομισματικής σταθερότητας, που οδήγησε τους πολίτες και τα νοικοκυριά να νοσταλγούν (και να τρέχουν τα… σάλια τους) τη… χρυσή -αυτό πετύχατε κύριε Σημίτη- εποχή της δραχμούλας… που κι αυτήν την ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΜΕ για να κοπεί άλλος ένας πανάρχαιος δεσμός με την Ιστορία μας…