ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ!
Σχέσεις… ανύπαρκτες, καθώς τα λίγα χρόνια της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία ήταν αρκετά για να αποδειχθεί πόσο ευάλωτα ήταν όσα συνέδεαν τα κυβερνητικά στελέχη μεταξύ τους.
Κάθε στέλεχος έχει οριοθετήσει αυστηρά τον χώρο του, μέσα σε αυτόν κινείται, και τελικά ψάχνει κανείς τους… εφαπτόμενους κύκλους για να εντοπίσει τη σχέση τους.
Είναι τέτοια η αποξένωση που σε ορισμένες περιπτώσεις οι υπουργοί συνεννοούνται διά απεσταλμένων και διευθυντών. Οι διευθυντές μεσολαβούν στις σχέσεις τους με άλλους υπουργούς και με διευθυντές οργανισμών.
Την έλλειψη αλληλεγγύης την ανέδειξαν τα προβλήματα που προέκυψαν από τις αποκαλύψεις ή δήθεν αποκαλύψεις των μέσων ενημέρωσης, όταν δηλαδή κάποιο στέλεχος εβάλλετο και ουδείς τον βοηθούσε. Αυτό συνέβαινε κατά τα πρώτα χρόνια της νέας διακυβέρνησης. Η συνέχεια υπήρξε περισσότερο απογοητευτική.
Τα κυβερνητικά στελέχη όχι μόνον δεν διαθέτουν σύμπνοια και διάθεση για συνεργασία, αλλά και αλληλοϋπονομεύονται και έχουν ξεκινήσει έναν άνευ προηγουμένου αγώνα διαβολής ο ένας του άλλου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το παραπάνω στέλεχος, που προβληματίζεται για την κατάσταση που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο, υπογράμμιζε ότι «θα είναι θαύμα εάν βρεθεί ένας υπουργός ή ένας υφυπουργός που στο παρασκήνιο και σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες του να εκθειάζει τους συναδέλφους του. Συνήθως τους βρίζει και τους υπονομεύει».
Η κατάσταση αυτή οφείλεται είτε στην απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης είτε στην ανασφάλεια είτε σε ένα είδος… κυβερνητικής κούρασης, που όμως συνήθως εμφανίζεται έπειτα από πολλές τετραετίες και όχι στην αρχή της δεύτερης τετραετίας μιας νέας σχετικά κυβέρνησης.
Τα σημάδια αυτά της… απόλυτης κούρασης επικαλούνται ως μια ακόμη πρόσθετη απόδειξη για την ανάγκη να γίνουν αλλαγές όσοι επιδιώκουν τον ανασχηματισμό. Κάτι που δεν φαίνεται στον ορίζοντα, παρότι έχουν αυξηθεί κατά πολύ οι συγκρούσεις και έχει διογκωθεί η διάθεση τεμπελιάς, η μη συνεργασία και κυρίως η άνευ προηγουμένου άρνηση αλληλεγγύης μεταξύ υπουργών.
Έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο η αποξένωση, ώστε, ακόμη κι όταν αυτό επιβάλλεται, ο ένας υπουργός δεν παίρνει τον άλλο τηλέφωνο για να ζητήσει βοήθεια και συμπαράσταση στο έργο του…
H στάση αυτή υπουργών, υφυπουργών και προέδρων οργανισμών διαμορφώνει ένα σκηνικό απόλυτου τέλματος, αφού στα περισσότερα μείζονα ζητήματα απαιτείται συνεννόηση και συνεργασία για να προωθηθούν λύσεις προς όφελος των πολιτών. Τα περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης ενδιαφέρονται μόνον για την εξυπηρέτηση της κομματικής τους πελατείας, ώστε να διαμορφωθεί ένα ρεύμα υπέρ τους στις προσεχείς εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Η κατάσταση αυτή περιχαρακώνει τους βουλευτές, οι οποίοι διαμορφώνουν προσωποπαγείς κομματικούς «στρατούς» πιστών που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους. Αυτό βέβαια δεν βοηθά καθόλου στη διαμόρφωση παραταξιακής συνείδησης. Οι βολεμένοι οπαδοί ορκίζονται στο όνομα του ευεργέτη τους και όχι κατ’ ανάγκην της παράταξης την οποία υπηρετεί (;) o ευεργέτης τους…
Το κλίμα γίνεται χειρότερο εξ αιτίας των υπογείων διαδρομών, καθώς οι προσωποπαγείς αυτές «κοινότητες» αντιπαρατίθενται ανάλογα με τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα των αντιπάλων βουλευτών και υπουργών. Αφού δεν λέει μια καλή κουβέντα π.χ. ο υπουργός τάδε για τον υπουργό δείνα, τότε δεν λέει καλή κουβέντα και ο διευθυντής του γραφείου του…
Όσο ο χρόνος περνά, τόσο ισχυροποιούνται τα στρατόπεδα αυτά και διαμορφώνουν σκηνικό «ισορροπιών τρόμου» μέσα στις κοινοβουλευτικές ομάδες. Το σκηνικό αυτό λίγο φαίνεται να επηρεάζει την έτσι κι αλλιώς προβληματική πορεία των κομμάτων της αντιπολίτευσης, βλάπτει όμως πολύ την αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής παράταξης που ψάχνει να βρει τον βηματισμό της για να επιλύσει ένα πρόβλημα χωρίς να θίξει τον άλφα ή τον βήτα υπουργό.
Είναι χαρακτηριστικό πως κορυφαίο στέλεχος που γνωρίζει το τι ακριβώς συμβαίνει στο παρασκήνιο υπογράμμιζε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής έχει παρέμβει τους τελευταίους τέσσερις μήνες περίπου είκοσι φορές για να επιλύσει μείζονες διαφορές μεταξύ των υπουργών, υφυπουργών και στελεχών του.