ΠΑΣΟΚικά…

Πριν προχωρήσουμε παραπέρα, είναι απαραίτητη η διευκρίνιση ότι οι σημερινές συγκρούσεις (όπως και όλες οι προηγηθείσες της παρούσης δεκαετίας) ουδεμία σχέση έχουν με κρίσεις και συγκρούσεις που αντιμετώπισε το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του, δεδομένου ότι οι αρχικές είχαν ιδεολογική αφετηρία και αφορούσαν τον προσανατολισμό του. Αναφέρομαι στις κρίσεις (και στις διαγραφές που επακολούθησαν) του 1975, των αρχών του 1976, του Δεκέμβρη 1976 και του 1980 (για τους γνώστες).

Από το 1981 και μετά, το ΠΑΣΟΚ μετατρέπεται σε κόμμα εξουσίας, με αποτέλεσμα να πυκνώσουν τις τάξεις του πολλών προελεύσεων (και προσωπικών βλέψεων) άτομα, όπως εν συνεχεία και εκφραστές συμφερόντων. Έχουμε δηλαδή μια ποιοτική μετατόπιση: Από εκφραστές λαϊκών συμφερόντων σε ισορροπιστές μεταξύ των λαϊκών συμφερόντων και των συμφερόντων της ελίτ. Αν αυτή η ισορροπία κρατήθηκε λόγω της προσωπικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου, όσο αυτός ήταν εν ζωή, είναι προφανές ότι ανατράπηκε υπέρ των συμφερόντων του ενός πόλου (των ελίτ), όταν την καθοδήγηση του ΠΑΣΟΚ την ανέλαβαν οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές.
Απόδειξη αυτού, κοντολογίς, πέραν της αλαζονείας της εξουσίας,
αποτελεί η ταξική διαφοροποίηση των επικεφαλής, ως αποτέλεσμα αφύσικου πλουτισμού αρκετών κυβερνητικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει ξεφύγει οριστικά όχι απλώς
από τις αρχικές διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ –αστεία πράγματα– αλλά και από τις ισορροπίες που προσπαθούσε να κρατήσει ο ιδρυτής του κατά την περίοδο 1985-1996.
Έτσι, η (όποια) διαμάχη έχει αποκλειστική αφορμή τη νομή της
(εσωκομματικής) εξουσίας, τη διαχείριση του μπλοκ που συγκροτεί (ακόμη) το ΠΑΣΟΚ.
• Κατόπιν τούτων, είναι προφανής η απομάκρυνση των λαϊκών στρωμάτων σε μεγάλο βαθμό από τη «συμμετοχή» στο ΠΑΣΟΚικό γίγνεσθαι.
• Κατόπιν τούτου, ο στίχος «τι έχει μείνει απʼ τη φωτιά;» είναι κενός περιεχομένου – εδώ και χρόνια.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από δύο παραλλαγές προσωποκρατικών και «κοσμοπολιτών» εκσυγχρονιστών ΠΑΣΟΚ ή ψιλο-ΠΑΣΟΚ, μία του ΓΑΠ και μία του Κ. Σημίτη. Μπροστά στην κατάντια του όλου (σημερινού) ΠΑΣΟΚ, η χώρα έχει ανάγκη από ένα λαϊκό – πατριωτικό – δημοκρατικό σοσιαλιστικό κίνημα / κόμμα.
Με τις υγείες μας.