Κλυδωνίζεται εκ νέου το ΠΑΣΟΚ

Σε περιόδους μάλιστα ισχνότατων αγελάδων, με την ακρίβεια να οργιάζει και τους αετονύχηδες της… αυτορρυθμιζόμενης αγοράς να λυμαίνονται τον κοσμάκη, οι οπαδοί είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί.
Το ΠΑΣΟΚ, εθισμένο στην εξουσία και τη νομή της, τρώει τις σάρκες του ως αντιπολίτευση. Έχει καταντήσει μια κουρελού που απαρτίζεται από πρόσωπα δοκιμασμένα και φθαρμένα, με υπερφίαλες φιλοδοξίες, καλογερικές μοχθηρίες, όπως θα έλεγε ο Ροΐδης, και… υποδειγματική συντροφικότητα! Μοναδικός συνεκτικός του ιστός η δεσπόζουσα υποκρισία ως προς τη νομιμοφροσύνη έναντι ενός ανεπαρκέστατου και με ιδιοκτησιακή νοοτροπία αρχηγού, τον οποίο σχεδόν οι πάντες, ακόμα και οι πλείστοι από τους θεωρούμενους ως φίλους του, υποβλέπουν. Πρόκειται σαφέστατα για συνεκτικό ιστό ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ. Κι αυτό επειδή ο Γιωργάκης παραμένει αθεράπευτα Γιωργάκης και γελοιοποιείται όταν αποφασίζει να εμφανιστεί ως… Γιώργαρος, παίρνοντας κεφάλια με τη χατζάρα.
Ο μέγας, ο μοναδικός και ανεπανάληπτος Μάνος Χατζιδάκις –την περασμένη Κυριακή συμπληρώθηκαν 14 χρόνια από τον θάνατό του– δεν ανεχόταν να επιπλέουν σε όλους τους τομείς «άνθρωποι με μυαλό κότας». (Όχι, για ανθρώπους με μυαλό σπουργιτιού δεν είχε μιλήσει…) Από την άλλη μεριά (και με αφορμή τη σύγκρουση νυν και τέως αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και την ουσιαστική διαγραφή του δεύτερου από τον πρώτο), δεν θα χρειαζόταν να ζει ο Μάνος Χατζιδάκις για να πει αυτό που έχει διαπιστώσει κάθε σοβαρός παρατηρητής των πολιτικών μας πραγμάτων: Ότι δηλαδή ο κάθε άλλο παρά αμβλύνους Κώστας Σημίτης ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΜΥΑΛΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΟΛΟΠΛΟΚΟΥ.
Δεν πρόκειται να αναμασήσω τα πασίγνωστα. Τουτέστιν ότι το δαχτυλίδι της διαδοχής το έδωσε, τσαλαπατώντας κάθε έννοια στοιχειώδους εσωκομματικής δημοκρατίας, εκ του πονηρού. Και μάλιστα διττά εκ του πονηρού: Για να αποφύγει εξευτελιστική για τον ίδιο εκλογική ήττα και για να έχει έναν διάδοχο του χεριού του. (Το δαχτυλίδι της διαδοχής παρεχωρήθη ίσως και για έναν τρίτον λόγο, αν καταφύγει κανείς στα χωράφια της ψυχολογίας του βάθους και της ψυχανάλυσης: για να διασύρει, στο πρόσωπο του ολίγιστου Γιωργάκη, το μισητό γι’ αυτόν επώνυμο Παπανδρέου.)
Το έγκλημα του Σημίτη, όχι μόνο για το ΠΑΣΟΚ, αλλά για τη χώρα μας και τον λαό μας, συνίσταται, εκτός από την ενδοτικότατη και σχεδόν προδοτική εξωτερική του πολιτική (βλέπε: Μαδρίτη και Ύμια), στη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ… σε νεοφιλελεύθερο κόμμα. Με την εξωτερική του πολιτική έδωσε καλοδεχούμενη πάσα στην επίσης ενδοτικότατη κ. Μπακογιάννη (που λειτουργεί με γνώμονα τα κελεύσματα της Ουάσινγκτον) και προλείανε το έδαφος στον αρχινεοφιλελεύθερο κ. Αλογοσκούφη για να κάνει συνεχείς σπονδές στο μεγάλο κεφάλαιο, έχοντας ξεδοντιάσει τη μεσαία τάξη και έχοντας φέρει σε απόγνωση όσους αγωνίζονται με νύχια και με δόντια προκειμένου να εξασφαλίσουν τον επιούσιον.
Στα… κατορθώματα Σημίτη θα προσθέσω -γεγονός που, απ’ όσα υπέπεσαν στην αντίληψή μου αυτές τις ημέρες της ρήξης νυν και τέως, κανένας δεν έχει αναφέρει- ότι, για να επισπεύσει την είσοδο της Ελλάδας στη νομισματική ένωση, εκποίησε ελαφρά τη καρδία μεγάλη ποσότητα αποθεμάτων χρυσού! Επιπλέον η επίσπευση αυτή, σύμφωνα με έγκριτους οικονομολόγους, επηρέασε την ισοτιμία ευρώ και δραχμής εις βάρος της δραχμής. Αφήνω που εάν είχε επιδιωχθεί μια πιο στρογγυλή ισοτιμία των δύο νομισμάτων, ίσως να μην είχε εκτιναχθεί από την πρώτη στιγμή στα ύψη η αισχροκέρδεια. Αισχροκέρδεια που, ούτως ή άλλως, θα όφειλε να είχε πατάξει, φροντίζοντας, πολύ πριν να αποχωριστούμε τη δραχμούλα μας, να δημιουργήσει αποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Περιττό είναι να απαριθμήσω το φρικτό σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, που οδήγησε στη μεγαλύτερη αναδιανομή του πλούτου που γνώρισε ο τόπος μετά τους μαυραγορίτες της κατοχής, και τα άλλα σκάνδαλα τα οποία, μολονότι όλοι τα γνωρίζουν, συγκαλύφθηκαν ή παραγράφηκαν διά της μεθόδου ηθελημένων καθυστερήσεων. (Στα συνυφασμένα με τη Ζήμενς σκάνδαλα εμπλέκονται και τα δύο κόμματα, ενώ άλλα, όπως τα δομημένα ομόλογα, βαρύνουν μόνο τη Νέα Δημοκρατία.)
Στα θεμέλια του ΠΑΣΟΚ έχει τοποθετηθεί από τις 11 Νοεμβρίου 2007 μια βραδυφλεγής βόμβα. Τώρα, με τη μέχρι τελικής πτώσεως διαμάχη Γιωργάκη και Σημίτη, τοποθετήθηκε και νέα βραδυφλεγής βόμβα στα ΠΑΣΟΚικά θεμέλια και μάλιστα αισθητά μεγαλύτερης ισχύος. Αναγνωρίζω στον Γιωργάκη το δικαίωμα να μη θέλει να είναι αρχηγός υπό κηδεμονίαν. Δικαιολογώ επίσης τη βίαιη αντίδρασή του απέναντι στον Σημίτη και ας στρεφόταν εναντίον πρωθυπουργού του κόμματός του. Παρ’ όλα αυτά, εκτιμώ ότι το κύριο και αξεπέραστο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο Σημίτης, ο οποίος απέτυχε παταγωδώς ακόμα και ως προς τον εξωραϊσμό, σωστότερα: την αγιοποίηση της καπιταλιστικής και αντιλαϊκής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το κύριο και αξεπέραστο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ο κολλημένος με ψαρόκολλα στον θώκο του Γιωργάκης. Όσο ηγείται του ΠΑΣΟΚ, αυτοσχεδιάζοντας και πειραματιζόμενος, ο Γιωργάκης, το κόμμα αυτό (το οποίο διαθέτει προσωπικότητες, όπως ο Κώστας Σκανδαλίδης και ο Κώστας Λαλιώτης) δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. Αυτή είναι η ακλόνητη πεποίθησή μου.
Όταν θα έρθει η μοιραία για το ΠΑΣΟΚ χρονική στιγμή, όταν δηλαδή το κουκούλωμα της ορατής διελκυστίνδας φιλοδοξιών θα είναι ανέφικτο, το άλλοτε πανίσχυρο αυτό κόμμα θα διασπαστεί. Ενδέχεται μάλιστα, εάν υπάρξουν οξυδερκή και φωτισμένα μυαλά που φιλοδοξούν να ανατρέψουν ριζικά το τρέχον απάνθρωπο σκηνικό της παντοκρατορίας του κεφαλαίου και της ανάλγητης εκμετάλλευσης των αναξιοπαθούντων, να τριχοτομηθεί, ώστε το τρίτο αυτό κομμάτι να συμπλεύσει δυναμικά και δημιουργικά τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο ΚΑΙ με το ΚΚΕ σε έναν κοινό στόχο. Τον στόχο για τον οποίο αγωνίζονται οι φορτηγατζήδες της Γαλλίας και της Ισπανίας, οι ψαράδες της Ιβηρικής και αύριο όλοι οι εργαζομένοι της Ευρώπης. Τον δρόμο τον έδειξαν οι ψυχωμένοι Ιρλανδοί με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματός τους, αποκαλύπτοντας ανάγλυφα τη φενάκη των δήθεν ευημερούντων πολιτών των χωρών της Ευρώπης.