ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ: Με τα λόγια κάνουν ανώγια και κατώγια

Ήταν διακαής πόθος του μεταλλαγμένου σοσιαλισμού, του «μπλερισμού». Εφ’ ώ και αντί για εξευρωπαϊσμό της Βρετανίας πήγαμε στον εύκολο (τρίτο) δρόμο, του εκβρετανισμού της Ευρώπης. Σημείο και αυτό των ανώμαλων καιρών μας.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε με τυμπανοκρουσίες τη συγκρότηση «Ειδικής Υπηρεσίας Εποπτείας της αγοράς». Όμως η νεοσύστατη υπηρεσία δεν έχει καμία αρμοδιότητα ελέγχου της τιμολογιακής πολιτικής επιχειρήσεων και καταστημάτων.
Σε απλά ελληνικά δεν θα μπορεί να ελέγχει τα περιθώρια κέρδους ενός προϊόντος, ούτε αν μετακυλίονται στον καταναλωτή όπως π.χ. οι εκπτώσεις που οι επιχειρήσεις λιανικής πώλησης παίρνουν απ’ τους παραγωγούς. Δηλαδή, η πάταξη της αισχροκέρδειας δεν ανήκει στα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες του οργάνου. Τελικά κανενός οργάνου! Δικαιολογία: Δεν μπορεί το κράτος να περιορίσει τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Μα λειτουργεί υγιής ανταγωνισμός; Πού τον είδαν; Τα πάντα εδώ είναι «εναρμονισμένες πρακτικές». Καρτέλ. Χαρά οι κερδοσκόποι! Τι θα κάνει λοιπόν το νέο όργανο; Θα καταγράφει λένε τις τιμές και θα παρέχει συνολική εικόνα της αγοράς. Όσο για ελέγχους, θα ελέγχει το βάρος που αναγράφεται αν είναι το πραγματικό και η τιμή στο ράφι αν είναι η ίδια που εισπράττεται στο ταμείο. Έτσι από τα πολυδιαφημισμένα 41 αθέατα κυβερνητικά μέτρα, φάνηκε το ένα. Κι αυτό κουτσό, στραβό κι ανάποδο. Όλο το σχήμα της νέας υπηρεσίας είναι αυτό που οι Ρωμαίοι ονόμαζαν Lex imperfecta, δηλαδή νόμος που η παράβασή του δεν συνεπάγεται καμία κύρωση. Ο ΣΕΒ ανακάλυψε και εντόπισε τον… ένοχο της αισχροκέρδειας, το κράτος! Αυτό, βεβαίως και ευθύνεται. Πρωτίστως γιατί δεν νομοθέτησε θεσμούς και αποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Ευθύνεται για το κλίμα ατιμωρησίας που ανέχεται. Ευθύνεται επίσης για τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.
Αλλά οι κύριοι δράστες της κερδοσκοπίας δεν επιδεικνύουν ίχνος αυτοκριτικής. Κατά τον γνωστό αισώπειο μύθο για τους λόγους που εξηγεί ο σοφός «οι άνθρωποι τα εαυτών κακά ουχ ορώσι (=δεν τα βλέπουν) αλλά τα αλλότρια πάνε ακριβώς (=με εξαιρετική ακρίβεια) θεώνται».
Σε ένα έχει απόλυτο δίκαιο ο ΣΕΒ, στην αξίωσή του να παταχθεί η γραφειοκρατία. Οι Βρυξέλλες, που μας μελέτησαν, ανεβάζουν το ελληνικό κόστος τους σε 15 δισ. ευρώ. Όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις εμφανίζονται αποφασισμένες να σκοτώσουν το θηρίο. Νομοσχέδια επί νομοσχεδίων, απρόσφορες απόπειρες. Οι μεγάλοι της αγοράς μάς λένε ότι είναι αδύνατον να μπει διατίμηση διότι οι Βρυξέλλες προστατεύουν και με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Μα λειτουργεί ελεύθερος ανταγωνισμός; Ένας ελεύθερος ανταγωνισμός που εφαρμόζεται εναντίον του σκοπού για τον οποίο ετάχθη, δηλαδή των φθηνότερων και ποιοτικά καλύτερων προϊόντων δεν είναι συμβατός. Οι «βαλλόμενοι» της αγοράς που απεχθάνονται τη διατίμηση, γιατί προφανώς αυτή είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο ελέγχου της κερδοσκοπίας, διατείνονται πως αν λειτουργήσουν σωστά η Επιτροπή Ανταγωνισμού (πρόκειται για τη σχεδόν ανύπαρκτη ανεξάρτητη αρχή) και οι λοιποί έλεγχοι που δικαιούται – υποχρεούται, αλλά δεν τους κάνει η πολιτεία, θα είναι περιττή η διατίμηση. Δεν είναι καθόλου βέβαιο, αλλά εδώ είμαστε μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε.
Από πέρυσι ο ευρωπληθωρισμός πήγε από το 1,9% στο 3,7% και ο εγχώριος από 2,6% (πάντα ψηλότερα εμείς!) στο 4,9%. Ουδείς συγκινείται με το γεγονός ότι τα κέρδη των βιομηχανικών μας επιχειρήσεων μας (έρευνα Statbank για το 2007) είναι διπλάσια της αύξησης του τζίρου τους (κέρδη +15%, πωλήσεις +8,8%). Η επιχειρηματικότητα φυσικά και στοχεύει στο κέρδος, αλλά όταν το προϊόν της εργασίας το καρπώνεται εξ ολοκλήρου και αγνοεί το διανεμητικό της χρέος προωθεί μιαν άδικη κοινωνία. Έχει δίκαιο ο πρώην αμερικανός υπουργός Οικονομικών Λόρενς Σάμερς να λέει: «Ό,τι είναι καλό για την παγκόσμια οικονομία και τις μεγάλες επιχειρήσεις δεν είναι αναγκαστικά καλό για τους εργαζομένους».
Στις Βρυξέλλες το περασμένο διήμερο το Συμβούλιο Κορυφής συζήτησε (και) τη φτώχεια. Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Γενικολογίες, ατολμία και έλλειψη ρεαλισμού. Μίλησαν για κάποιες οικονομικές ενισχύσεις στους φτωχούς, για διεύρυνση διανομής αποθεμάτων τροφίμων, δηλαδή ελεημοσύνη «από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης» των πλουσίων.
Μίλησαν και για αύξηση ελέγχων των τιμών (πώς, κατά το μοντέλο Φώλια;) Συζήτησαν για κάποια μέτρα με άξονα το πετρέλαιο, όπως φορολογικά κίνητρα για να ενθαρρυνθεί η εξοικονόμηση ενέργειας.
Οι ταξιτζήδες των Βρυξελλών, οι φορτηγατζήδες της Γαλλίας, οι ψαράδες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και οι Ιρλανδοί με το «όχι» τους τάραξαν τους κύκλους της απάθειας των ευρωηγετών. Για την ώρα όχι τόσο πολύ ώστε να αφυπνισθούν από τον λήθαργό τους.
Από την Ένωση δυστυχώς άνθρακες ο θησαυρός. Το ερώτημα είναι τι γίνεται εδώ. Η αξιωματική μας αντιπολίτευση κλυδωνίζεται από τα δυσίατα ή μάλλον πλέον ανίατα εσωτερικά της προβλήματα. Το σκάνδαλο της Siemens, που τα επικοινωνιακά αφεντικά πάνε να το θάψουν, άρχισε να ξεσκεπάζεται. Αλλά ακόμη βλέπουμε τα κερασάκια της τούρτας. Περιμένουμε την τούρτα ολόκληρη. Αν όπως τότε είχε ξεσπάσει ο πτωχός μυλωθρός στην απειλή του Μεγάλου Φρειδερίκου να του πάρει το χωράφι και φώναξε «υπάρχουν δικασταί εις το Βερολίνον» αποδειχτεί ότι υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα, τότε θα χυθεί πλήρες φως. Οι ηγεσίες των κομμάτων που εμπλέκονται στη μίζα γνωρίζουν αλλά σιωπούν. Οι πολίτες καταπίνουν αναισθητικά τύπου Euro. Χτυπούμε καμπάνες, αλλά…