ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΠΕΡΙΕΛΘΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ
Τα αποτελέσματα των μετρήσεων είναι σε σταθερή βάση απογοητευτικά για το ΠΑΣΟΚ. Οι πολίτες φαίνεται να μην πείθονται ότι το κόμμα αυτό με τα σημερινά του χαρακτηριστικά είναι σε θέση να αποτελέσει εναλλακτική κυβερνητική λύση και το φέρνουν σταθερά πίσω από τη ΝΔ με διαφορά μεγαλύτερη των δύο ποσοστιαίων μονάδων, που σε αρκετές περιπτώσεις προσεγγίζει τις τέσσερις.
Ορισμένες φορές, και μάλιστα αρκετά συχνά, στο ΠΑΣΟΚ αντιδρούν με οργή λες και για τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων φταίνε αυτοί που τις κάνουν και επιτίθενται στις εταιρείες, αφήνοντας υπονοούμενα για διαπλοκή σχέσεων με την κυβέρνηση. Ότι δήθεν τα αποτελέσματα είναι προϊόν μαγειρέματος με σκοπό να βλάψουν το ΠΑΣΟΚ και να του κλείσουν τον δρόμο προς την εξουσία. Δυστυχώς εφαρμόζουν την αντίληψη που λέει «αν οι αριθμοί δεν είναι καλοί για μας τόσο το χειρότερο για τους αριθμούς», κάτι που δεν βοηθάει καθόλου πρώτα πρώτα τους ίδιους. Διότι αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν διαπλοκές μεταξύ εταιρειών και κυβερνήσεων (αλλά και κομμάτων), αυτές σε καμιά περίπτωση δεν είναι τέτοιες που να υπονομεύουν τη φήμη της ίδιας της εταιρείας: Καμιά σοβαρή εταιρεία μετρήσεων δεν θα διακινδύνευε την υπόστασή της με στόχο να πλήξει το ΠΑΣΟΚ, και επειδή ανάλογα αποτελέσματα βγάζουν όλες οι εταιρείες, είναι φανερό πως κάτι δεν πάει καλά με τις επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ, όχι με την αξιοπιστία των εταιρειών. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ, ήδη από το 2000 και μετά (αμέσως μετά τις εκλογές που του έδωσαν τη νίκη με διαφορά μόλις 1,05% από τη Νέα Δημοκρατία), δεν πείθει τον κόσμο, ενώ ακόμα χειρότερα για το ίδιο είχε αρχίσει να γίνεται αντιπαθές με τις πολιτικές και κοινωνικές του επιλογές.
Το ΠΑΣΟΚ ήδη από τα τέλη του 1996 είχε πάρει τα χαρακτηριστικά του «κρύου» Κ. Σημίτη, ψυχραίνοντας τον κόσμο, και όταν φτάσαμε στο 2000, ο Κ. Καραμανλής είχε αρχίσει να μοιάζει αποκούμπι για τον απογοητευμένο από το φιλελεύθερο και ανάλγητο ΠΑΣΟΚ των τεχνοκρατών-καθηγητών του κ. Σημίτη. Γιʼ αυτό και λίγο έλειψε να κερδίσει τις εκλογές του 2000. Τέσσερα χρόνια «κρύας» διακυβέρνησης ήταν αρκετά για να κάνουν με άνεση τον Μάρτιο του 2004 τη ΝΔ κυβέρνηση και να στείλουν για μεγάλο χρονικό διάστημα το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση, και, πάντως, μακριά από τα μυαλά και την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Όλα αυτά τα υποτίμησε ο Γιώργος Παπανδρέου και το περιβάλλον του. Πίστεψε ότι με τον καιρό όλα θα ξεχνιόντουσαν και πάλι το ΠΑΣΟΚ θα γινόταν κυβέρνηση. Δεν ήταν έτσι. Ο κόσμος απαιτούσε –και ορθώς– αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο προσώπων αλλά και νοοτροπίας.
Πέρασαν τεσσεράμισι χρόνια από τότε που ο Γ. Α. Παπανδρέου έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αποφάσισε τώρα, όταν πια η προσβολή στο πρόσωπό του από τον κ. Κων. Σημίτη είναι προφανής και ακραία, να προχωρήσει σε ρήξη με το παρελθόν. Έκανε αυτό που έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη μέρα του Φεβρουαρίου 2004 όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ. Απομάκρυνε τον κ. Σημίτη συμβολικά από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, ουσιαστικά από το κόμμα: Μόνο που η κίνηση έγινε με καθυστέρηση τεσσάρων χρόνων και ύστερα από δύο εκλογικές ήττες. Ο κόσμος δεν ζητούσε εκδικήσεις και τιμωρίες, ζητούσε αντικατάσταση της δεξιάς νεοφιλελεύθερης και ανάλγητης πολιτικής Σημίτη από άλλη, που είχε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και τις ιδέες του. Αν αυτό που ζητούσε ο κόσμος περνούσε και από την απομάκρυνση ανθρώπων από το κόμμα και τις θέσεις εξουσίας, ναι, έπρεπε να γίνει. Τώρα γίνεται σε μια εποχή που το ΠΑΣΟΚ είναι αποδυναμωμένο και έχει απαξιωθεί σε σημαντικό βαθμό στις πολιτικές συνειδήσεις των πολιτών. Αν μείνει μόνον ως μια κίνηση τιμωρίας του κ. Σημίτη, μπορεί να λειτουργήσει και ανάποδα.
Ο Γ. Α. Παπανδρέου πρέπει δηλαδή να (απο)δείξει ότι δεν διέγραψε – απομάκρυνε τον πρώην πρωθυπουργό επειδή τον έθιξε προσωπικά, αλλά επειδή είναι εκφραστής και φορέας ιδεών που βλάπτουν το ΠΑΣΟΚ και τη δημοκρατική παράταξη. Το επόμενο στοίχημα του Γιώργου Παπανδρέου είναι αυτό. Και δεν του μένει πολύς καιρός για να το κερδίσει. ΄
Ή να το χάσει.
Η περίοδος χάριτος που εύλογα είχε από τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, αλλά κι από το εκλογικό σώμα στο σύνολό του, έχει εξαντληθεί ήδη εδώ και τρία χρόνια. Μπήκε σε περίοδο φθοράς και αμφισβήτησης και αυτές τις πορείες είναι που καλείται να ανατρέψει. Με την πολύτιμη (ακούσια φυσικά) βοήθεια του κ. Κων. Σημίτη.