Να σπάσουν τα Συνδικάτα τα δεσμά της εξάρτησης από τα κόμματα
Αλληλεγγύη, ουσιαστική ενότητα, άκρατη παραταξιοποίηση, ταξικός προσανατολισμός είναι μερικά από τα αίτια της κρίσης που ταλανίζει το συνδικαλιστικό κίνημα. Η γνωστή συνδικαλίστρια μεταξύ των μέτρων που απαιτούνται για να ορθοποδήσουν τα Συνδικάτα προτείνει την οργανωτική αναδιάρθρωση και την ενότητα στη δράση.
Η συνολική τοποθέτηση της Μεταξίας Στεκουλέα έχει ως εξής:
< Η απομαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος είναι μέγιστο πρόβλημα. Τι πρέπει να γίνει ώστε τα συνδικάτα να αποτελέσουν και πάλι πόλο έλξης για τους εργαζομένους; - Τα αίτια για την απομαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος είναι πολλά και οφείλονται τόσο σε εξωτερικούς όσο και σε εσωτερικούς παράγοντες. Σίγουρα, και το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα έχει τις δικές του σοβαρές ευθύνες για την απομαζικοποίηση των συνδικάτων και τη συνεπακόλουθη κρίση αξιοπιστίας τους. Για να γίνουν ξανά πόλος έλξης για τους εργαζομένους, απαιτούνται πολλά πράγματα. Κατʼ αρχάς θα πρέπει να ανακτήσουν τον ιστορικό τους ρόλο ως οργανώσεις όπου το στοιχείο της Αλληλεγγύης προς τα πιο αδύνατα στρώματα της εργατικής τάξης, τους εργαζομένους με επισφαλείς σχέσεις εργασίας, τους χαμηλόμισθους, τους άνεργους θα γίνει ξανά κυρίαρχο. Στην κατεύθυνση αυτής απαιτείται: α) Να ενδυναμώσουν τον ταξικό και αγωνιστικό τους προσανατολισμό και να ανακτήσουν τον κοινωνικό τους ρόλο ως δύναμη αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. β) Να σπάσουν οριστικά τα δεσμά της απόλυτης εξάρτησής τους από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις, που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει μέχρι σήμερα, και να διαμορφώσουν μια νέα ουσιαστική ενότητα αντί της σημερινής εντελώς επίπλαστης «ενότητας». γ) Να προχωρήσουν επιτέλους σε τολμηρή οργανωτική αναδιάρθρωση, ξεπερνώντας συντεχνιακές μορφές οργάνωσης, καταργώντας τον απίθανο οργανωτικό κατακερματισμό, κατακτώντας αυτονομία και οικονομική αυτοδυναμία. δ) Να αγωνιστούν, να εκφράσουν, να οργανώσουν τις νέες κατηγορίες των επισφαλώς απασχολουμένων, τη νέα γενιά των 500 και 600 ευρώ, τους νέους, τις γυναίκες, τις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες. < Το συνδικαλιστικό κίνημα είναι πολυδιασπασμένο, εν πολλοίς ενσωματωμένο, αδύναμο να αντιμετωπίσει τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά προβλήματα. Ποια λύση προτείνετε; - Η πολυδιάσπαση συνδυαζόμενη με την άκρατη παραταξιοποίηση των συνδικάτων είναι σοβαροί ανασταλτικοί παράγοντες στην ουσιαστική κοινωνική και οικονομική τους παρέμβαση. Απαιτείται τολμηρή ρήξη με τις πρακτικές του παρελθόντος. Απαιτείται η επανασύνδεση των συνδικάτων με τον κόσμο της εργασίας, στους τόπους δουλειάς, στην καθημερινή τους πάλη για επίλυση των άμεσων προβλημάτων των εργαζομένων. Απαιτείται ένας νέος ταξικός αγωνιστικός προσανατολισμός. Απαιτείται ένας νέου τύπου συνδικαλισμός που ταυτόχρονα θα διεκδικεί και θα προτείνει λύσεις. Ένας συνδικαλισμός που θα συγκρούεται με τις αντιλαϊκές πολιτικές και ταυτόχρονα θα καταθέτει τεκμηριωμένες προτάσεις για την οικονομική και κοινωνική πολιτική. < Τι μέτρα απαιτούνται για να αποκτήσει το συνδικαλιστικό κίνημα παρεμβατικό, αποτελεσματικό ρόλο; - Όπως τονίστηκε παραπάνω, η οργανωτική αναδιάρθρωση, η εκπροσώπηση των νέων πλέον αδύναμων στρωμάτων της εργατικής τάξης, η κατάκτηση ουσιαστικής αυτονομίας από κόμματα και εργοδότες, η ενότητα στη δράση όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων, η διαμόρφωση προϋποθέσεων για μαζικούς ταξικούς αγώνες είναι μερικά από τα μέτρα που απαιτούνται για να επανακτήσει το συνδικαλιστικό κίνημα τον παρεμβατικό του ρόλο. • Η πίεση προς την εκάστοτε κυβέρνηση να υπάρξουν ουσιαστικοί κρατικοί μηχανισμοί ελέγχουν (επιθεωρήσεις, ΙΚΑ) που σήμερα είναι ανύπαρκτοι με την ενεργή συμμετοχή των συνδικάτων. • Η προσπάθεια να επιβληθούν η εργατική νομοθεσία και οι ΣΣΕ (αφορά την καθημερινότητα των εργαζομένων) και η γνώση των δικαιωμάτων τους! • Αυστηρά αμετάκλητα μεγάλα πρόστιμα στους εργοδότες και όχι «χαριστικές ρυθμίσεις» για τις παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας.