Κάποιοι στη ΝΔ δεν λένε νʼ αφήσουν το… στασίδι!

Όταν χρόνια πριν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής υπογράμμισε στον τότε νέο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή ότι «η πολιτική δεν ασκείται με συμβουλές», αντιλήφθηκαν όλοι ποιο μήνυμα έστειλε και σε ποιους. Ήταν σαφές ότι ο ηγέτης και ιδρυτής της φιλελεύθερης παράταξης δεν επιθυμούσε να πιεσθεί ο νέος πρόεδρος από τα παλαιά έμπειρα στελέχη. Ήθελε να τον αφήσουν ήσυχο να διαμορφώσει μια δική του πολιτική πλατφόρμα, με δικές του επιλογές ανθρώπων και φυσικά να οριοθετήσει τις δικές του προτεραιότητες.
Από τότε και μέχρι σήμερα διαμορφώθηκε κατ’ ουσίαν ένα σκηνικό εσωτερικής μάχης, της συνήθους μάχης μεταξύ παλαιού και νέου, η νέα… Νέα Δημοκρατία ανδρώθηκε, διαμόρφωσε τις δικές της ισορροπίες, οι παλαιοί ονομάσθηκαν «βαρόνοι», οι νέοι που διαγκωνίζονταν μαζί τους έγιναν κι εκείνοι… «βαρόνοι» καθώς περνούσαν τα χρόνια και γενικά επήλθε ένας κορεσμός, ιδιαίτερα μετά την ανάδειξη της Νέας Δημοκρατίας σε κυβέρνηση, οπότε η μάχη παλαιού – νέου μπήκε στο περιθώριο.
Ως αστικό κόμμα η Νέα Δημοκρατία δεν έχει την πολυτέλεια των συνεχών ανανεώσεων και… μαοϊκών επαναστάσεων, και ως εκ τούτου παλαιοί και νέοι «βαρόνοι» συνενώθηκαν με νέους φιλόδοξους της δεύτερης διακυβερνήσεως και δημιούργησαν ένα… «μη προβληματισμένο πολιτικό σύνολο». Οι ισορροπίες τέθηκαν σε πρώτο πλάνο και οι πολιτικές αναθεωρήσεις, ανακατατάξεις και συγκρούσεις με κατεστημένα σε δεύτερο πλάνο…
Η όλη ιστορία δεν θα είχε θέση σε ένα ρεπορτάζ ή σε ένα κομμάτι πολιτικών εκτιμήσεων, εάν η κυβερνώσα παράταξη δεν βρισκόταν στο πολύ δύσκολο στάδιο του… πλήρους τέλματος, που φυσικά μπορεί να σου στερήσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία, αφού την πρώτη θέση δεν φαίνεται να μπορεί να την κερδίσει από τη Νέα Δημοκρατία κανένα κόμμα.
Μπορεί το 40% των τοποθετημένων σε νέες θέσεις κ.λπ. να ανήκει στους νεοεκλεγέντες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ανανέωση του κυβερνητικού και κομματικού ιστού εάν το προφίλ της Νέας Δημοκρατίας διαμορφώνεται αναγκαστικά μέσα από ισορροπίες επικίνδυνες για το μέλλον της, που προκαλούν αναστάτωση, σημειώνουν οπισθοδρομήσεις και πικραίνουν στελέχη που βλέπουν να τηρούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά για ορισμένους «πεφωτισμένους».
Η αυτογνωσία είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, ιδιαίτερα στην πολιτική. Το σκεφθήκαμε και με τελευταία υπόθεση που είδε το φως της δημοσιότητας και… δεν προκάλεσε και έκπληξη…
Φθάνουν στιγμές που εξαιτίας των δυνάμεων που σε εγκαταλείπουν (γεγονός που οδηγεί σε μειωμένη αντίληψη των όσων συμβαίνουν και τα οποία απαιτούν να έχεις ανάλογα ρεφλέξ), η μοναδική απόφαση που πρέπει να λάβεις είναι να σταθείς στο περιθώριο.
Υπάρχουν επίσης στιγμές που εξαιτίας των λαθών που έχεις κάνει, συνεχών λαθών, έχεις εκτεθεί και θα πρέπει να αποφασίσεις να φύγεις όρθιος πριν φύγεις με σκυμμένο το κεφάλι.
Και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει να φύγεις πριν, όχι μόνον γιατί το χρωστάς στον εαυτό σου, στην πορεία σου και σε εκείνους, τέλος πάντων, που σου εμπιστεύθηκαν τη θέση, αλλά κυρίως στην παράταξη την οποία υποτίθεται ότι υπηρετείς και στην οποία κάνεις κακό με την παραμονή σου.
Δυστυχώς οι «πεφωτισμένοι» δεν διαθέτουν την ανάλογη αυτογνωσία και φυσικά το αντίστοιχο μεγαλείο ψυχής ώστε να κατανοήσουν πως ό,τι είχαν να δώσουν το έδωσαν. Κι αυτή είναι η διαφορά των περισσότερο νέων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας από τους παλαιούς. Οι μεν πρώτοι έχουν κατανοήσει σαφώς ότι «θα έλθει κάποια στιγμή η σειρά τους», ενώ οι παλαιοί έχουν ταυτισθεί με τίτλους και αξιώματα που δεν τα εγκαταλείπουν, καθώς θεωρούν ότι η παράταξη τους χρωστάει. Πιθανότατα να μην τους περνά καθόλου από το μυαλό ότι τους έχει ήδη ξεπληρώσει…
Τελευταία, ορισμένοι γνώστες συγκεκριμένων προβλημάτων… βρίσκονται σε αδιέξοδο, αφού δεν κατανοούν πώς θα μπορέσουν να δώσουν σε ορισμένα, συγκεκριμένα, στελέχη την πραγματική εικόνα των προβλημάτων που δημιουργούν με την παραμονή τους στα πόστα τους. Και δυστυχώς η κατάληψη των «στασιδίων», λες και οι καρέκλες γεννήθηκαν μαζί με ορισμένους, δεν είναι αποδεκτή στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Και ακόμη περισσότερο άσχημο είναι το ότι θα πρέπει να εξευτελισθούν εντελώς ορισμένοι για να παραδεχθούν ότι… «κάθε καιρός και η Ελένη του»…
Ας μην εκληφθεί φυσικά το μικρό αυτό σημείωμα ως… συμβουλή. Απλή διαπίστωση είναι.