Βυζάντιον

Τώρα αν χθες επαναλήφθηκαν όσα είδαμε στον αγώνα με τη Σουηδία, τότε καλό είναι στο παιχνίδι με την Ισπανία η ΝΕΤ να τοποθετήσει την ένδειξη που καθιστά απαραίτητη τη γονική συναίνεση.

Φυσικά και με απασχολεί το Euro, είναι κομμάτι του προβληματισμού που με διακατέχει για την ακρίβεια. Πήγα ο στόκος και επένδυσα στη Ρωσία τις ελπίδες μου για χλιδάτες διακοπές. Υπέθεσα ότι ο Πούτιν κάτι θα έκανε στο παρασκήνιο, μου αρέσει ο προπονητής τους, είδα και τη Ζενίτ στον τελικό του UEFA και έκανα την κάρτα να ματώσει στο δικτυακό στοίχημα. Η ομόδοξη ορθόδοξη Ρωσία έδινε πριν από την έναρξη του τουρνουά απόδοση 80/1, δηλαδή έβγαζες και τις διακοπές των Χριστουγέννων. Τώρα, αν είσαι απελπισμένος, πριν δέσεις την πέτρα στον λαιμό, βάλε όσα σου έχουν μείνει στην Ελλαδάρα. Έτσι και το πάρει, έχεις εξασφαλίσει και τις σπουδές του αγέννητου εγγονού σου στο Κολέγιο Αθηνών.

••••

Ας είναι. Διακοπές θα πάμε μόνο στην Κεφαλονιά, όπου, υποθέτω, στο τέλος θα σε πληρώνουν για να πας. Έτσι και εγώ καταγγέλλω τον σεισμολόγο που προβλέπει σεισμό εκεί, λέγοντας πως το κάνει για να βρει φθηνό δωμάτιο. Ασφαλώς φέτος το καλοκαίρι το νησί παραμένει ο ιδανικός προορισμός για κάμπινγκ, κοινώς να πας εκ των προτέρων με το αντίσκηνο, να μην περιμένεις να σου το στήσει η νομαρχία. Επίσης οφείλω να σας ενημερώσω ότι οι διακοπές στο νησί είναι απολύτως ασφαλείς τα Σαββατοκύριακα και γενικά της ημέρες που βρίσκεται εκεί ο εκδότης μου, καθώς ο Εγκέλαδος θα το σκεφτεί πολύ να επιχειρήσει κάτι.

••••

Υπό κανονικές συνθήκες, η Κεφαλονιά πρέπει να γεμίσει κόσμο φέτος. Πηγαίνουμε όλοι εκεί, ξεσκίζουμε τις πιστωτικές κάρτες και τα διακοποδάνεια, δεν μας μένει τίποτα. Εν ανάγκη, ρίχνουμε και τα αυτοκίνητα στη θάλασσα. Αρχίζουμε ένα είδος αυτοκαταστροφικού αντάρτικου. Γινόμαστε απωθητικοί, διεστραμμένοι και επικίνδυνα τρελοί, γινόμαστε μη ελκυστική μάζα προς διακυβέρνηση. Το τέλος του κόσμου έχει έρθει, αλλά εμείς δεν το έχουμε αντιληφθεί ακόμα για να το διασκεδάσουμε όπως πρέπει. Ας αυτοκαταστραφούμε θεαματικά, με τη μία. Όχι με τσιγάρα, ορυκτέλαια, άγχος. Ας γίνουμε ένα πυροτέχνημα, περνώντας στην ιστορία ως η πρώτη επανάσταση ανθρώπων που δεν είχαν εντελώς άδειο στομάχι, αλλά ένα ερειπωμένο και καμένο μυαλό.

••••

Οφείλω να σοβαρευτώ κάπως. Όχι πως θα το εκτιμήσει κανείς, αλλά έχω ελπίδα να κοιμηθώ κάπως καλύτερα το βράδυ. Κάθισα, που λέτε, και έψαξα το θέμα των λιμανιών, προσπερνώντας τις «λεπτομέρειες» για το ύψος της προσφοράς που κατέθεσαν οι Κινέζοι. Μου εξηγεί, λοιπόν, ο άνθρωπός μου: «Ξέρεις, Προκόπιε, για ποιον λόγο οι Κινέζοι δίνουν τέτοιο ποσό; Όχι τόσο για το λιμάνι, αλλά κυρίως γιʼ αυτά που σκοπεύουν να φτιάξουν εκεί. Αν ρίξεις μια ματιά στον χάρτη των λιμανιών της Μεσογείου θα διαπιστώσεις ότι το μοναδικό σημείο που είχε απομείνει για τους Κινέζους ήταν η Ελλάδα. Χρειάζονται το λιμάνι ως σταθμό για τον τεράστιο εμπορικό στόλο τους». Εντάξει, ρε μεγάλε, αυτά είναι τα βασικά, μπορώ να τα σκεφτώ ως και εγώ. Μπορείς να μου αναλύσεις το μυστικό; «Οι Κινέζοι, μικρέ και αφελή Προκόπιε, ενδιαφέρονται για ένα project το οποίο δεν υπάρχει σε καμία περιγραφή σχεδίου. Θέλουν να κατασκευάσουν μία τεράστια προβλήτα, μεγαλύτερη των 200 στρεμμάτων στο Πέραμα. Ξέρουν επίσης ότι ο δήμος του Περάματος αντιδρά στην κατασκευή της προβλήτας. No problem. Σκοπεύουν να μοιράσουν τόσο χρήμα στην περιοχή, που δηλώνουν σίγουροι ότι το πρόβλημα θα ξεπεραστεί. Και όταν με το καλό γίνουν αυτά, στο Πέραμα θα στηθεί ένας τεράστιος σταθμός μεταποίησης προϊόντων που θα έρχονται από την Κίνα και θα βαφτίζονται ευρωπαϊκά, θα κερδίζουν το ταμπελάκι Made in Europe και θα αρχίζουν το ταξίδι τους ως ανταγωνιστικά προϊόντα στις ευρωπαϊκές αγορές». Καλό; Όχι και τόσο. Το κόλπο το κάνουν και οι Ευρωπαίοι που δεν θέλουν να εμφανίσουν προϊόντα made in China τα οποία πωλούνται ως να κατασκευάστηκαν στην Ευρώπη. Το ευρωπαϊκό κινέζικο, όμως, προϊόν θα έχει πιο σχιστά μάτια και από τον Μάο.

••••

Μιλώντας με τον καλό αυτόν άνθρωπο ρώτησα μήπως υπάρχει και κάτι που να ενδιαφέρει περισσότερο από τους Κινέζους, αν και έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα δεν θα είναι κακή ιδέα να το πάρεις με το πόδι μέχρι το Πεκίνο, όπως έκαναν εκείνοι οι καλόγεροι που έφεραν το μετάξι στη Δύση. Λοιπόν προσέξτε. Στις συζητήσεις που κάνει συνέχεια ο Καραμανλής με τον Αλογοσκούφη το ζητούμενο είναι ο Σεπτέμβριος, η έλευση του φθινοπώρου αγκαλιά με έναν πληθωρισμό κοντά στο 5%. Σε αυτήν την παρέα που μάθαμε να αποκαλούμε κυβέρνηση, εκτιμούν ότι με τέτοιο πληθωρισμό τον Σεπτέμβριο θα ανοίξουν τα σχολεία μαζί με τις παλάμες των μισθωτών που θα στέλνουν τα παιδιά στις τάξεις και τα φάσκελα προς το Μαξίμου. Να σας το πω πιο απλά, προβλέπουν πως κουτσά-στραβά το καλοκαίρι θα βγει σχετικά εύκολα –εδώ βγήκε το περσινό με τις πυρκαγιές– το φετινό δεν θα βγει;

••••

Στο Μαξίμου διαβάζουν δημοσκοπήσεις περισσότερο και από τα υπηρεσιακά σημειώματα. Μετά τις δημοσκοπήσεις υποθέτω πως διαβάζουν το φλιτζάνι, τα χαρτιά Ταρό, τέτοια πράγματα τέλος πάντων. Η ανάλυση που έχουν πάρει,κοινωνός της οποίας είναι και ο Αλογοσκούφης, λέει πως μπορεί να υπάρχει ένα εύθραυστο προβάδισμα τριών μονάδων, αλλά την ίδια στιγμή η κοινή γνώμη θεωρεί την ακρίβεια ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της καθημερινότητας. Το χειρότερο δε, για την κυβέρνηση, είναι πως ο κόσμος πιστεύει ότι για την ακρίβεια ευθύνεται αυτή η dream team του Καραμανλή. Τι θα γίνει; Επί της ουσίας αυτό που γίνεται πάντα: τίποτα. Βέβαια επικοινωνιακά θα γίνουν πολλά. Τον Σεπτέμβριο θα γίνει ανασχηματισμός. Ο Αλογοσκούφης δέχεται να πάει στο υπουργείο Εξωτερικών, αρκεί να έχει δρομολογηθεί λύση για τα Σκόπια, την οποία θα χρεώσει στην Ντόρα. Η Ντόρα δεν ξέρω ακριβώς τι θέλει να κάνει, αλλά ίσως δεν είναι και στο χέρι της πια. Ο Φώλιας μάλλον θα πάει σπίτι του και ίσως πιεστεί ο Αβραμόπουλος να ασχοληθεί με την ακρίβεια.

••••

Χαριτωμένο. Διαβάζω σε ένα blog να αναδημοσιεύονται οι απόψεις του εκδότη μου για τους γάμους ομοφύλων. Από κάτω υπάρχουν σχόλια. Οι περισσότεροι συμφωνούν αν και είναι αρκετοί αυτοί που δυσφορούν. Μέχρι που διαβάζω το σχόλιο ενός τύπου που λέει: «ρε παιδιά, θα μας τρελάνει αυτή η εφημερίδα; Λίγο πιο κάτω σε μια άλλη στήλη κάποιος γράφει υπέρ των γάμων!». Πρώτον σπεύδω να δηλώσω πως είμαι απίστευτα χαρούμενος που έχω αναγνώστη. Δεύτερον οφείλω να διευκρινίσω πως το καλό αυτής της εφημερίδας είναι ακριβώς η αντίφαση που εντόπισε ο φίλος. Μεταξύ μας, αν ήταν να συμφωνούν όλοι εδώ μέσα με τον εκδότη, θα έπρεπε μερικές φορές να ψάχνουμε απόστρατους για να κλείσουν οι σελίδες. Και με την ευκαιρία θα ήθελα να διατυπώσω μία διευκρίνιση προς κάθε ενδιαφερόμενο, του εκδότη συμπεριλαμβανομένου. Δεν έχουμε να κάνουμε με γάμους ομοφυλοφίλων, αγάπη μου, αλλά με γάμους ομοφύλων. Οι ομοφυλόφιλοι παντρεύονται αν υπάρχει ανάγκη. Ρίξε μόνο μια ματιά στις αγγελίες σε διάφορα sites, εκεί που λέει πως «παντρεμένος αναζητεί ένστολο μερακλή για εχέμυθη συντροφιά» και θα καταλάβεις ότι η σωστή διατύπωση προσδιορίζει γάμους ομοφύλων και όχι ομοφυλοφίλων.

••••

Μετά το χαριτωμένο συνεχίζω με τα γελοία. Αυτήν την ηλίθια ιστορία που θα ανοίξει όλο και περισσότερο με τους φίλους του Ομπάμα και τις επαφές που προσπαθεί να στήσει η ελληνική πολιτική σκηνή. Μιλάμε για τόση βλακεία, που θα μπορούσε να απασχολήσει την Όπρα, καλώντας στην εκπομπή της έλληνα πολιτικό ή συντάκτη παραπολιτικών σχολίων που προσπαθεί να πείσει πως ο τάδε ή ο δείνα έχει τρομερές επαφές με τον Ομπάμα. Κοιτάξτε τι έχει γίνει. Ο τοπικός μας μικρόκοσμος είχε επενδύσει στη Χίλαρι. Όλοι τους. Μέχρι και οι περίφημες προσβάσεις του Γιώργου στους Δημοκρατικούς ακουμπούσαν σε κάποιες επαφές στο περιβάλλον Κλίντον. Με τον Ομπάμα ψάχνονται. Όχι βέβαια πως έχει κάποια σημασία, οι επαφές είναι χρήσιμες μόνο για εσωτερική κατανάλωση, ενώ οι αλλαγές στον Λευκό Οίκο δεν έχουν και τόση σχέση με το καθεστώς στη γραφειοκρατία του State Department. Αλλά βλέπεις, ρε παιδί μου, την κακομοιριά να είναι αντίστοιχη αυτής που εκδηλώθηκε στην επίσκεψη Σαρκοζί. Τρέχουν να βρουν ποιος θα επιδείξει πρώτος επαφή με τον Ομπάμα. Μετά κάποιο παπαγαλάκι θα γράψει ότι ο τάδε είναι κολλητός του Μπάρακ, θα τον βγάλουν και στα πάνελ των αμερικανικών εκλογών μαζί με τον Ανδριανόπουλο.

••••

Ας μείνουμε στα δικά μας, σε χαριτωμένες στιγμές της καθημερινότητας, όπως τη βιώνουν οι πέριξ της πλατείας Κολωνακίου δρόμοι. Μου διηγούνται ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στην παρουσίαση του βιβλίου που συνέγραψε ο δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος με θέμα τον Ανδρέα Παπανδρέου. Στην παρουσίαση συμμετείχε η Λούκα Κατσέλη η οποία, ως εκπρόσωπος της οικογένειας, φαντάζομαι, ανέλαβε να αποδομήσει το βιβλίο σχεδόν σελίδα προς σελίδα. Η αμηχανία που μου περιγράφουν ήταν ενδιαφέρουσα, όπως και οι εκφράσεις που χρησιμοποίησαν, έξω από τον χώρο της εκδήλωσης, διάφορα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αυτά είναι λίγο ως πολύ γραφικά. Το ενδιαφέρον βρίσκεται αλλού. Ο καθένας μπορεί να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με τον δικό του τρόπο. Εγώ, ας πούμε, πιστεύω ότι ο Ανδρέας ζει κάπου, σε ένα καταφύγιο μαζί με τον Έλβις. Σκέφτομαι, όμως, πως όλοι όσοι είχαν άποψη στην παρουσίαση αυτού του βιβλίου δεν θα υπήρχαν στα δημόσια πράγματα χωρίς τον Ανδρέα. Άλλος λίγο, άλλος πολύ. Αναζητώ αγωνιωδώς ένα τάνκερ να ρίξω το σχοινί, να τραβήξει το βαρκάκι μου. Θέλω κάποτε και εγώ να γίνω σημαντικός.

Προκόπιος