Το δίδυμο Λιάκου – Ρεπούση επανέρχεται δριμύτερο μέσα από το Συγκρότημα

Κύριε Διευθυντά,
Είμαι φιλόλογος, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, όπου είχα την τύχη να παρακολουθήσω τα μαθήματα του καθηγητή της Νεώτερης Ιστορίας κ. Ιωάννη Κολιόπουλου, και νιώθω την ανάγκη να σχολιάσω, από τις στήλες της εφημερίδας σας, δημοσιεύματα σχετικά με την Ιστορία και τους ιστορικούς.
Στο «Βήμα της Κυριακής» (1/6/2008) δημοσιεύθηκε εκτενές ρεπορτάζ για τη συγγραφή του βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού. Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα, η συγγραφή του νέου βιβλίου Ιστορίας για την Στ΄ Δημοτικού ανατέθηκε στον κ. Ιωάννη Κολιόπουλο χωρίς διαγωνισμό. Αυτό εξόργισε τον κ. Λιάκο ο οποίος δήλωσε στο «Βήμα» (1/6/2008) ότι «επιστρέφουμε στην τακτική των αναθέσεων βιβλίων και καταργούμε όλα τα ευρωπαϊκά κεκτημένα των τελευταίων ετών. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη κομματική παρέμβαση στα σχολεία μετά τη μεταπολίτευση». Στα αγανακτισμένα σχόλια του κ. Λιάκου θέλω να προσθέσω τα εξής:
Στις 6-12-2007, στην ιστοσελίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου δημοσιεύθηκε η εξής ανακοίνωση:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ
ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ
ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

Αγ. Παρασκευή, 6-12-2007 Αρ. Πρωτ.: 8759

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Θέμα: Συγγραφή διδακτικού πακέτου (βιβλίο μαθητή, βιβλίο δασκάλου, τετράδιο εργασιών) για το μάθημα της Ιστορίας της Έκτης (ΣΤ΄) τάξης του Δημοτικού
Το ΥΠΕΠΘ – Παιδαγωγικό Ινστιτούτο πρόκειται να αναθέσει τη συγγραφή του διδακτικού πακέτου (βιβλίο μαθητή, βιβλίο δασκάλου, τετράδιο εργασιών), για το μάθημα της Ιστορίας της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1566/85 άρθρο 60 και Ν. 2525/97 άρθρο 7.
Το βιβλίο του μαθητή θα έχει έκταση 150 σελ. περίπου, το βιβλίο του δασκάλου 100 σελ. περίπου και το τετράδιο εργασιών 50 σελ. περίπου.
Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι που επιθυμούν να συμμετάσχουν είτε ως μέλη της συγγραφικής ομάδας, είτε ως μέλη της ομάδας κριτών, να υποβάλουν σχετική αίτηση στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Μεσογείων 396, γραφ. Πρωτοκόλλου, Τ.Κ. 15341 Αγ. Παρασκευή), μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου 2007.
Δικαίωμα συμμετοχής και στις δύο περιπτώσεις έχουν:
α) Μέλη ΔΕΠ των ΑΕΙ
β) Σχολικοί Σύμβουλοι Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
γ) Εκπαιδευτικοί (Δημόσιοι, Ιδιωτικοί) της Πρωτοβάθμιας ή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Η αίτηση πρέπει να συνοδεύεται από πλήρες Βιογραφικό Σημείωμα. Ωστόσο, είναι δυνατόν να ζητηθεί να κατατεθούν από τους ενδιαφερομένους συμπληρωματικά στοιχεία.»

Στις 20-12-2007 στην ιστοσελίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, δημοσιεύτηκε και νέα ανακοίνωση για τη συγγραφή του εν λόγω βιβλίου, η οποία έχει ως εξής:
«Θέμα: ”Τροποποίηση καταληκτικής ημερομηνίας υποβολής αιτήσεων για τη συγγραφή του διδακτικού πακέτου (βιβλίο μαθητή, βιβλίο δασκάλου, τετράδιο εργασιών) για το μάθημα της Ιστορίας της Έκτης (ΣΤ΄) τάξης του Δημοτικού”»
Λόγω της μεσολάβησης αργιών κατά το χρονικό διάστημα των εορτών και προκειμένου να διευκολυνθούν οι ενδιαφερόμενοι να συμμετάσχουν στη συγγραφή του βιβλίου της Ιστορίας της Έκτης (Στ΄) Δημοτικού, το Συντονιστικό Συμβούλιο του Π.Ι. με την Πράξη 41/19.12.07 αποφάσισε να μετατεθεί η καταληκτική ημερομηνία υποβολής των σχετικών αιτήσεων από τις 20.12.2007 στις 4.1.2008, ημέρα Παρασκευή. Κατά τα λοιπά ισχύουν τα αναφερόμενα στη με αρ. πρωτ. 8759/6.12.2007 ανακοίνωση του Π.Ι.»
Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι ο κ. Λιάκος μπορούσε να υποβάλει αίτηση για συμμετοχή στη συγγραφή του βιβλίου Ιστορίας της Στ’ τάξης του Δημοτικού, αλλά μάλλον δεν… καταδέχτηκε. Εγώ, πάντως, υπέβαλα αίτηση και βιογραφικό σημείωμα, αλλά δεν επιλέχτηκα. Επικοινώνησα με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και ζήτησα να μάθω γιατί αποκλείστηκα και μου δόθηκαν επαρκείς εξηγήσεις για τα κριτήρια με τα οποία έγινε η επιλογή: μεταπτυχιακές σπουδές, συγγραφικό έργο συναφές με το αντικείμενο κ.λπ. Αξίζει, επομένως, τον κόπο το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να δώσει στη δημοσιότητα τα ονόματα των μελών της συγγραφικής ομάδας και τα προσόντα που διαθέτουν.
Επιλεκτικά λειτουργεί η ευθιξία του κ. Λιάκου
Θυμίζω στον κ. Λιάκο ότι το βιβλίο «Ιστορία του Νεότερου και Σύγχρονου Κόσμου» για τη Γ΄ Λυκείου (συγγραφική ομάδα υπό τον κ. Γεώργιο Κόκκινο), που απεσύρθη με εντολή υπουργού Παιδείας Π. Ευθυμίου το σχολικό έτος 2002-03, γράφτηκε με ανάθεση, όπως με ανάθεση γράφτηκε, επί υπουργίας Γιαννάκου, το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκεται στα λύκεια της χώρας. Απορία δική μου: Γιατί δεν αγανάκτησε ο κ. Λιάκος και γι’ αυτές τις αναθέσεις;
Στις 3/6/2008, η περιβόητη Ρεπούση διατύπωσε γνώμη στην εφημερίδα «Τα Νέα» για τα θέματα της Ιστορίας στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις και αφήνει υπαινιγμούς για « το προφίλ των μελών της επιτροπής των θεμάτων αν είναι ιστορικοί ή όχι κ.λπ.
Γαλλικά δίδασκε η Ρεπούση
Όμως, η κ. Ρεπούση οφείλει μερικές διευκρινίσεις για το δικό της προφίλ και της κυρίας Γλυκοφρύδη – Λεοντσίνη, η οποία ήταν μέλος της επιτροπής που έκρινε το γνωστό βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού. Εγώ, πάντως, γνωρίζω ότι η κ. Ρεπούση δίδασκε στην Ιωννίδειο Σχολή του Πειραιά το μάθημα της Γαλλικής Γλώσσας και όχι της Ιστορίας και η κυρία Γλυκοφρύδη – Λεοντσίνη είναι καθηγήτρια της Φιλοσοφίας και όχι της Ιστορίας. Γνωρίζω, επίσης, ότι η κ. Ρεπούση ήταν αποσπασμένη στο γραφείο του συζύγου τής κ. Λεοντσίνη, του κ. Γεωργίου Λεοντσίνη, που είναι καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γνώριζε, επόμενως, η κ. Ρεπούση ότι η κ. Γλυκοφρύδη Λεοντσίνη δεν ήταν ιστορικός, αλλά δεν αγανάκτησε γι’ αυτό. Ούτε βέβαια ο κ. Λιάκος έχει εκφράσει αγανάκτηση γι’ αυτό το γεγονός, μολονότι έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού και γνωρίζει το ζεύγος Λεοντσίνη.
Ξέρω και κάτι ακόμη. Ο κ. Ιωάννης Κολιόπουλος σπούδασε Νεώτερη Ευρωπαϊκή Ιστορία στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο και ποτέ δεν μου δημιούργησε την εντύπωση ότι πρόκειται για « ιστορικό της Δεξιάς» και επιστήμονα « ακραίων συντηρητικών πεποιθήσεων», όπως τονίζεται στο δημοσίευμα.
Από τα δημοσιεύματα στο «Βήμα» και στα «Νέα» είναι προφανές ότι ο κ. Λιάκος, η κ. Ρεπούση, που έχουν αγαστή συνεργασία με το Συγκρότημα, προετοιμάζουν το έδαφος για κοινιωνικοπολιτική κ.λπ. «αντεπίθεση» με πρόσχημα το νέο βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού. Οι απόψεις Ρεπούση, Λιάκου και των ομοϊδεατών τους είναι γνωστές. Πρόκειται για άτομα της σχολής «των λεγόμενων αποδομητών του εθνικού κράτους», οι οποίοι, όπως τονίζεται και στο δημοσίευμα, κατά τον κ. Κολιόπουλο, είναι «θιασώτες της λεγόμενης πολυπολιτισμικής κοινωνίας… έχουν επιβάλει ένα είδος ιδεολογικής τροκρατίας και ορισμένες πολιτικές ορθότητες στις οποίες φαίνεται να υποτάσσονται κατά τρόπο αγελαίο και οι λειτουργοί της πολιτικής ζωής.»
Αυτά που τονίστηκαν πιο πάνω είναι προφανές ότι θέτουν ενώπιον των ευθυνών τους όλους όσοι ασχολούνται με την ιστορική εκπαίδευση των ελληνοπαίδων: υπουργούς, εκπαιδευτικούς, πανεπιστημιακούς κ.λπ. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να πάρουν ξεκάθαρη θέση στους προβληματισμούς του κ. Κολιόπουλου που, σύμφωνα με το δημοσίευμα, υποστηρίζει:
«Η υπονόμευση και η αποδυνάμωση της εθνικής ιστορίας ωστόσο θα είχαν συνέπεια την υπονόμευση της εθνικής αυτογνωσίας και της εθνικής ταυτότητας εν τέλει. Αν κρίνεται σκόπιμη η υπονόμευση της εθνικής ταυτότητας, είναι ανάγκη να δηλωθεί, πειστικά και με στοιχεία από την παγκόσμια πραγματικότητα, τι είδους ταυτότητα θα αντικαταστήσει την εθνική ταυτότητα των διαφόρων λαών. Είναι απαραίτητο, εν προκειμένω, να γνωρίζουν οι Έλληνες ποια ταυτότητα θα αποκτήσουν οι επερχόμενες γενιές, αν εγκαταλειφθεί η τωρινή τους ταυτότητα».
Κλείνοντας, προτείνω να ανοίξει γι’ αυτό το σοβαρό θέμα ένας διάλογος μέσα από τις στήλες της εφημερίδας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ».

Με εκτίμηση
Ένας φιλόλογος
(τα στοιχεία του είναι στη διάθεση της εφημερίδάς μας)