Παραμένει… αδιόρθωτος!

Δύο από τις επιστολές αυτές δημοσιεύουμε στη συνέχεια.

Διαψεύδει την Ιστορία και τη λογική

Κύριε Διευθυντά,
Εις την έγκριτον εφημερίδα σας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής 1η Ιουνίου 2008 δημοσιεύθηκε συνέντευξη του τ. βασιλέως Κωνσταντίνου, όπου μεταξύ άλλων σε ερώτηση δημοσιογράφου λέγει τα εξής: «Όταν έπεσε η κυβέρνηση Παρασκευοπούλου και δεν κατέστη δυνατός ο σχηματισμός Οικουμενικής κυβέρνησης ή κυβέρνησης Παπανδρέου, λόγω αρνήσεώς του, έδωσα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Κανελλόπουλο. Λίγες ημέρες αργότερα ήρθε ο Πρωθυπουργός με τους Υπουργούς Εθνικής Αμύνης και Δημόσιας Τάξης, οι οποίοι μου εζήτησαν να ενεργοποιήσω τη διάταξη του άρθρου 91 του Συντάγματος του 1952 για την αναστολή ορισμένων άρθρων του Συνάγματος και να θέσω σε ισχύ τον νόμο περί “καταστάσεως πολιορκίας”. Ρώτησα ως όφειλα τον Κανελλόπουλο την άποψή του, ο οποίος μου είπε ότι συνήθως διαφωνεί με τέτοιου είδους λύσεις, αλλά ότι σε αυτήν την περίπτωση συμφωνεί με τους Υπουργούς του. Αρνήθηκα κατηγορηματικά την εισήγησή τους».

Με την ανωτέρω απάντηση ο τέως βασιλιάς διαψεύδει και την ιστορία και τη λογική. Διότι κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει αναφέρει ότι υπήρχαν τέτοιες σκέψεις σε τρία «διαμάντια» της πολιτικής ζωής του τόπου μας, όπως ήταν ο τ. Πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος και οι Υπουργοί της Εθνικής Άμυνας Παναγής Παπαληγούρας και Δημόσιας Τάξης Γεώργιος Ράλλης. Και οι τρεις αυτές πολιτικές προσωπικότητες διεκρίθησαν για το ήθος τους, την εντιμότητα τους και τον αυστηρή προσήλωσή τους στο Δημοκρατικό Πολίτευμα και στους Δημοκρατικούς Θεσμούς. Ουδέποτε θα μπορούσε να φαντασθεί Έλληνας πολίτης ότι υπήρχε δυνατότητα να σκεφθούν οι ανωτέρω πολιτικοί άνδρες εκτροπή του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Αυτά τα οποία υπεστήριξε ο τέως βασιλιάς αποτελούν προσβολή της μνήμης τεθνεώτων και ουδέποτε εχέφρων πολίτης μπορεί να πιστέψει τέτοιες ιστορικές ανακρίβειες.

Πέραν τούτων η υποστήριξη των θέσεων του τέως βασιλιά αντιστρατεύεται και τη λογική. Μας λέει ο τ. βασιλιάς ότι τον επεσκέφθη ο Πρωθυπουργός με τους δύο Υπουργούς και ότι εισηγήθηκαν την εκτροπή που θα έκαναν οι δύο Υπουργοί και ότι ο βασιλιάς ερώτησε τον Πρωθυπουργό εάν συμφωνεί. Είναι δυνατόν παρόντος του οποιουδήποτε Πρωθυπουργού να εισηγούνται οι Υπουργοί;

Όλα αυτά δείχνουν μία μεγάλη προχειρότητα του τέως βασιλιά, ο οποίος θέλει να στρέψει αλλού τα πυρά και να απαλλαγεί από τις βαριές ευθύνες εκείνης της περιόδου.

Γιατί όμως ο τ. βασιλιάς βγαίνει σήμερα και λέει αυτές τις ιστορικές ανακρίβειες, οι οποίες δεν αντέχουν ούτε καν στη λογική; Ο λόγος είναι προφανής και έχει σχέση με το γεγονός ότι όλα αυτά δεν μπορούν να διαψευσθούν, διότι και οι τρεις πρωταγωνιστές ήδη έχουν πεθάνει και δεν υπάρχει περίπτωση διαψεύσεως.

Τέλος, ο τ. βασιλιάς έπρεπε να γνωρίζει ότι τόσον ο Π. Κανελλόπουλος όσο και οι Υπουργοί του Γεώργιος Ράλλης και Παναγής Παπαληγούρας πίστευαν τόσο πολύ στη Δημοκρατία, ώστε ποτέ δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν μια εκτροπή του Δημοκρατικού πολιτεύματος. Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι πολέμησαν σκληρά τις δικτατορίες και του Ιωάννη Μεταξά και του Γεώργιου Παπαδόπουλου και σε όλη τους τη ζωή αγωνίσθηκαν για τη Δημοκρατία και το Δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο υπηρέτησαν με εντιμότητα και απαράμιλλο ήθος.

Για όλους τους ανωτέρω λόγους οφείλει ο τ. βασιλιάς να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια και τη μνήμη των προσβεβλημένων πολιτικών ανδρών, οι οποίοι αγωνίσθησαν σε όλη τους τη ζωή για τη Δημοκρατία και την ελευθερία αυτού του τόπου.

Βασίλης Μπεκίρης
τέως υφυπουργός

Προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες του

Κύριε Κουρή,
Στο προηγούμενο κυριακάτικο φύλλο του «ΠΑΡΟΝ» διάβασα τη συνέντευξη του τέως για την αποστασία και τα γεγονότα του ’65. Δεν νομίζω ότι πρόσθεσε τίποτε περισσότερο απ’ όσα έχει πει μέχρι σήμερα. Το μόνο που διέκρινα ήταν, για μια ακόμη φορά, η προσπάθειά του να αποποιηθεί τις τεράστιες ευθύνες του. Τώρα, για να σώσει το δικό του γόητρο, καρφώνει, θα έλεγα, τον φίλο και συνεργάτη του, εκείνη την εποχή, Μητσοτάκη.

Ακόμα ηχούν στ’ αφτιά μου τα συνθήματα εκείνης της ταραχώδους εποχής εναντίον των αποστατών και κυρίως εναντίον του Μητσοτάκη. Δεκαεξάχρονο παιδί τότε, εγώ βρισκόμουν κάθε βράδυ στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και στις συγκεντρώσεις που έκανε ο Γέρος της Δημοκρατίας στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Κυρίαρχο, βεβαίως, σύνθημα ήταν εκείνο το περίφημο: «Μητσοτάκη, κάθαρμα», καθώς και το «Εφιάλτης», όπως και οι προδότες στο Γουδί. Και φυσικά το 114.

Περνώντας έξω από τα γραφεία της εφημερίδας του Κόκκα «Ελευθερία», μουντζώναμε, πετάγαμε ξύλα, πέτρες και ό,τι άλλο βρίσκαμε. Μερικοί υπάλληλοι και δημοσιογράφοι κατεβαίνανε (στα κρυφά) κάτω στον δρόμο και πληροφορούσαν τους διαδηλωτές τι ακριβώς γινόταν επάνω και φυσικά όλες τις επαφές που είχε ο Κόκκας με τον Μητσοτάκη και τον Κωνσταντίνο. Η αλήθεια είναι πως ό,τι μας έλεγαν την επόμενη ημέρα δημοσιεύονταν στην εν λόγω εφημερίδα, που ως γνωστό είχε πάρει το μέρος των αποστατών, με ενέργειες βεβαίως του Μητσοτάκη.

Επίσης ψέματα λέει ο τέως για την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου. Σύμφωνα με πληροφορίες εκείνης της εποχής, όταν ο Γέρος υπέβαλε την παραίτησή του, ο τέως του είπε με υποτιμητικό τρόπο ακριβώς τη φράση: «Είναι δεδομένη η παραίτησή σας».

Επίσης, με παραξενεύει το γεγονός ότι κανένας από εσάς τους παλιότερους δημοσιογράφους δεν αναφέρεται στη Φρειδερίκη που, ως γνωστόν, ήταν εκείνη που συμβούλευε και ασκούσε τεράστια επιρροή στον νεαρό τότε Κωνσταντίνο. Είμαι βέβαιος πως όλες οι ενέργειες του γιου της είχαν την απόλυτη έγκρισή της, αφού, όπως λέγανε τότε μερικές εφημερίδες, η Φρειδερίκη βρισκόταν σε συνεχή επαφή τόσο με τον γιο της όσο και με τους περισσότερους αποστάτες, καθώς και με τον Κόκκα.

Έτσι λοιπόν, αυτός ο πολιτικός που ακούει στο όνομα Μητσοτάκης θα έπρεπε μετά τη δικτατορία να είναι στα αζήτητα. Όμως, όλοι αυτοί, καθώς και πολλοί άλλοι που συνεργάστηκαν με τους Απριλιανούς δικτάτορες, βρήκαν στέγη πού αλλού: στο κόμμα της Δεξιάς. Έχει φαίνεται μεγάλη καρδιά αυτό το κόμμα.

Για μένα, αλλά και για όλους εκείνους τους απλούς ανθρώπους που αγωνίστηκαν εκείνη την εποχή στο πλευρό του Γέρου της Δημοκρατίας, ο Μητσοτάκης και όλοι εκείνοι που συνωμότησαν εναντίον του θα παραμένουν στη μνήμη μας ως προδότες του Γ. Παπανδρέου και της Δημοκρατίας.

Με τιμή
Γ. Κεχρινιώτης