Η «Μελωδία του Αριστερισμού»…
Τα τελευταία, εν αγαστή συνεργασία, με το «βαθύ κράτος της Δεξιάς», έχουν διαχυθεί στο σύνολο του Κρατικού Μηχανισμού, και με «εφόδιο» έναν βερμπαλιστικό αριστερισμό -τον οποίο χρησιμοποιεί ως άλλοθι η κυβερνώσα συντηρητική παράταξη- νέμονται, ως επί τα πλείστον, παρ’ αξία, θέσεις κλειδιά της κρατικής μηχανής, και δη στον τομέα των ΜΜΕ. Συγκροτούν στεγανά και η συμπεριφορά τους υπερβαίνει τα όρια του πλέον αδίστακτου εργοδότη!
Τη «Μελωδία του Αριστερισμού» η νομενκλατούρα της Κουμουνδούρου την παίζει με το δεξιό της χέρι σε ένα όργανο που στοχεύει αφανώς να ναρκώσει, αν όχι εξαπατήσει, την… πλεμπάγια!
Ο «συνδικαλιστής» είναι η κατ’ εξοχήν ηχώ της «Μελωδίας του Αριστερισμού». Προβάλλει τον εαυτό του ως υπηρέτη των συμφερόντων των εργαζομένων – πάντα, όμως με το αζημίωτο. Ο συνδικαλιστής για τα μέλη της «Μελωδίας του Αριστερισμού» δεν νοείται παρά ως εξουσιαστής, συνδιαχειριστής της Εξουσίας. Έχει διασφαλίσει μια πλούσια αργομισθία, ή αν κινείται εκτός του κρατικού τομέα, είναι ο πρόθυμος υπηρέτης των διαφόρων διαλογής και μορφής «Κασκαντέρ»!
Αν αναζητήσετε και διερευνήσετε τη στελέχωση και των πλέον σκληρών μορφών της πλουτοκρατίας, εκεί θα συναντήσετε και την παράφωνη ηχώ της «Μελωδίας του Αριστερισμού»!
Η «Μελωδία του Αριστερισμού» στηρίζεται στην αμετακίνητη αρχή της «ελλάσσονος προσπάθειας» και σ’ αυτό το επίπεδο επιδιώκει με λαϊκίστικους τρόπους και μεθοδολογία να συμπαρασύρει το σύνολο της κοινωνίας.
Οι «ανίερες συμμαχίες» που παρατηρούνται στον χώρο της Ανώτατης Παιδείας, με το επιχείρημα, δήθεν, να «χτυπηθεί η αντίδραση», είναι ο καλύτερος υπηρέτης του Συντηρητισμού της Δεξιάς, να υπονομεύσει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και να προετοιμάσει το έδαφος για τα κερδοσκοπικού χαρακτήρα Πανεπιστήμια!
Μια απλή ακτινογραφία των… πρωταγωνιστών, είτε αυτοί ανήκουν στον φοιτητικό χώρο είτε σ’ εκείνον του «Διδακτικού προσωπικού», αποκαλύπτει:
• Οι της πρώτης κατηγορίας, είτε ανήκουν στους «επαγγελματίες συνδικαλιστές», και κατ’ επέκταση είναι επαγγελματικά κομματικά στελέχη, και η δραστηριότητά τους υπακούει στην αρχή, «ό,τι πει το κόμμα», είτε ανήκουν στην κατηγορία εκείνη των φοιτητών, των οποίων η επιστημονική επίδοση κάθε άλλο παρά δικαιολογεί την ιδιότητα του σπουδαστή ΑΕΙ.
• Οι της δεύτερης κατηγορίας. Οι επιστημονικές επιδόσεις τους κινούνται σε μηδενικά για την πλειοψηφία όρια. Εντάσσονται λοιπόν στη «Μελωδία του Αριστερισμού», και προκειμένου να κρύψουν την επιστημονική τους γυμνότητα, δίδουν «ιδεολογικό κάλυμμα» στις κινητοποιήσεις που κατατείνουν στην υποβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου. «Γαία πυρί μιχθήτω»!
Η «Μελωδία του Αριστερισμού» εκδηλώνεται και παρουσιάζεται και με κοσμικά ακκίσματα! Δεν νοείται σύγχρονο «αθηναϊκό σαλόνι», με απουσία της ηχούς της «Μελωδίας του Αριστερισμού»!
Το μεταπρατικό κεφάλαιο, προϊόν της «ελληνικής ατσιδοσύνης» και άλλων τινών υποφαινομένων, επενδύει στη «Μελωδία του Αριστερισμού», κάλυψη της επίμεμπτης επιχειρηματικής του δραστηριότητας, και διαμορφώνει άλλοθι… υγιούς επιχειρηματικής δραστηριότητας!…
Το τρίγωνο της «Ανίερης Συμμαχίας» («Μελωδία του Αριστερισμού» – Βαθύ Κράτος της Δεξιάς – Μεταπρατικό κεφάλαιο) εν αγαστή συνεργασία υπονομεύουν και εν τέλει, δυστυχώς, εξαρθρώνουν κάθε προσπάθεια δημοκρατικής προόδου και την παρουσία του ακηδεμόνευτου πολίτη στο δημόσιο προσκήνιο.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ παρακάμπτει την υποχρέωση που έχει κάθε κόμμα, και ειδικότερα Κόμμα της Αριστεράς, να πει στους πολίτες -ευθέως και όχι με βερμπαλισμούς- πώς αντιμετωπίζει την εξέλιξη της Κοινωνίας και ποιες μεταρρυθμίσεις προτείνει για την προσαρμογή των κοινωνικών μορφών της ζωής στα διαρκώς εξελισσόμενα μέσα παραγωγής.
Το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει υποχρέωση να πει στους πολίτες πώς εννοεί το Κράτος Δικαίου. Και να προσδιορίσει σε κάποιον βαθμό την κλίμακα των Κοινωνικών Αξιών.
Τέλος, ποια είναι τα μέτρα που προτείνει για την ουσιαστική και όχι βερμπαλιστική τόνωση της Κοινωνικής Ελευθερίας των ανθρώπων;
Το πλέγμα, «Μελωδία του Αριστερισμού» – Ανίερη Συμμαχία με το «Βαθύ Κράτος της Δεξιάς» – «επαναστατική αερολογία» στα αθηναϊκά σαλόνια- συνδικαλισμός ως επάγγελμα προσπόρισης αργομισθιών, νοθεύουν το Πολιτικό Σύστημα, και δη στο Αριστερό Κέρας.
Το ΚΚΕ έχει προσδιορίσει με ευκρίνεια, τόλμη και αποφασιστικότητα, είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί, το πολιτικό του στίγμα. Δεν υποδύεται ρόλους. Αντιθέτως, το πολιτικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ καλύπτει τη δράση του κάτω από την «ιδεολογία της εσκεμμένης και… προγραμματικής σιωπής!».
Το πολιτικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ με τις δεκαεπτά «συνιστώσες» ναι μεν επιδιώκει -αν επιδιώκει- τον… πλουραλισμό απόψεων, ιδεών και τάσεων (Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά), αλλά δρα κατά τέτοιο τρόπο, που η «δεξιά του δεν γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά του». Τι σημαίνει αυτό; Πολιτικοί αναλυτές ομιλούν εν προκειμένω για πολιτική ασυναρτησία…