Η ακρίβεια, η υποκρισία και η διέξοδος

Είναι πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα και στις άλλες χώρες της ΕΕ, αλλά και διεθνώς. Τα καρτέλ και οι μονοπωλιακοί όμιλοι είναι σύμφυτα με την καπιταλιστική οικονομία. Και η κερδοφορία τους ανθεί και με τις ευλογίες της ΕΕ και των αντίστοιχων οργανισμών παγκοσμίως.

Είναι αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν εναλλάξ, χρόνια τώρα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, υλοποιώντας τις αποφάσεις της ΕΕ για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Και η πολιτική τους πιάνει τόπο! Τα κέρδη μόνο στον κλάδο της εμπορίας τροφίμων και μόνο για το πρώτο τρίμηνο του 2008 ξεπέρασαν το 240%! Ανάλογα κινήθηκαν και οι υπόλοιποι κλάδοι παραγωγής και εμπορίας ειδών λαϊκής κατανάλωσης.

Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση, οι εκπρόσωποι των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου» και τα ΜΜΕ αναρωτιούνται και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη δραματική συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος;

Γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούσαν να εμφανίζουν ως πηγή του κακού τις «στρεβλώσεις» του ελεύθερου ανταγωνισμού και τη «μη υγιή λειτουργία της αγοράς». Δεν θα μπορούσαν να αποδίδουν τις υπέρογκες αυξήσεις των κερδών των μονοπωλίων σε φαινόμενα κερδοσκοπίας. Δεν θα μπορούσαν να παρουσιάζουν ως λύση το λεγόμενο «κίνημα των καταναλωτών» και ως ενδεδειγμένη μορφή… πάλης το μποϊκοτάζ σε προϊόντα και επιχειρήσεις. Δεν θα μπορούσαν να επικαλούνται προκλητικά τη λεγόμενη «εταιρική ευθύνη». Δεν θα μπορούσαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να αλληλοκατηγορούνται υποκριτικά μεταξύ τους για το ποιος έχει την ευθύνη, που στην πραγματικότητα την έχουν και οι δύο, και για τις αναδιαρθρώσεις που προωθούν υπέρ του κεφαλαίου και για τις αυξήσεις – κοροϊδία που υπέγραψαν οι συνδικαλιστές τους της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ. Δεν θα μπορούσε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να διακηρύσσει τα γνωστά αποπροσανατολιστικά και ανεδαφικά περί «κρατικού ελέγχου» των καπιταλιστικών μονοπωλίων υπέρ του λαϊκού εισοδήματος.

Αν τα παραπάνω δεν ισχύουν, τότε ιδού: Κατώτερος μισθός 1.400 ευρώ, κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ, το ίδιο και το επίδομα ανεργίας, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης. Η οικονομία αντέχει, διότι κέρδη υπάρχουν. Όμως…

Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος, λέει ο λαός μας, δεν γίνεται. Το λαϊκό εισόδημα δεν θα επαρκεί για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, όσο τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν τον καρπώνεται η πλουτοκρατία. Όσο δεν αποφασίζουν να εγκαταλείψουν μαζικά τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να οικοδομήσουν τη λαϊκή συμμαχία, για τη λαϊκή οικονομία και εξουσία, όπου η παραγωγή θα είναι οργανωμένη με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.