«Φοιτητικό Κίνημα»;

από πότε θεωρείται «προοδευτική» πράξη η παρεμπόδιση του ΣΥΝΟΛΟΥ των φοιτητών να ασκήσει το (όποιο) εκλογικό του δικαίωμα, η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ και ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ όλων των συμμετεχόντων στα Πανεπιστήμια και στα άλλα Ανώτερα Ιδρύματα; Υποθέτω ότι αν κάποιος διάβαζε ή έψαχνε στα αιτήματα του ελληνικού φοιτητικού κινήματος από τότε τουλάχιστον που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε ίσως «σύγχρονο» ή «νεώτερο», από το 1963 και εντεύθεν δηλαδή (15% για την Παιδεία, 1-1-4, συλλαλητήρια υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, αντιδικτατορικός αγώνας 1967-74, Νομική, Πολυτεχνείο…), δεν θα συναντούσε πουθενά αίτημα για την ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ή τη «διά αντιπροσώπων» συμμετοχή των φοιτητών στις εκπροσωπήσεις τους, στα διάφορα θεσμοθετημένα ή όχι «όργανα» του Φοιτητικού Κινήματος ή του πανεπιστημίου. Απεναντίας, στόχος ήταν πάντα η μέγιστη συμμετοχή, ή δυνατόν η ΚΑΘΟΛΙΚΗ συμμετοχή (και όπου προβλεπόταν και η καθολική ψηφοφορία). Θεωρώ λοιπόν ότι προσφέρουν ΚΑΚΙΣΤΗ υπηρεσία, ότι δίνουν τροφή στους διάφορους «εχθρούς» τους όσοι πραγματοποιούν πράξεις σαν κι αυτές που πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες με την παρεμπόδιση της (καθολικής) ψηφοφορίας και το κλέψιμο (!) των καλπών… Δίνουν το δικαίωμα σε όσους τους αντιμάχονται να υποστηρίζουν το (σοβαρό) επιχείρημα ότι κάποιες ΜΕΙΟΨΗΦΙΕΣ θέλουν τον έλεγχο του πανεπιστημίου, ότι θα κάνουν οτιδήποτε για να μην τους ξεφύγει ο έλεγχος. Από τα τελευταία γεγονότα προκύπτει ότι, όντως, ένα κομμάτι των οργανωμένων ΜΕΙΟΨΗΦΙΩΝ, τόσο μέσα στο Φοιτητικό Κίνημα (ΕΑΑΚ και κάποιες «συνιστώσες» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) όσο και μέσα στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα (η ΠΟΣΔΕΠ), θέλουν να παραμείνουν οι ΕΛΕΓΚΤΕΣ του Φοιτητικού Κινήματος και των Ιδρυμάτων, τάσσονται δυναμικά υπέρ της ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ (θανάτου, και των ιδίων, αλλά νομίζω ότι το τελευταίο δεν τους πολυενδιαφέρει, αρκεί να επιβεβαιωθούν οι ιδεοληψίες τους…). Έτσι στο ιδεολογικό πεδίο, στην κοινωνία, φαντάζει τώρα –εξ αντανακλάσεως– ως «μια κάποια λύση» το ιδιωτικό πανεπιστήμιο που προσπαθούν εδώ και καιρό να επιβάλουν όλες οι νεοφιλελεύθερες εξουσίες της χώρας και της ΕΕ… Απλώς κάποιοι καμώνονται πως δεν το βλέπουν… Με την πρακτική τους «διευκολύνουν» αντί να εμποδίζουν. Έτσι, η στάση τους στο «επιμέρους» αμαυρώνει το «όλον» (δηλαδή, τα ζητήματα όπου ΟΝΤΩΣ έχουν δίκαιο).
Θα το επαναλάβω: Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ- ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, όπως και η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ (θα αναφερθούμε σε αυτήν εν καιρώ, με κάποια άλλη αφορμή), είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Κρίμα και είναι «Επέτειος» από τα Σαραντάχρονα του «ΜΑΗ» (του ʼ68).

e-mail: [email protected]