Το σύγχρονο Παρακράτος
Έπρεπε να ξυλοκοπηθεί και να σταλεί στο Νοσοκομείο ο Πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου -από ψευδο-αναρχικούς, ψευδο-φοιτητές- για να αρχίσουν να αφυπνίζονται κάποιοι. Ας είναι. Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
Αξίζει να προσέξουμε, ωστόσο, πώς απάντησε στις καταγγελίες για τα έκτροπα ο
ΣΥΡΙΖΑ: Κατήγγειλε ως «εμπρηστή» της φοιτητικής οργής τον… υπουργό Παιδείας κ. Στυλιανίδη. Αυτός φταίει -λέει- με τις τοποθετήσεις τους για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια!
Για να καταλάβουμε: Τραμπούκοι μπουκάρουν στον χώρο του Πανεπιστημίου, συγκρούονται με ομάδες φοιτητών και ξυλοκοπούν τον Πρύτανη. Και «φταίει» -λέει- ο υπουργός που προκάλεσε την οργή τους, γιατί δεν τους άρεσαν οι δημόσιες δηλώσεις του. Μ’ άλλα λόγια, όποιος ενοχλείται από τις δημόσιες δηλώσεις κάποιου υπουργού, μπορεί να ξυλοκοπεί όποιον γουστάρει μέσα στον χώρο του πανεπιστημιακού «ασύλου» και δεν θα φταίει ο ίδιος. Θα φταίει ο υπουργός που… τόλμησε να διατυπώσει διαφορετικές απόψεις!
Φανταστείτε, στη δεκαετία του ’60, όταν το παρακράτος της Δεξιάς οργίαζε κατά των αριστερών πολιτών, να έβγαιναν και να έλεγαν ότι δεν έφταιγαν οι τραμπούκοι που έδερναν, έφταιγαν οι απόψεις της Αριστεράς που τους εξόργιζαν!
Κι αυτό είναι, ίσως, το πιο σοβαρό: Οι ομάδες αυτές των «γνωστών-αγνώστων» έχουν εξελιχθεί σε σύγχρονο παρακράτος. Με όλη τη σημασία του όρου: Έχουν «διείσδυση» μέσα στο κράτος (τους καλύπτει μια μειοψηφία πανεπιστημιακών), έχουν «κάλυψη από ψηλά» (όταν συλληφθούν σπεύδουν και τους «καθαρίζουν» διάφοροι «μεγαλόσχημοι»), βρίσκονται στα όρια της νομιμότητας (για την ακρίβεια, βρίσκονται βουτηγμένοι στην παρανομία) και χρησιμοποιούν βία για να τρομοκρατήσουν κάθε «αντιφρονούντα». Τέλος, έχουν και την ανοχή της αστυνομίας.
Τι άλλο θέλετε για να αντιληφθείτε ότι αποτελούν το σύγχρονο παρακράτος;
Μερικοί αφελείς ταυτίζουν αυτές τις ομάδες με το φοιτητικό κίνημα κατά της χούντας.
Ξεχνάνε, όμως, κάποιες «μικροδιαφορές»:
• Πρώτον, οι φοιτητές που ξεσηκώθηκαν κατά της δικτατορίας ρίσκαραν τα πάντα. Οι σημερινοί κουκουλοφόροι δεν ρισκάρουν τίποτε.
• Οι φοιτητές που κλείστηκαν στη Νομική και το Πολυτεχνείο, το 1973, δεν είχαν την κάλυψη ούτε των κομμάτων τους (που ήταν, τότε, παράνομα). Σήμερα έχουν την κάλυψη των πάντων: του πανεπιστημιακού ασύλου, των περισσοτέρων κομμάτων, μερίδας του Τύπου και μερίδας των πανεπιστημιακών δασκάλων – κάποιοι εκ των οποίων τους στηρίζουν από ιδιοτέλεια, ενώ οι περισσότεροι τους ανέχονται από φόβο. Γιατί οι κουκουλοφόροι είναι τραμπούκοι και δέρνουν. Και η αστυνομία δεν μπορεί να προστατέψει τα θύματά τους.
• Οι φοιτητές του 1973 ξεσηκώνονταν παρά τον φόβο και ξεπερνώντας τον φόβο. Οι σημερινοί κουκουλοφόροι σκορπάνε οι ίδιοι τον φόβο…
• Οι φοιτητές του 1973 δεν κατέστρεφαν την πανεπιστημιακή περιουσία. Κι όταν οι ελεγχόμενες από το καθεστώς εφημερίδες της εποχής έδειχναν «τις καταστροφές» που έγιναν στο Πολυτεχνείο μετά την εκκαθάρισή του από τους καταληψίες, τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής κατάληψης, που βρίσκονταν ήδη στην παρανομία, έβγαλαν ανακοίνωση με την οποία διακήρυσσαν ότι οι καταστροφές δεν έγιναν από τους φοιτητές, αλλά από τις δυνάμεις καταστολής, μετά την απομάκρυνση των φοιτητών και για να τους διασύρουν.
Για το φοιτητικό κίνημα εκείνης της εποχής ήταν στιγματισμός και όνειδος η καταστροφή και η λεηλασία δημόσιων ή ιδιωτικών περιουσιών. Για τους σημερινούς κουκουλοφόρους, είναι αυτοσκοπός και «τίτλος τιμής».
• Οι φοιτητές του 1973 ανέμιζαν την ελληνική σημαία πάνω στην πύλη του κατειλημμένου Πολυτεχνείου. Οι σημερινοί κουκουλοφόροι καίνε την ελληνική σημαία σε κάθε ευκαιρία.
• Οι φοιτητές του 1973 ήθελαν να στήσουν τις κάλπες μέσα στα πανεπιστήμια. Οι σημερινοί κουκουλοφόροι κλέβουν τις κάλπες και ματαιώνουν τις εκλογές μέσα στα πανεπιστήμια.
• Οι φοιτητές του 1973 έδειχναν τα πρόσωπά τους, κι ας ζούσαν σε καθεστώς δημοκρατίας. Οι σημερινοί κουκουλοφόροι κρύβουν τα πρόσωπά τους κι ας ζουν σε καθεστώς πλήρους δημοκρατικής ελευθερίας.
Μπορείτε να λέτε ό,τι θέλετε για τη «γενιά του Πολυτεχνείου». Γνωρίσατε τους ελάχιστους εκείνους που έκαναν τους αγώνες τους «διαβατήριο» κοινωνικής ανόδου και «εφαλτήριο» πολιτικής σταδιοδρομίας. Αλλά τους χιλιάδες αγωνιστές εκείνης της εποχής, που κρατήθηκαν μακριά από όλη αυτή την «κρεατομηχανή», δεν τους μάθατε ποτέ. Άφησαν το «αποτύπωμά» τους τότε και στη συνέχεια έμειναν ανώνυμοι, όχι γιατί έκρυψαν τα πρόσωπά τους, αλλά γιατί είχαν Πρόσωπο και διέθεταν Αξιοπρέπεια.
Οι σημερινοί κουκουλοφόροι είναι απλώς «κινούμενα» ενός σκοτεινού παρακράτους. Φοράνε κουκούλες, όχι για να κρύψουν τα πρόσωπά τους, αλλά γιατί δεν έχουν πρόσωπο. Όπως συμβαίνει πάντα με τις μαριονέτες κάθε παρακράτους.
Εκείνοι που τους καλύπτουν, όμως, έχουν πρόσωπο, έχουν όνομα, όπως έχουν κι ευθύνη.
Όπως έχουμε ευθύνη κι όλοι εμείς που τους ανεχόμαστε.
Ως πότε;