Το Συμβούλιο της Επικρατείας βάζει φρένο στις… ορέξεις του Οικουμενικού Πατριάρχη
Οι αιτούντες την ακύρωση επικαλούνται την παραβίαση του Ε΄ όρου της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξης τους 1928, σύμφωνα με την οποία η πλήρωση μητροπολιτικού θρόνου στις περιοχές των Νέων Χωρών γίνεται μόνο διʼ εκλογής και απαγορεύονται οι αρχιερατικές μεταθέσεις από επαρχία σε επαρχία.
Ωστόσο, η ολομέλεια του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου, μετά την παράθεση του άρθρου 3 παρ. 1 του Συντάγματος επισημαίνει ότι «Με τη διάταξη αυτή, όπως προκύπτει και από τις συζητήσεις στη Βουλή κατά την ψήφιση του Συντάγματος, επιδιώχθηκε να κατοχυρωθούν συνταγματικά, όχι όλες οι διατάξεις που περιέχονται στον ως άνω Πατριαρχικό Τόμο και στην Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη της 4ης Σεπτεμβρίου 1928 «Περί της Διοικήσεως των Ιερών Μητροπόλεων των Νέων Χωρών», αλλά μόνον οι διατάξεις εκείνες των εν λόγω κειμένων οι οποίες αναφέρονται στον τρόπο συγκροτήσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου κατά τα πρεσβεία της αρχιεροσύνης και κατʼ ίσον αριθμό από τις επαρχίες της Παλαιάς Εκκλησίας και των Νέων Χωρών, ώστε να καταστεί αδύνατη στο μέλλον η δημιουργία αριστίνδην Συνόδων. Συνεπώς, συνεχίζει, δεν κατοχυρώνεται συνταγματικά και η διάταξη του Ε΄ όρου της ως άνω Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξης, με τον οποίο απαγορεύονται οι αρχιερατικές μεταθέσεις από επαρχία σε επαρχία των Νέων Χωρών, στις οποίες υπάγεται και η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Κατά συνέπεια, εφόσον δεν υπάρχει, κατά τούτο, συνταγματικός περιορισμός, δεν κωλύεται ο κοινός νομοθέτης να ορίσει ότι η πλήρωση Ιερών Μητροπόλεων των Νέων Χωρών δύναται να γίνεται και διά μεταθέσεως».
Αν για κάτι έχει αξία το παραπάνω σκεπτικό της απόφασης, εν όψει της συμφωνίας στο Φανάρι να προωθηθεί η τροποποίηση του Καταστατικού Χάρτη της Ελλαδικής Εκκλησίας, είναι για τις παρενέργειες που ενδεχομένως θα είχε μια πλήρης ενσωμάτωση της Πράξης του ʼ28 στην ελληνική συνταγματική τάξη.
Τι θα εξυπηρετούσε άραγε η αναγωγή όλων των διατάξεων του επίμαχου Πατριαρχικού Τόμου και της Συνοδικής Πράξης του ʼ28 σε υπέρτατο Νομοκανόνα, πέρα από τις υψιπετείς φιλοδοξίες του Βαρθολομαίου; Έχει αναρωτηθεί ο Αρχιεπίσκοπος μήπως η όλη κατάσταση με αυτά και μʼ εκείνα περιπλακεί ακόμα περισσότερο αντί να εξομαλυνθεί;